ΑΔΕΙΑ ΔΩΜΑΤΙΑ

Σε νύχτες μακρινές δύσκολων χρόνων

θύμησες ασυνήθιστες από κυανό λυκόφως

φωτίζουν την ανυπαρξία που ενεδρεύει

μετά από κάθε μεγάλη απώλεια.

Το ρολόι του προσδόκιμου παρωδεί την άχραντη διάρκεια

των άνυδρων εποχών

και τους χρησμούς κρατάει κλειδωμένους

στα άδεια δωμάτια της ύπαρξης, που σκοτεινιάζουν γρήγορα.

Οι επιθυμίες μας, ακατανίκητες

κι απανταχού παρούσες

περιπλανιούνται αδιάκοπα στην ατελείωτη γη

και υπνοβατούν πάνω στις θολές γραμμές των οριζόντων

μα πάντα επιστρέφουν σε αυτό το σπίτι

των απηρχαιωμένων μυστηρίων

τυλιγμένες σε νυχτερινές ανάσες

χαμογελώντας μπροστά στους τυφώνες.

Τα σπασμένα φωτιστικά εξακολουθούν

να φωτίζουν τους σκονισμένους διαδρόμους

όπου πρεβάζια παραθύρων πλαισιώνουν άδεια σκηνικά

και ιστοί αράχνης αστράφτουν κάτω από το μεσονύκτιο φως

καθώς οι μοίρες σαν περιπλανώμενες πνοές

τρέχουν, γελούν και ξεγελούν

και στον αέρα ιχνογραφούν με βεβαιότητα

την παραστατική, αν και όχι ηθελημένη, άρνησή τους.

Βασιλική Δραγούνη