ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΜΙΚΡΑΙΝΕΙ

Το άπειρο της δυστυχίας

έχει το δικό του τοπίο και είναι στερημένο

από ανθρώπους. Απόκοσμοι ήχοι.

Μέρος της νύχτας χάνεται

στο κενό. Μέρος της ημέρας

είναι σκοτεινό, κάποιο άλλο όχι.

Τυχαίες αντιφάσεις. Ένα σπίτι

με αναμμένα φώτα και

λίγο πιο μακριά, φωνές παιδιών

στον ηλιόλουστο κήπο. Έτσι μόνο κατοικείται

Αυτό το μέρος.

Η φαντασία καθορίζει τα πάντα.

Έλα εδώ. Κάθισε δίπλα μου.

Θα μιλήσουμε

για την μετατόπιση του φωτός.

Φαντάσου

ένα ολόφωτο σπίτι που μικραίνει.

Θα το ονομάσουμε

"Οι ζωές μας…"

Βασιλική Δραγούνη

*Αrtwork: Λίζα Γιαννούρη