ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΜΗΝ

Προσπαθήσαμε

να κάνουμε τη συγχώρεση

το τελευταίο μας αμήν

αλλά ήμασταν χιλιάδες λέξεις μακριά

από την πραγματική προσευχή.

Μαζεύτηκαν πολλά..

ανάγκες, ένστικτα, φθορά,

όλα ξεκάθαρα μα κι απολύτως ασαφή.

Όταν το συγνώμη 

ήταν μια βολική λέξη

την είπαμε επιπόλαια

και με μια σύγχυση.

Ήταν μια απλή λέξη

εύκολα αναγνωρίσιμη,

μια καθημερινή λεπτομέρεια ανάξια λόγου,

μια κοινοτοπία. 

Την ψάχνουμε τώρα

στα απελπισμένα πρόσωπα ο ένας του άλλου.

Ήταν άραγε μια άγνωστη λέξη;

Πόσες συλλαβές να είχε;

Γιατί τη διαμελίσαμε

και αποθηκεύσαμε τα γράμματά της

σε ξεχασμένα κρησφύγετα;

Βασιλική Δραγούνη