ΒΑΘΙΑ ΓΑΛΑΖΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ

 

Είχαμε να επιλέξουμε

μεταξύ του Διαβόλου και

της βαθιάς γαλάζιας θάλασσας.

Επιλέξαμε τη βαθιά γαλάζια θάλασσα.

 

Μπορεί να είχαμε κάλλιστα

ενστερνιστεί τον Διάβολο

αλλά η θρησκεία μας

δεν το επέτρεπε.

 

Γιατί κάθε φορά θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε

τέτοιου είδους διλήμματα;

Ίσως είναι έργο του Διαβόλου

που αρέσκεται να βασανίζει το μυαλό μας,

να εμπαίζει την ελεύθερη βούλησή μας.

 

Ναι, έχουμε ελεύθερη επιλογή

κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του εφικτού

όπως και ελεύθερη βούληση,

οπότε όλα φαίνονται δίκαια -

άρα κανείς δεν πρέπει να παραπονιέται.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΜΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΥΠΕΡΒΑΣΗ

 

Κορώνες ηλιακής μάζας

καταπνίγουν την αρχαία δίψα

για να βρουν τη γεύση

μίας καλοκαιρινής υπέρβασης

ή τουλάχιστον να αιχμαλωτίσουν

το λευκό φλας μιας στιγμιαίας ανάμνησης

στην όχθη του χρόνου.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΨΕΥΤΙΚΟΙ ΠΛΑΝΗΤΕΣ

 

Ένα χάρτινο πιστόλι

κι ένα φωτοστέφανο από συρματοπλέγματα,

ένα ξίφος φτιαγμένο από φιλανθρωπικές πράξεις

σε ένα εγκαταλελειμμένο σωφρονιστικό κατάστημα -

ένα μέρος που αποφεύγουν τα κοράκια,

μια κηλίδα σε έναν κατά τα άλλα φωτισμένο αιώνα.

Εκεί που ο χρόνος κόβει τους καρπούς του

ένας λύκος μήνυσε ένα αρνί για μη συμμόρφωση.

Η λυσσασμένη αλεπού της διαίσθησης

έκανε επιδρομή στα κοτέτσια της λογικής.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: Listening to a rooster by Marc Chagall

Η ΠΡΟΒΛΕΨΗ

 

Υπάρχει πάντα η πρόβλεψη

ότι ο δρόμος της εκούσιας διαφυγής μας

θα δεσμευτεί σε ένα μεγάλο έργο

και θα ξετυλιχτεί σαν φρέσκος χλοοτάπητας

κάτω απ’ τα πόδια μας.

Αλλά υπάρχουν και αυτοί που ισχυρίζονται

πως η διάσωση θα λειτουργήσει

πιο αποτελεσματικά

κάτω από έναν σκοτεινό ουρανό

που γίνεται ολοένα σκοτεινότερος

έως ότου η πρόβλεψη γεμίσει με βροχή.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΠΑΡΑΞΕΝΑ  ΔΟΛΩΜΑΤΑ

 

Η ψευδαίσθηση δεν είναι

το ψυχικό μας δόλωμα.

Είναι απλώς η ενορχήστρωση

μιας ψευδούς πραγματικότητας.

Είναι απλώς ένα επιστημολογικό τσίρκο.

Είναι απλώς η προβολή της σκέψης μας

που μπλοκάρεται απ’ τη νύχτα και φεύγει

αφήνοντας θολές γέφυρες

από λευκούς προβολείς

και όξινη συνθετική βροχή.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: Prophecy Collage by Roberto Oscar Gasperi, Argentina

ΓΟΝΙΜΑ ΜΕΛΛΟΝΤΑ

 

Το φως της βροχής πέφτει σε αυλακωτά χωράφια

ρίχνει σκιασμένες γραμμές σε γόνιμα μέλλοντα

σιωπηλό, ακίνητο

αμαυρώνοντας την προσδοκία για άφθονες σοδειές

που θα ταΐσουν το ύπουλο ποντίκι

το γεράκι με την διορατική ματιά

και το παιδί μέσα σου.

