ΜΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗΣ

 

Στις ήσυχες στιγμές μεταξύ των αναπνοών, υπάρχει μία απήχηση, ένας σιωπηλός ύμνος που αντηχεί στους διαδρόμους της ιστορίας. Είναι η φωνή των γυναικών, όχι μια πολεμική κραυγή, αλλά ένας απαλός μα αποφασιστικός ψίθυρος που αντηχεί μέσα στους αιώνες. Ένα γυναικείο μωσαϊκό υφασμένο με νήματα θάρρους, ανθεκτικότητας και ακλόνητης αποφασιστικότητας απέναντι στις ανισότητες του παρελθόντος.

Ο ερχομός της δεύτερης Εύας που αναδύεται από τον κήπο της και στην καρδιά της βρίσκεται μια ιστορία, είναι στην πραγματικότητα μία αφήγηση για τις αντιξοότητες και την απελευθέρωση από τα δεσμά των πατριαρχικών αφηγημάτων. Με κάθε της βήμα προς τα εμπρός ανυψώνει όλες τις γυναίκες και ενισχύει τις φωνές τους σε μία συμφωνία ενδυνάμωσης.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “Hanging the Moon”, Folk Art Pop Surrealism Print by Heather Renaux

Mini Marathon of readings about gender-based violence against women, broadcast online on Saturday, November 29, 2025

YouTube link: https://www.youtube.com/watch?v=VzNCCR2rVpQ&list=PLxCxJDYXUVg85IZZ_oIOW3OkPzqZewLLo

 

The UNITED HELLENIC WOMEN CLUB, which is taking its first steps towards empowering women of the Greek and Cypriot diaspora as well as those with ties to Greece or Cyprus, participated actively this year in the United Nations campaign UNiTE, which focuses on combating digital violence against women. The campaign started on November 25 and lasted for 16 days.

In this context, on Saturday November 29, from 11.30 - 17.30, in the center of Brussels (OLD HACK, Rue Joseph II, 176, 1000 Brussels - opposite Berlaymont), took place a Mini Marathon of readings that illuminated and highlighted the phenomenon of violence against women. The readings were accompanied by a photographic event and the entire campaign was broadcast online.

The action brought together approximately 200 participants - women and men - from every corner of the world: Greece, Cyprus, Belgium, the Netherlands, England, the USA, the United Arab Emirates and other countries. Texts were read that spoke of the fear and silence experienced by many women, but also of their resilience, dignity and struggle for justice, safety and respect.

UNITED HELLENIC WOMEN CLUB

Our Participation BREAKS THE SILENCE

Our Voice SHEDS LIGHT ON VIOLENCE

 

Recorded videos on YouTube: https://youtube.com/@unitedhellenicwomen?si=uy8LkX7rkVxOkgE0

Linkedin: https://linkedin.com/in/united-hellenic-women

Instagram: https://www.instagram.com/unitedhellenicwomen.club?igsh=MTQ3dHByOTJnNTUwMQ%3D%3D&utm_source=qr

Αn initiative of ADN ASBL- UNITED HELLENIC WOMEN (CLUB)

Visit the web page: https://united-hellenic-women.squarespace.com

ΑΝΤΙΚΤΥΠΟ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

 

Ειρήνη, η ηρεμία μεταξύ

δύο δευτερολέπτων.

Μέλλον, ένα εύθραυστο μέταλλο
που λυγίζει πριν το αγγίξουμε.
Απώλειες, προβάλλουν σαν σκιές
πάνω στο τραπέζι των αποφάσεων.
Κάθε κίνηση, ένα διάγραμμα ισορροπίας,
ένας προσεκτικός υπολογισμός

για να αντέξει το σύστημα -

σοβαρότητα επί πιθανότητα

ισούται με αντίκτυπο κινδύνου.

Υπάρχει σιωπή

καθώς το σύμπαν κινείται..

