ΚΟΥΝΙΣΤΕΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ

Καθόμαστε αντικριστά σε κουνιστές καρέκλες

όλες τυλιγμένες με ιστούς σιωπής.

Τα πάντα συντρίβονται γύρω μας

αν και το δωμάτιο δεν αλλάζει.

Αντιστεκόμαστε αδέξια στους κραδασμούς του κενού

που ανοιγοκλείνει πίσω μας.

Οι καρέκλες χωρίζουν

από τη δύναμη των διαφορών μας.

Η ασυνέπεια αιωρείται σαν παραφροσύνη.

Το χάος μας ευχαριστεί για τη συνεργασία.

Βασιλική Δραγούνη