 

Βασιλική Δραγούνη

Photography by Francesca Woodman, 1980s

A matéria indefesa, permeada pelo sopro vital,

é o resultado da perfeição universal.

(Giovanni Campisi)

 

OBSERVANDO

O EFÊMERO

 

PREFÁCIO – TAMARA ZIMMERMANN FONSECA

 

Seus contos nos levam a um lugar no qual a maioria das pessoas temem, o medo, a solidão, a angustia, e traumas que carregamos durante a vida, seus contos mexem muito com o leitor, lembra que todos nós também passamos por momentos não muito tranquilos e que os problemas existem, ninguém está protegido, o que faz a diferença é o quão importância damos a eles e como fazemos para soluciona-los.

No conto “Elefante na sala”, Vasiliki Dragouni nos apresenta uma jovem aterrorizada com uma espinha estourada “tão grande que deu vontade de gritar...” a espinha, seu grande problema que foi comparado a um elefante se dissipou no momento em que virou seu olhar para o seu redor e permitiu-se aproveitar o mundo, que naquele momento era uma festa animada. O leitor novamente se coloca em questionamento, quantos e quantos problemas que durante a vida lhes tiraram o sono, quantas vezes maior acreditavam ser suas preocupações, quanto tempo perdido sem ver soluções, até que percebe que não era exatamente tão grande e que não era preciso perder tantas horas de sono ou mesmo chegar a um stress emocional. Vasiliki Dragouni mostra de forma lúdica o que acontece hoje com todos os povos.

A natureza está sempre se renovando, nós fazemos parte dela e, portanto, tudo é transformador e não há porque crer que não há saídas, novamente Vasiliki Dragouni nos mostra em “Impermanência”, essa realidade, a autora através de suas palavras, faz com que o leitor atento a mensagem do conto permita-se repensar do que realmente lhe é importante, se suas escolhas foram assertivas, se realmente aproveitou as oportunidades.

“A casa da história”, “A velha casa”, são contos fortes, onde houve vida e alegria hoje há escombros e sombras e tristeza. Vemos muito isso acontecer nos dias de hoje com as pessoas e os patrimônios que os genitores conquistaram, infelizmente é uma realidade. Ao mesmo tempo nos faz questionar se há tempo de mudanças, se a humanidade tem tempo de reverter todo esse egoísmo de que cada um cuida de sí, só assim, com mudanças, com amor, respeito, compaixão poderemos mudar o mundo para um lugar onde não há mais espaço para casas vazias, sombrias e sem história.

O livro, caros leitores, choca, nos leva a um lugar onde devemos nos questionar, olhar ao redor, nos perguntar se estamos fazendo o que é certo, o quanto estamos sendo ferramentas para um mundo melhor para que não exista mais seres humanos tristes, sozinhos na beira do cais.

Um bom dia, uma boa tarde, como vai você, posso lhe ajudar, são frases tão pequenas e ao mesmo tempo tão fortes que podem salvar vidas, quiçá o mundo, desse egoísmo das pessoas, do rancor, da solidão da tristeza.

Vasiliki Dragouni, nos leva pelas mãos, para que nós possamos nos questionar a respeito de tudo isso.

 

Tamara Zimmermann Fonseca

Indaial – Santa Catarina – Brasil

La materia indefensa, penetrada por el soplo vital,

es el resultado de la perfección universal.

(Giovanni Campisi)

 

DETECTANDO

LO EFIMERO

 

PREFACIO – PATRICIA MONICA VENA

 

Ningún otro título habría podido describir y analizar mejor esta recopilación de historias de Vasiliki Dragouni, “Detectando lo efímero”. Porque de eso se ocupa este libro, de formar un collar con pequeñas perlas que son breves momentos de vida, justamente efímeros instantes que un observador atento detecta y registra.

Un niño solo en una esquina, que espera a su madre que entró en un negocio y tarda en volver, mientras empieza a oscurecer, y se siente afligido y abandonado, y a su alrededor el mundo sigue hacienda sus quehaceres diarios.

El encuentro de dos personas en un corredor; Una joven que por fin logra comprar el suéter que sueña desde hace tiempo; un cielo azul. Y muchos otros momentos que cada lector reconoce, porque al menos una vez en su vida los conoció.

