ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΟΡΩΝ

Σαν ένα επίχρισμα του ζοφερού φωτός

που ακολουθεί το φόβο

σε κάποια σκοτεινή σπηλιά της σκέψης

κι εγκαταλείπει το παρόν σε άγνωστο χάρτη χρόνου 

σαν κάτι απατηλό που ξηλώνει λεπτοδείκτες

κι εκτός συνόρων μεταφέρει την ανάσα

κι αποκοιμίζει τύψεις με το γλυκό νανούρισμα της ανοχής

και εξαπλώνεται ως την τελευταία άρνηση και περιμένει

η Νέμεση, αρχίζει να μειδιά

μα σύντομα θα κλείσει τα μάτια και θα αφήσει

το ακριανό τόξο της Σελήνης

στα χέρια της πιο αδέκαστης από τις μοίρες.

Βασιλική Δραγούνη