ΕΠΙΔΟΞΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ

Φορώντας τη μάσκα της τσαλακωμένης επιτήδευσης

κι εστιάζοντας με μάταιη επιμονή

στον ενδιάμεσο χώρο της αδράνειας, 

η κυρία ανοίγει το στόμα της να κλάψει.

Δεν ήταν όμορφη όταν γελούσε, μα τώρα είναι

μια θλιβερή καρικατούρα του εαυτού της.

Έχει σημάνει ήδη η ώρα της κατάβασης

απ' το στασίδι του ανέκκλητου εφησυχασμού.

Η αίθουσα γεμάτη από επίδοξους σωτήρες

που υπόσχονται πολλά με ατέλεια ευθύνης.

Αλλά υπάρχει γενναιοδωρία στον κόσμο τελικά.

Κάποιος φρόντισε να της καλέσει ένα ταξί.

Βασιλική Δραγούνη