Otra de las características de “Detectando lo efímero” son las atmósferas en las cuales se desarrollan las historias. Encontramos frecuentemente ambientes de tipo post apocalípticos, llenos de angustia, que describen situaciones sin expectativas, sin posibilidad de salvación. Lúcidamente la autora decide de negar a los personajes, y al lector, cualquier esperanza.

Un ejemplo claro de esta característica:

“Lo único que quedaba era un paisaje, marcado por las indescriptibles partidas de un mondo en ruinas. Aquí y allá aparecía una sombra, lastimosa y muerta.”

Contribuye a aumentar la sensación creada por las atmósferas enrarecidas, la elección de la autora de no dar nombres a los personajes, como si no fuera importante que sean identificados, porque podrían representar a cada uno de nosotros, que leemos y nos imaginamos los ambientes y las circunstancias descriptas.

Desde un punto de vista sintáctico, con el uso de frases cortas, sintéticas, en rápida sucesión, la escritora logra dar fuerza a la acción y provoca una sensación casi de angustia, de ansiedad.

Los espacios y los personajes son hábilmente descriptos, de modo que el lector se siente incluido en la escena, como un observador oculto, sin que se pierda la característica de síntesis y de economía de palabras:

“Hojas negras con forma de corazón. Su falda negra. Una elaborada silla negra. Una bufanda pálida le envuelve los largos cabellos negros, cubriéndole los hombros y los brazos.”

Una lectura que envuelve y seduce al lector, y lo incita a seguir adelante en este recorrido cautivador.

 

Patricia Mónica Vena

Die vom vitalen Atem durchdrungene harmlose Materie

ist das Ergebnis universeller Vollkommenheit.

(Giovanni Campisi)

 

AUF DER SUCHE

NACH DEN

EINTAGSFLIEGEN

 

VORWORT – KURT F. SVATEK

 

Nichts kommt aus dem Nichts

Vasiliki Dragouni’s Geschichten ermöglichen einen ganz besonderen Blick auf die Welt. Was ist Fiktion und was ist die Realität des prallen Lebens, und vermischen sich nicht beide ohnehin im Alltag, selbst wenn es weh tut? Ist die Realität ohne Visionen überhaupt ertragbar, ohne die Möglichkeit der Flucht aus dem einen oder anderen Moment? Vielleicht muss der Mensch auf Entdeckungsreise gehen, jenseits der ausgetretenen Pfade geheimnisvolle Orte aufsuchen, um sich dort seiner selbst bewusst zu werden.

Die avantgardistische Form der Texte begünstigt es, die Handlung so straff wie möglich zu halten und rasch auf den Punkt zu bringen.

Viele Geschichten erinnern an den Symbolismus etwa eines Edgar Allen Poe. Auch wegen der ausgefeilten Kunstfertigkeit und der manchmal beklemmenden Erkenntnis, dass es eben keinen Ausweg gibt. Es geht eben nicht um billige Anreize, sondern vor allem um Magie, um Visionen, die das Leben belagern können, aber auch erst erträglich machen. Es sind Geschichten von Augenblicken, begeisternd, sinnlich, zwischen Vertrauen und Misstrauen, zwischen Vergessen und nicht vergessen können oder wollen. Die menschliche Natur bedient sich da immer wieder neuer Experimente, um nicht in der gesellschaftsbezogenen Wirklichkeit zu landen. Die Elemente des realen Lebens werden in Bildzeichen zerlegt, die Phantasie erzeugt eine autonome Welt, die symbolhaft die geheimnisvollen Zusammen hänge zwischen den Dingen, die hinter allem Sein liegen, erahnbar und im günstigsten Fall sogar erfahrbar machen.

Wer ist der Fremde, der da des Öfteren auftaucht und wieder verschwindet? Ist er auch ein Symbol für das Fremde in uns?

Von der Kürze her erinnern die Geschichten auch an die von der iberischen Halbinsel und aus Lateinamerika stammenden „microcuentos“.

