ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ

Τι άλλο μένει λοιπόν να κάνεις

όταν αισθάνεσαι την πλήξη να σε πλακώνει;

Να εξομολογηθείς στον εαυτό σου τα αμαρτήματα της αδράνειας,

να ξεπεράσεις την ασθένεια με κάποια περιπέτεια,

να ατενίσεις αδιάφορα τα νυσταλέα χρώματα των εικόνων στον τοίχο

ή να περιμένεις ένα πουλί να πετάξει πέρα από το παράθυρο;

Δεν υπάρχει τέλος στην τραγωδία της πλήξης

ούτε στη δραματική αποτυχία των χαμένων προθέσεων

ούτε και στη θαμπή σιωπή που γεμίζει το υπόβαθρο,

καθώς ο απόηχος των ασήμαντων επαναλήψεων συνοδεύει τα βήματά σου

μακρύς και κουραστικός, σαν τις συρρικνωμένες προοπτικές.

Και τότε... τότε ένα πουλί πετάει πέρα από το παράθυρο.

Βασιλική Δραγούνη