 

Βασιλική Δραγούνη

ΠΗΛΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ

 

Επίγνωση της κατάστασης

βασική άμυνα ενάντια στη σύγχυση,

φωτισμένη ανοχή που αποδέχεται

τα πράγματα όπως είναι:

πηλός κάτω απ’ τα αστέρια.

Κι όμως, ο πηλός ζεσταίνεται από την ανάσα μας
σμιλεύεται απ’ τις εποχές που μας διαμόρφωσαν
και παίρνει σχήμα από μια ήσυχη ελπίδα
που επιμένει ακόμη στο σκοτάδι.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΡΟΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟ

 

Φώτα αστεριών

σκορπισμένα κεριά στο σκοτάδι

μια γκάμα κοσμικών σωματιδίων

ροής εγκώμιο

ανεπιτήδευτη αφοσίωση.

Το σκοτάδι είναι μόνο

ένα παλιό κουρέλι του χρόνου.

 

Βασιλική Δραγούνη

ἐπέκεινα τῆς οὐσίας

 

Μουσώνες αναμνήσεων

μέσα απ’ τον άνεμο και βροχή

απελευθερώνουν το επέκεινα,

όπου ένα κενό νανοδευτερόλεπτο

υπό αυτό το φως

μπορεί να μεταφέρει από το παρελθόν

διαφορετικά αστέρια -

λαμπερά, εκστατικά, ανίκητα..

 

Βασιλική Δραγούνη

Vasiliki Dragouni presents her poetry collection “Alibi Muse”

YouTube link: https://www.youtube.com/watch?v=ncFviYLVg3s

 

Published in 2024 by Writers International Edition, “Alibi Muse” intertwines Greek and English to delve into the mysteries of inspiration, identity and the divine. At its heart lies the elusive figure of the muse, both guide and provocateur, whose whispers shape each poem. This captivating collection weaves a tapestry of myth and memory, inviting readers into a world where the muse becomes a living presence: a force that awakens creativity, challenges perceptions and illuminates the poet’s inner landscape.

ΝΤΑΛΙ

 

Ξεκίνησε ως συμβατικός καλλιτέχνης

προσπαθώντας να ενταχθεί ανάμεσα

στους συνομήλικούς του.

Αλλά με ένα κεφάλι έτοιμο να εκραγεί

μία αλλόκοτη αίσθηση της μόδας

και μια στάση «παρεμπιπτόντως,

γίνε αυτό που θέλεις να είσαι»,

το κάλεσμα των φαντασμαγορικών παραισθήσεων

άρχισε να δυναμώνει.

 

Σαν τον κατοικίδιο οσελότο του

αρνήθηκε να ζήσει σε κλουβί.

Έχτισε τα δικά του όνειρα με εικόνες

δημιούργησε ψευδαισθήσεις προς πώληση

μπέρδεψε το μυαλό μας.

Κάθε ιδέα, όσο εκκεντρική κι αν ήταν,

έβρισκε καταφύγιο σε αυτούς τους καμβάδες:

ρολόγια που λιώνουν

ελέφαντες με μακριά άκρα

σουρεαλιστικά ισπανικά φλαμένκο.

 

Βλέποντας τις παράξενες αντιπαραθέσεις του

νιώθαμε ότι είχαμε υπνωτιστεί

σε μία κωμική κατάσταση

που ανάβλυζε από την ιδιόρρυθμη ματιά του.

Και επειδή αγαπήσαμε τον κωμικό

όλοι καταλάβαμε το αστείο.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “Salvador Dali” by Thomas Dellert poster

ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΣΙΓΑΡΟ

 

Στέκεται στη σκιά

ο άντρας με το τσιγάρο.

 

Την αντιλαμβάνεται

σαν μια βαθιά γνώση.

 

Το τσιγάρο καίγεται..

Μονόδρομος. Ανάβει άλλο ένα.

 

Επιστρέφει στο δωμάτιο,

κάθεται σε μια γκρίζα καρέκλα.