Diese Form hat sich im Lauf des 20. Jahrhunderts zu einer eigenständigen Gattung entwickelt und strahlt längst in andere Teile der Welt aus. Manche sagen, sie sei die jüngere Cousine der französischen Gattung des Prosagedichtes. Andere Bezeichnungen wären etwa cuentos brevísimos, oder nanocuentos. Nanus, im Lateinischen der Zwerg, zeigt schon die Dimension auf. Und doch gelingt es diesen Zwerglein unter den Geschichten, wesentliche Bereiche des Lebens in oft nur wenigen Zeilen zu bündeln. Es sind nachhaltige Schnappschüsse, die, anders als normale Kurzgeschichten, vieles Ausschmückendes, rein Atmosphärisches aussparen müssen und oft nicht mehr als eine in sachlicher Sprache verfasste Skizze oder ein essayistisches Fragment sind. Selbst Hemingway hat solche Geschichten verfasst.

Die Themenstellung ist weit gestreut, meist sehr stark im Jetzt und Heute verankert. Geschichte wurde viel zu lang meist aus der Sicht der Mächtigen geschrieben, nicht immer der Wahrheit verpflichtet, sondern dem politischen Kalkül. Es sind doch oft die Kleinen, die menschlich die Großen sind. Denn die berühmten Einbahnen gibt es ja kaum, in Wirklichkeit fährt immer irgendjemand dagegen. Kein Reiseführer kann die Klugheit eines Einheimischen ersetzen, denn das Gestrüpp ist oft zu dicht, um den Weg hinaus zu finden.

Literatur hingegen steht ihrem Selbstverständnis nach auf der Seite der Ohnmächtigen, der dem Leben Ausgelieferten. So sind die Geschichten traurig oder humorvoll, landläufig, wirklichkeitsnah, aber auch ungewöhnlich, überspannt, romantisch, pathetisch, anekdotisch, fantastisch, extravagant, aufklärerisch, behäbig oder überspitzt. Sie wahren das Recht des Menschen, nicht nur fröhlich und erfolgreich sein zu müssen, sondern auch scheitern zu dürfen, entlarven den trügerischen Alltagstrott, gleiten ins Spielerische ab und halten sich an keine Grenzen, außer der einer gewissen Kürze.

Aber sollte nicht jeder gute Text so beschaffen sein, dass ihn die anderen einfangen, ihn betrachten, Schlüsse daraus ziehen und sich dann selbst Gedanken machen?

Vasiliki Dragouni’s Geschichten sind ein kleiner Snack vom Büffet des Lebens, von einem köstlichen Büffet, von dem man sich nur das Richtige heraussuchen muss. Der Appetit danach ist groß.

 

Kurt F. Svatek

La matière inoffensive imprégnée par le souffle vital

est le résultat de la perfection universelle.

(Giovanni Campisi)

 

À LA RECHERCHE

DES ÉPHÉMÈRES

 

PREFACE – VERONIQUE LEVY SCHEIMANN

 

Brèves, histoires courtes, prose poétique : où nous amène Vasiliki Dragouni ?

Serait-ce devant un miroir, le nôtre ? ou celui de l’étranger ?

Le miroir est omniprésent, ne nous lâche pas. Témoin de nos gestes et paroles, Il regarde, il parle, il peut même se briser.

Les scènes sont fascinantes. En peu de mots, l’atmosphère onirique et mystérieuse nous entraîne dans un dédale de questions. Des objets personnifiés, une tasse ou une robe révèlent fragilité et désir de l’existence. Les souvenirs de l’enfance, la peur de l’abandon ou la mort, la mémoire défaillante ou trompeuse sont évoqués par des métaphores subtiles.

« A la recherche des éphémères », ce sont des instants musicaux teintés de sensations, couleurs fortes et de sentiments, bref un souffle vital !

 

Véronique Levy Scheimann

La materia inerme permeata dal soffio vitale

è il risultato della perfezione universale.

(Giovanni Campisi)

 

ALLA RICERCA

DELL’EFFIMERO

 

PREFAZIONE – GIOVANNI CAMPISI

 

In questi trenta racconti brevi o nano-racconti Vasiliki Dragouni affronta un tema piuttosto attuale nel nostro tempo: la caducità esistenziale, nota non solo dall’aspetto umano, bensì anche dal punto di vista della vita di ogni essere vivente.

