ΠΑΛΙΑ ΣΚΙΑ

Αυτή δεν είναι

με το μακρύ βρεγμένο φόρεμα

που τρέμει μέσα στο σκοτάδι

καλύπτοντας τους ώμους με τα χέρια της,

πιέζοντας το μέτωπό της

στο κρύο τζάμι;

Αυτή δεν είναι

που κάθε χρόνο ξεθωριάζει

όλο και περισσότερο

αιωνίως αμφιταλαντευόμενη

μεταξύ κοινής λογικής

και τραυματικής μνήμης;

Στην ελάχιστη κίνηση της σκέψης σου

αυτή δεν είναι

παρά μόνο η απώλειά σου

-μια παλιά σκιά τώρα

που σε αγγίζει εκεί που πονάς

και σκουπίζει τα δάκρυά σου

με ένα μαύρο μαντίλι.

Βασιλική Δραγούνη