ΤΑ ΑΝΕΙΠΩΤΑ

Οι ξεθωριασμένες πινακίδες δεν αποκάλυπταν ποτέ

το όνομα της πόλης,

εκεί που έβρεχε πάντα και δεν βρίσκονταν περαστικοί

να δώσουν οδηγίες.

Tο μοναδικό καφέ ήταν θλιβερό -σαν σκηνικό

σε αβανγκάρντ ταινία ράθυμης ασάφειας.

Ένα παιδί βρισκόταν συνεχώς στο δρόμο πίσω μας

πετώντας μια κόκκινη μπάλα στις σκιές

ανάμεσα στα λίγα δέντρα, υπογραμμίζοντας

πως η σημασία φωλιάζει πάντα στα ανείπωτα.

Μια γυναίκα εμφανιζόταν πίσω από μια κλειστή πόρτα

παρακολουθώντας μας να φεύγουμε.

Βασιλική Δραγούνη