ΕΝΔΟΜΥΧΑ

Δεν σε σκέφτομαι άλλο πλέον

παρά το ότι ακόμα υπάρχεις σε κάποια άκρη του εαυτού μου.

Ανήκεις στην ασθενή μνήμη -εύθραυστη κατά καιρούς,

ξεσπά σε δάκρυα. Την αποκαλώ βροχή.

Καλύπτω κάθε νύχτα με νεκρά αστέρια

κρατώντας το κρύο φεγγάρι σε απόσταση.

Προχωρώ στην κάθε μέρα μου σαν αύριο,

όταν οι άλλοι παλεύουν ακόμα με το χθεσινό χάος,

δίνοντας μάχες με γνώριμους εχθρούς

-πάθη κι επεξηγήσεις που μαίνονται γύρω μου, καθώς κάθε φορά

θυμάμαι διαφορετικά: είμαι μια άλυτη διαμάχη

που εστιάζει στο ενδόμυχο, κάθε φορά,

στο δισεπίλυτο.

Βασιλική Δραγούνη