Η ΑΔΟΚΙΜΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ
Ήταν η ηθοποιός
όλων των ρόλων,
μαριονέτα αήττητη
κρεμασμένη στα δικά της
χειριστικά χέρια.
Ήταν η θλίψη
στην παλιά κιθάρα που έπαιζε
κρατώντας πίσω, χωρίς επίγνωση
την αδόκιμη τέχνη του αύριο.
Αυτή είμαι εγώ, χαμογελούσε
σαν κάποια υποχωρούσα ηχώ
στα στοιχειωμένα δωμάτια.
Κάποτε ήταν χορεύτρια
φορούσε την κίνηση
σαν χελιδόνι που δραπέτευσε
από τη χαμένη του ερημιά
μα επειδή κυλούσε και στροβιλιζόταν
πέρα απ' την άκρη του ήχου
τα τύμπανα κύλησαν
η λευκή κουρτίνα κιτρίνισε
η μουσική έχασε το μέτρο
και όλες οι χορδές της έμειναν
φθαρμένες και μπερδεμένες
στο σπασμένο της χέρι.
Βασιλική Δραγούνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.