Il vivere è come un percorso altalenante e può apparire sovente breve e insignificante, oppure lungo e noioso. In realtà la vita è bella perché è varia e non è solo l’oggi che è importante, ma anche l’ieri e il domani.

Il passato, il presente e il futuro sono i tre elementi che danno senso all’esistenza di ogni essere vivente. Da questi tre elementi noi, alla fine di ogni percorso vitale, traiamo il risultato che comunemente chiamiamo esperienza di vita.

Le diverse vite che ogni essere vivente è chiamato a vivere, sono il risultato dell’evoluzione della vita che si eterna, portando con sé il bagaglio delle vite precedentemente vissute.

Un esempio dei tre elementi del presente-passato-futuro lo incontriamo nei cinque racconti dedicati al forestiero di Vasiliki Dragouni. Nel primo racconto l’autrice descrive l’incontro con il forestiero che suscita la sua curiosità, nel secondo ci sono i ricordi legati all’incontro, nel terzo c’è descritta l’assenza prolungata del forestiero, nel quarto il ritorno, dove il forestiero riallaccia il dialogo con la protagonista come se la prolungata assenza non fosse mai avvenuta. Infine, l’incontro si conclude con l’addio. La fine di quel dialogo che si esaurisce, come ogni cosa nella vita.

Interessante e non solo è il racconto “Il cielo blu”, dove l’autrice descrive con particolare dovizia, come il cielo avvolge la terra in modo protettivo per non farla precipitare nel cerchio di rotazione troppo vicino al sole ed essere, con ogni probabilità, inghiottita.

Senza ombra di dubbio i racconti flash trovano un che di rilevante nel contesto delle idee che balenano nella mente dello scrittore che sente la necessità di trasformarle in piccole storie indelebili che può rielaborare o semplicemente lasciarle così come sono, dando respiro a nuove idee.

La storia dei racconti brevi risale già ai tempi della scrittura dei primi uomini e ancora prima, quando ancora gli uomini non conoscevano la scrittura e si limitavano a disegnare determinati fatti che li avevano impressionato nel corso della giornata, come ad esempio le scene di caccia. Nella storia moderna il racconto breve trova la sua utilità nel voler catturare un momento particolare della giornata cui abbiamo assistito o più semplicemente un’idea particolare su cui ci siamo soffermati, pensando di condividerla con gli altri o anche con noi stessi in un domani.

Vasiliki Dragouni ha centrato appieno tutti questi obiettivi, esponendo tutta una serie di racconti brevi che spaziano dall’ironia alla nostalgia, all’impazienza, all’esplorazione dell’ignoto via di seguito, dando così un’ottima panoramica dell’insieme narrativo.

Concludendo si può dire che Vasiliki Dragouni dà sempre nuovi spunti al lettore per ritrovare sé stesso tra le pieghe del quotidiano e guardare oltre l’insondabile caducità esistenziale, scoprendo il significato dell’effimero.

 

Giovanni Campisi

The harmless matter permeated by the vital breath

is the result of universal perfection.

(Giovanni Campisi)

 

TRACING

THE EPHEMERAL

 

FOREWORD – ALTHEA ROMEO MARK

 

Vasiliki Dragouni and I have shared the pages of several poetry anthologies curated by Giovani Campisi and published by Edizioni Universum, the most recent being The Memory Thread in English and Chinese.

But there is another genre in which we share a common interest. It is fiction, especially short stories. We love to capture the imagination of our readers with our short stories.

While my short stories as a Caribbean poet and fiction writer have been published in Caribbean journals such as The Caribbean Writer, POUI, MOKO and Caribbean newspapers, Dragouni has established herself as a prose writer in Europe. Her prose works include the flash fiction collection "Red is worn upon the heart" (Breaths of Speech and Art Publications, Athens, 2020), the story collections "Convex Mirrors" (Larissa, 2021) and "Cracks in the Façade" (Larissa, 2022) by Universe Pathways Editions, the micro-novel "Trophy Wife" (e-book, Easy writer Publications, Athens, 2016) and the micro-novels "The Other Woman" (Larissa, 2022) and "Happy Valentine" (Larissa, 2023) by Universe Pathways Editions.

