ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΚΟΧΥΛΙ

"Διψάς;"

με ρώτησε ο από μηχανής θαλασσινός θεός

που κολυμπούσε μπροστά από μένα.

Ο ορίζοντας συνέχισε να απλώνεται

σαν μια φλεγόμενη κουβέρτα

κι ο ουρανός, προάγγελος απρόοπτου θαύματος,

συνέχισε να αντιλαλεί

τον απόηχο της ερώτησης.

Προσπάθησα να απαντήσω

μα το σπασμένο κοχύλι του χρόνου

που κρατούσα για κούπα

συνέχισε να ξεχειλίζει

κι εγώ, αψηφώντας το όραμα του απείρου,

συνέχισα να αναζητώ

τα τσόφλια.

Βασιλική Δραγούνη