ΠΟΙΗΣΗ ΝΙΚΟΥ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΕΜΩΝ

Ο δρόμος των ανέμων

περνάει πάνω από τα βουνά

και καταλήγει στις πλαγιές

της καρδιάς των ανθρώπων.

Τον λούζουν τα νερά των ποταμών

τον καίνε οι φλόγες του πάθους.

Ίσκιοι αμέτρητοι ξεπροβάλλουν

και τον διασχίζουν

ρίχνοντας στο διάβα τους

τα φύλλα της φθοράς

για να φωτίσουν τις παρυφές της θλίψης.

Φάροι ελπιδοφόροι αναδύονται

καθώς τους ανύψωσε από το βυθό

η τρικυμιώδης θάλασσα του χρόνου.

Ο δρόμος των ανέμων

πλήττεται

από τα χρώματα της κάθε εποχής.

Βυθίζεται

στο κόκκινο και στο μενεξεδί,

στο γκρίζο και στο κίτρινο

σταλάζοντας τα δάκρυά του

στ’ άνθη που συνωστίζονται

με την έλευση μιας καταιγίδας.

Εγείρεται

σαν καταρράκτης που ρημάζει

τα διάφανα τοπία

και εξαπολύει

ατέρμονες εκλάμψεις

στα καταπονημένα βλέμματα

ολόκληρης της οικουμένης.

Νίκος Δεληγιάννης, "Σώμα και όνειρο", Εκδ. Ίδμων