Tracing the Ephemeral is a collection of powerful micro-fictions that explore various themes that examine the human psyche and condition. The stories dissect the themes of pride, ambition, fear, abandonment, unrequited love, loss, hardship and death, among others.

The very short stories are inhabited by unforgettable characters who inhabit worlds that capture the imagination and draw the reader into a strange world through mysterious encounters. There are conflicts between men and women, man and nature, man and his captivating fantasies. The reader is lost in a world similar to "Alice in Wonderland" and becomes entangled in the mental traps of the characters.

In some settings, time and place are uncertain, or love remains unrequited, unreachable, a person is trapped in his or her own fears. These spaces are strange places from which there is no return.

Vasiliki Dragouni's micro-fictions are delightful treats to be savoured.

 

Althea Romeo Mark

Το ανίσχυρο υλικό, διαποτισμένο από την πνοή ζωής,

είναι το αποτέλεσμα της παγκόσμιας τελειότητας.

(Giovanni Campisi)

 

ΑΝΙΧΝΕΥΟΝΤΑΣ

ΤΟ ΕΦΗΜΕΡΟ

 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ – Δρ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΝΤΟΒΑΣ

 

Η νέα συλλογή ποιητικών μικρό-διηγημάτων, υπό τον τίτλο «Ανιχνεύοντας το Εφήμερο», της κυρίας Βασιλικής Δραγούνη, η οποία και αποτελεί κατ’ ουσίαν ιδιαίτερα δυναμική, αλλά και ξεχωριστή συνέχεια της συλλογής ποιημάτων και μικρόδιηγημάτων «Μια Γραμμή Ορίζοντα», η οποία πέραν των υπέροχων ποιημάτων αυτής, περιελάβανε σειρά ιδιαίτερα καλογραμμένων, περιεκτικών και πολύ δυνατών σε επίπεδο λόγου, ποιητικών διηγημάτων, έρχεται γι’ ακόμα μια φορά να κινήσει το ενδιαφέρον Κριτικών και Κοινού, για ένα ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος (ποιητικό μικρό-διήγημα), σε παγκόσμια κλίμακα.

Μία συλλογή ποιητικών μικρό-διηγημάτων, η οποία θα μπορούσε να λεχθεί ότι αποτελεί ένα λογοτεχνικό είδος πρωτότυπο από κάθε άποψη, το οποίο αν κάποιος μελετήσει προσεκτικά, τόσο το τωρινό, όσο και τα προηγούμενα βιβλία της κυρίας Δραγούνη, θα διαπιστώσει ότι πρόκειται για ένα ξεχωριστό λογοτεχνικό είδος, που βρίσκεται στο μεταίχμιο τόσο του Πεζού, όσο και του Ποιητικού Λόγου, αντλώντας και συνδυάζοντας αρμονικά τα θετικά στοιχεία αμφοτέρων, με ένα εκπληκτικό τελικό αποτέλεσμα.

Ένα λογοτεχνικό πόνημα, που θα κυκλοφορήσει σε επτάγλωσση έκδοση, (Ελληνικά, Ιταλικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ισπανικά και Πορτογαλικά) από τον πάντα έγκριτο και ιδιαίτερα σημαντικό Ιταλικό Εκδοτικό Οίκο Universum, θα μπορούσε να ιδωθεί ως μια ακόμη, ιδιαίτερα δυνατή κατάθεση ψυχής και συμβολική εξομολόγηση σκέψεων και στιγμών ζωής, της εν λόγω λογοτέχνιδας και ποιήτριας. Μια εξομολόγηση και μία κατάθεση ψυχής, με τη δυναμική της αυθεντικότητας, της ειλικρίνειας και της γνησιότητας, η οποία και εκκινεί στη βάση, τόσο των βιωμάτων, των στιγμών ζωής και των συναισθημάτων, όσο και του υψηλού πνευματικού background και των ξεχωριστών νοημάτων. Στοιχεία τα οποία και διέπουν και χαρακτηρίζουν σε αύξουσα πορεία, το σύνολο, των λογοτεχνικών και ποιητικών συνθέσεων της κυρίας Βασιλικής Δραγούνη.