 

Κι έτσι τελειώνει η πλοκή

της ανούσιας ιστορίας

 

στην οποία είναι

ο κύριος χαρακτήρας.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “Man Lighting a Cigarette” by Fabian Perez

ΕΝΑΣ ΑΔΕΙΟΣ ΔΙΣΚΟΣ ΣΤΑΧΤΗΣ

 

Η μέρα είναι πολύ μεγάλη

αλλά ποτέ αρκετά μεγάλη

για τη μοναχική ζωή που τον καταπίνει.

Μια λιτανεία από λίστες

και αναιρεθέντα καθήκοντα

γυρίζουν στο κεφάλι του

προσπερνώντας το μυαλό του.

Τόσα πολλά κοσμικά αντικείμενα για να τσεκάρει.

Μια λίστα γραμμένη με αίμα

σε ένα παράθυρο μουτζουρωμένο από βροχή -

ποτέ ανοιχτό στον καθαρό αέρα.

Γέρνοντας πίσω

σε μια καρέκλα, αναστενάζει

παρατηρώντας το ταβάνι

που κρέμεται κάτω από μια στέγη

προστατευτικό και ανυποχώρητο

όσο το δωμάτιο γίνεται ολοένα και μικρότερο,

ένας άδειος δίσκος στάχτης.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΚΑΠΟΙΟ ΕΙΔΟΣ ΖΕΝ

 

Πρώτος στη γραμμή διάβασης

περιμένοντας να περάσει το μετρό

δίνει σε κάθε βαγόνι το όνομα

κάποιου που γνωρίζει.

Στη συνέχεια, όταν του τελειώνουν

φίλοι και γνωστοί,

προχωρά με τα γράμματα

του αλφάβητου

κι έχοντας φτάσει στο ω

με πολλά ακόμη από αυτά

τα βαγόνια να έρχονται,

τα μετρά απλώς: 1, 2, 3, 4,

μέχρι να μπει σε κάποιο είδος Ζεν.

 

Καμία σκέψη,

καμιά επίγνωση του σώματός του

μέσα σε ένα πλήθος

από παρόμοια φωτισμένους επιβάτες.

Καθώς, τελικά, το βαγόνι σταματάει

η πύλη ανοίγει

και το 1/10 του πληθυσμού

μίας μικρής πόλης

βρίσκεται σε μια ευλογημένη κατάσταση

ήρεμης και καθαρής επίγνωσης

ενωμένο με μια συλλογική νοοτροπία

προτού απρόθυμα προχωρήσουν

προς τα εμπρός.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ ORIGAMI

 

Γκρίζα προοπτική

πιτσιλισμένα τζάμια, σφαιρική βροχή

φτερούγες έξω απ’ το παράθυρο -

σπουργίτι origami που γλιστράει

στη γωνιά της νυχτωμένης στράτας.

Μια βραδιά με καμινάδες και ατμό

ένα σύννεφο από νερό κι από φτερό

κι άλλο ένα σπουργίτι βρίσκει το θεό

μέσα στο στόμα μιας γάτας.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΑΠΟ ΡΙΓΟΣ ΣΕ ΡΙΓΟΣ

 

Το καλοκαίρι τελείωσε

έγινε γκρι

κι απόθεσε τη ζωή του

στις αναποδογυρισμένες καρέκλες.

Από ρίγος σε ρίγος

οι χειμώνες επέστρεψαν

αλλά τίποτα δεν ήταν ποτέ

με την ίδια σειρά.

 

Βασιλική Δραγούνη

Surreal Illustration by Dr Didi Baev

ΜΙΑ ΑΕΝΑΗ ΣΤΡΟΦΗ

 

Η ζωή είναι μια σειρά από δρόμους.

Χάνεις τον χάρτη σου.

Χάνεις το διαβατήριό σου.

Είσαι μια αέναη στροφή

επάνω σε μονόδρομο.

