ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Δεν μετράει τόσο η προσδοκία

όσο οι νόμοι της ανάγκης στη σύνταξη των πραγμάτων

-η επιβίωση προηγείται, όλα τα άλλα έπονται

ως στοιχεία συμπληρωματικά ή αποκλίνοντα.

Τρώγοντας λέξεις σώζονται οι προσδοκίες

κι ό,τι απομένει στον οικείο χώρο είναι κάτι το ενδιάμεσο

σαν τους χτύπους του χρόνου στην επιφάνεια της ανάγνωσης,

σαν βεβαιότητα που μοιάζει πάντα να σιωπά ενώ εμφανίζεται.

Η οικειότητα του αγνώστου δεν διευκολύνει εδώ τα πράγματα

όταν υπάρχει ένα βουβό μυστήριο, επικίνδυνο και άγνωστο,

κάποια σημάδια που θυμίζουν μελανιές στον χρόνο

και μερικές πληγές που τις μετράμε

καθώς τις δείχνουμε με υπερηφάνεια ο ένας στον άλλο

αγγίζοντάς τες με αγάπη -στο όνομα της επιβίωσης.

Βασιλική Δραγούνη