Μιας λογοτέχνιδας, αλλά και ποιήτριας, της οποίας το έργο και χαρακτηρίζεται, από ποιότητα και ιδιαίτερη ποιητική και λογοτεχνική δυναμική, ενώ παράλληλα και η ίδια θα μπορούσε να ιδωθεί ως μια σημαντική παρουσία όσον αφορά στο λογοτεχνικό χώρο, σε Ελλάδα και Εξωτερικό, δεδομένου του γεγονότος, ότι μέχρι στιγμής, η κυρία Βασιλική Δραγούνη, έχει να παρουσιάσει σε επίπεδο έκδοσης, ήδη εννέα ατομικές ποιητικές συλλογές, σειρά συλλογών διηγημάτων και μικρό-διηγημάτων, αλλά και ιδιαίτερα σημαντικό αριθμό συμμετοχών σε πλειάδα συλλογικών έργων, -περί τις 150 εκατόν πενήντα συμμετοχές-, με πιο πρόσφατες και με διεθνή απήχηση, την Πολύγλωσση Συλλογική Ανθολογία «Poetae Mundi» των εκδόσεων Universum, καθώς και την Πολύγλωσση Ατομική Συλλογή ποιημάτων και μικρό-διηγημάτων «Μια Γραμμή Ορίζοντα». Μια πολύγλωσση έκδοση έργων της κυρίας Δραγούνη, που κυκλοφόρησε το 2023, στα Ελληνικά, τα Αγγλικά, τα Ιταλικά, τα Γερμανικά και τα Αγγλικά.

Λόγος, σκέψεις και ποιητικές εικόνες, με πανταχού παρούσα την ανθρώπινη ευαισθησία. Μια ευαισθησία, η οποία παλεύει και προσπερνά τις όποιες δυσκολίες, αντλώντας απ’ αυτή καθαυτή τη δυναμική του εφήμερου δύναμη δημιουργίας, για πολλοστή φορά, και κατ’ αυτόν τον τρόπο, διαμορφώνοντας τους όρους και τις αντίστοιχες συνθήκες, μέσα απ’ την έμπνευση και την πνευματική ομορφιά να υπερβεί και να αντιμετωπίσει αυτή καθαυτή την πεζή πραγματικότητα του εφήμερου, την πραγματικότητα μιας αντιποιητικής εποχής. Σεμνή, ξεχωριστή, αλλά συνάμα εμπνευσμένη και πολυτάλαντη δημιουργός η κυρία Βασιλική Δραγούνη, διακονεί, τόσο τη Λογοτεχνία, όσο και την Ποίηση, όντας αφοσιωμένη ιέρεια αμφοτέρων.

Στα έργα της κυρίας Βασιλικής Δραγούνη, τόσο τα ποιητικά, όσο και τα πεζά, εναλλάσσονται με τρόπο, ιδιαίτερα προσεγμένο, δυναμικό, αλλά πάντα ποιητικό, γλωσσικά εργαλεία-φαινόμενα, όπως τα αλληγορικά σχήματα, η μεταφορά ή οι παρομοιώσεις. Στοιχεία που εμπλουτίζουν δίνουν περαιτέρω ποιητική ώθηση, τόσο στον ποιητικό, όσο και τον πεζό λόγο, της εν λόγω ποιήτριας, αφήνοντας παράλληλα κι ένα ξεκάθαρο πνευματικό και λογοτεχνικό αποτύπωμα, το οποίο και υποδηλώνει, γι’ ακόμα μια φορά την καλλιέργεια και το υψηλό πνευματικό επίπεδο της εν λόγω λογοτέχνιδας και ποιήτριας.