Όταν ζητάς οδηγίες,

οι άνθρωποι φλυαρούν σε μια γλώσσα

που δεν μπορείς να καταλάβεις.

Σου δείχνουν προς τον δρόμο

που έχασες τον εαυτό σου.

Ανακαλείς τα λόγια της μητέρας σου:

«Έτσι είναι η ζωή, αγάπη μου.

Κράτα το ρεζερβουάρ σου γεμάτο.

Κρύψε καραμέλες στο ντουλαπάκι.

Αν δεν χαθείς

δεν θα βρεις ποτέ τον δρόμο σου.

Η σύγχυση είναι ο δρόμος προς τη διαύγεια,

η αβεβαιότητα το κλειδί

που ξεκλειδώνει την πραγματικότητα».

 

Βασιλική Δραγούνη

ΞΕΦΤΙΑ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

 

Κάπου ένα όνειρο

κυλάει μαλακά μες στο σκοτάδι

κυνηγώντας αυταπάτες και σκιές.

Τα σκυλιά σκίζουν τη σιωπή

και οι παράγκες λαμποκοπούν

στο χλωμό φως της ασφάλτου.

 

Η ευτυχία τρέχει σε πρόσκαιρα δρομάκια

στην άκρη του πόνου

με γέλια πληγωμένα

από αιχμηρά ξέφτια αμαρτίας

ώστε ο πόνος να λειτουργεί,

να γίνεται αντιληπτός.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ

 

Αρχικά, τα σκοτεινά μέρη ήταν μικρά,

μικροσκοπικά μαύρα τετράγωνα στη φωτεινότητα..

Θα έπρεπε να το είχαμε δει να μεγαλώνει

να αναγνωρίζουμε το πλήρες δυναμικό του

να παρατηρούμε τις θολές άκρες

που του επέτρεπαν να σέρνεται προς τα έξω

ανεπαίσθητα

σχεδόν αόρατα.

 

Και τώρα,

δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου χώρος

ανάμεσα στα μαύρα μέρη

κι ελάχιστος χώρος για φωτεινότητα τριγύρω τους.

Ακόμα και το κόκκινο

δεν φαίνεται πλέον επικίνδυνο..

Όσο έντονα κι αν προσπαθεί να παρέμβει

το σκοτάδι κερδίζει εκθετικά

καλύπτοντάς το ολόκληρο.

 

Θα έπρεπε να το είχαμε δει να έρχεται.

Πώς και δεν το είδαμε;

Είναι μάλλον πολύ αργά

για να το σταματήσουμε

τώρα.

 

Βασιλική Δραγούνη

COMMUNICO ERGO SUM

 

Ποιες ρουμπρίκες άραγε ορίζουν

τους ποιητικούς ρόλους,

πέρα από το ότι εμπλέκονται

το μυαλό και η καρδιά,

η λογική και οι φρέσκες φερομόνες

σε όλα τα σεναριογραφικά τους χρώματα

της άμπωτης και της ροής;

Η ζωή δεν είναι σόλο παράσταση.

Το να είσαι σημαίνει να επικοινωνείς.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΑΚΟΥΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΚΑΜΨΕΙΣ

 

Ο νυχτερινός DJ

κάνει τα μαγικά του

σαν κράχτης σε σκηνή

πουλώντας ελιξίριο

που θεραπεύει οτιδήποτε

παίρνει μορφή κίνησης

καθώς εκείνη οδηγεί

κατά μήκος της εθνικής οδού

έξω απ’ την πόλη

στις 3:00 π.μ.

δυτική χειμερινή ώρα.

 

Φεύγει

πριν να είναι πολύ αργά.

Θέλει να αγκαλιάσει

την αυριανή αυγή

με τους δικούς της όρους.

 

Και σχεδόν τα καταφέρνει

μέχρι τη στιγμή που επιβραδύνει

λόγω οδικών έργων

και ακούει τον DJ να παίζει

το μοναδικό τραγούδι

που κάνει τον συναισθηματικό της κινητήρα

να κολλήσει.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΘΥΜΙΑΜΑ

 

Καημένο δωμάτιο

τόσο κρύα νοικιασμένο

σου αφήσαμε το δώρο της ύπαρξής μας.

Λαβύρινθος εύθραυστου σχεδιασμού

αντηχείς ιστορίες παιδικής ηλικίας

λέξη προς λέξη σε ψιθύρους.

Πένα σε ανακυκλωμένο χαρτί

κοσκινίζεις τη μνήμη σου

ανοίγεις μία τάφρο

ετοιμάζεις ένα θυμίαμα

που κόβει την ανάσα του χρόνου.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΠΕΝΙΧΡΗ ΑΧΤΙΔΑ

 

Μάτια ανοιχτά στην πενιχρή αχτίδα

κείτεσαι ανέκφραστος,

μια σπασμένη καμπάνα.

Οι δεκαετίες λήγουν

με επίσημη κωδωνοκρουσία

και με λιγοστά λουλούδια

κρυμμένα κάθε χρόνο

στην ψηλή σκιά σου.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΗΤΑΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

 

Η μέρα απαιτούσε ύμνους

αλλά είχαμε κρεμάσει

τους σταυρούς στους τοίχους.

Δεν αναζητούσαμε κάποια

καθιερωμένη θρησκεία.

Είχαμε δει ένα μέρος που είχε

θραύσματα γυαλιού

που στριφογυρίζαν προς τα πάνω

σε ένα φωτοστέφανο με αγκάθια.

Έτσι γνωρίζαμε

πως ήταν Κυριακή.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork by Liza Giannouri

ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ

 

Οι κραυγές του ανέμου μαλακώνουν

στο ψυχρό φως των αστεριών -

παράξενη πατρίδα.

Ξένος ακόμα και στον εαυτό σου

τυλίγεσαι στο μπλε πουλόβερ,

η φούγκα της λύπης παραδίδεται

στην κόκκινη ομίχλη του πρωινού.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork by Asger Jorn, 1959

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΗ ΘΛΙΜΜΕΝΗ ΚΙΘΑΡΑ

 

Άνθρωπε με τη θλιμμένη κιθάρα,

μέρος του κόσμου,

έλα, κάθισε δίπλα μου

και παίξε το τραγούδι που αγαπώ.

Στην παραφωνία των χεριών

η αγάπη κρατιέται

τραγουδώντας τον καημό της

και κινείται πάνω σε επτά χορδές.

Μόνο οι έξι από αυτές

είναι φτιαγμένες από μουσική.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “The Old Guitarist” by Pablo Picasso, 1903 - 1904

ΙΣΩΣ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΚΑΜΒΑΣ                

 

Το πινέλο αγγίζει τον καμβά. Κάτι ξέρει 

ή φαίνεται να ξέρει, για το τι πρέπει να εξελιχθεί.

Το μυαλό οραματίζεται ένα τριαντάφυλλο.

 

Ο καλλιτέχνης ξέρει τι περιλαμβάνει το όραμα

και επιλέγει καθαρό λευκό,

προχωρώντας με αυτή την σταθερή απόφαση.

 

Το πινέλο προσπαθεί να ζωντανέψει το τριαντάφυλλο           

μετατρέποντας το σχήμα και το χρώμα σε μουτζούρα,

την αρχική προσπάθεια σε καταστροφή.

 

Κανένας καλλιτέχνης δεν μπορεί να είναι μάντης.                 

Το ίδιο το τριαντάφυλλο θέλει να είναι κόκκινο,

ο ολοκληρωμένος πίνακας το καθιστά σαφές.

 

Ίσως φταίει ο καμβάς.                

Το λευκό τριαντάφυλλο, θυσιασμένο και αιματοβαμμένο,

παραιτείται απ’ την αγνότητά του. Αναζητούσε φήμη. 

 

Βασιλική Δραγούνη