Αναμφίβολα και χωρίς καμία απολύτως υπερβολή, θα μπορούσε να λεχθεί ότι οι λογοτεχνικές-ποιητικές συνθέσεις και δημιουργίες της κυρίας Δραγούνη, αποτελούν για τον αναγνώστη, ένα πνευματικό «στοίχημα» κατάκτησης, αλλά συνάμα κατανόησης και αποκωδικοποίησης ξεχωριστών λογοτεχνικών και πνευματικών μηνυμάτων. Στοιχεία που προβάλλουν υπό μορφή πρόκλησης-πρόσκλησης. Ένα πνευματικό «στοίχημα» και μία πρόκληση, για πολλαπλές αναγνώσεις και προφανώς όχι μόνο μία ανάγνωση, οι οποίες στη συνέχεια θα πάρουν τη μορφή τόσο της αναζήτησης, όσο και της μελέτης. Στοιχεία πνευματικής, λογοτεχνικής και ποιητικής δυναμικής, που ενυπάρχουν και χαρακτηρίζουν, τόσο το συγκεκριμένο βιβλίο, όσο και το σύνολο του ποιητικού και λογοτεχνικού έργου, της κυρίας Δραγούνη, ως λογοτέχνιδας και ποιήτριας.

 

Μιλτιάδης Ντόβας

Ποιητής-Λογοτέχνης

Διδάκτωρ Φιλοσοφίας

Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Τακτικό Μέλος Εταιρίας

Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.Ε.Λ,

Τακτικό Μέλος και Εκπρόσωπος,

για την Περιοχή της Ηπείρου της Διεθνούς

Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

και Καλλιτεχνών, Δ.Ε.Ε.Λ

Βασιλική Δραγούνη

Vasiliki Dragouni

 

ΑΝΙΧΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΕΦΗΜΕΡΟ

Διηγήματα

 

TRACING THE EPHEMERAL

Short Stories

 

ALLA RICERCA DELL’EFFIMERO

Racconti brevi

 

A LA RECHERCHE DES EPHEMERES

Nouvelles

 

AUF DER SUCHE

NACH DEN EINTAGSFLIEGEN

Kurzgeschichten

 

DETECTANDO EL EFIMERO

Cuentos curtos

 

OBSERVANDO O EFEMERO

Histórias curtas

 

Edizioni Universum

 

1° EDIZIONE: MAGGIO 2023

Autrice: Βασιλική Δραγούνη / Vasiliki Dragouni

 

Titolo originale dell’opera: ΑΝΙΧΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΕΦΗΜΕΡΟ

Titolo in inglese: TRACING THE EPHEMERAL

Titolo in italiano: ALLA RICERCA DELL’EFFIMERO

Titolo in francese: A LA RECHERCHE DES EPHEMERES

Titolo in tedesco: AUF DER SUCHE NACH DEN EINTAGSFLIEGEN

Titolo in spagnolo: DETECTANDO EL EFIMERO

Titolo in portoghese: OBSERVANDO O EFÊMERO

 

In copertina: dipinto di Georgina Tsismalidou

“THUNDERBIRDS”

 

Curatori: Giovanni Campisi, Kurt F. Svatek,

Althea Romeo-Mark, Véronique Levy Scheimann,

Patricia Mónica Vena, Tamara Zimmermann Fonseca

 

Traduzione in inglese di Vasiliki Dragouni

 

Traduzioni in italiano, francese, tedesco,

spagnolo, portoghese di Giovanni Campisi

 

Copyright © 2023 by Edizioni Universum

 

ΠΡΟΛΟΓΟΙ / FOREWORDS:

Μιλτιάδης Ντόβας

Althea Romeo Mark

Giovanni Campisi

Véronique Levy Scheimann

Kurt F. Svatek

Patricia Mónica Vena

Tamara Zimmermann Fonseca

 

VIRTUAL SOLO ART EXHIBITION – HMVC GALLERY NEW YORK

HMVC Contemporary Online Art Gallery presents Georgina’s Tsismalidou Virtual Solo Art Exhibition (30 paintings), from June 15th to July 14th, 2023.

Link: https://heinis-newsletter.beehiiv.com/p/georgina-tsismalidou-solo-show-july-call-art-wcash-awards-times-square-feature

Feature of Georgina’s Tsismalidou Artworks on Times Square: