ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΥΓΗ

 

Χειμώνας, σκοτάδι

πριν την αυγή -

όπου κάτι ενεδρεύει

και κάτι απειλεί,

πιο λαμπρή κι από έρεβος

η ανάγκη καλεί

μα η εικόνα παραμένει 

αδειανή.

Χειμώνας σκοτεινός

και κρύο

πριν την αυγή.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: Zdzisław Beksiński

ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΟΡΤΑ

 

Δεν ήταν εγκεφαλικό επεισόδιο νυσταγμένης ώρας

αλλά ο διαπεραστικός, βίαιος ήχος

κάποιας μεταμεσονύκτιας κλήσης,

η εκρηκτική δύναμη που σπάει

τον κρυστάλλινο πάγο του εύθραυστου εδάφους.

Ήταν η κόκκινη πόρτα από την άλλη την πλευρά,

εκείνη που γλιστρά ανάμεσα

στον ύπνο και στο ξύπνημα, ανάμεσα

στο θάνατο και την ασφάλεια.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΥΚΝΟΙ

 

Δεν ήταν κύκνοι

μα τα σμήνη ακάματων αρπακτικών

σε απρόβλεπτους σχηματισμούς

πάνω απ’ τον άγριο ουρανό,

ισχυριζόμενα πως έχασαν το δρόμο.

Τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε

παρά να ακούμε τις κραυγές

μέχρι να ξεθωριάσουν.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΚΥΝΗΓΙ ΘΗΣΑΥΡΟΥ

 

Μωβ υποδήματα στο απόκρημνο γκαζόν.

Ποια απροσδόκητη ανακάλυψη με περιμένει σήμερα;

Ένα παιχνίδι κρυφτού, ένα κυνήγι θησαυρού

για ό,τι ανθίζει και μαραίνεται, βρέχεται και στραγγίζεται

ή κάποιο θρόισμα αμυδρό χαρούμενου ερπετού

που ξεπροβάλλει ξαφνικά από το πουθενά

και στη ρωγμή του πουθενά εξαφανίζεται;

 

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΦΙΝΑΛΕ

 

Συμφωνία καταιγίδας, λες

ενώ ο άνεμος διευθύνει στην αντίστιξή τους

κλαδιά βελανιδιάς και παγετό

γυαλιά, πλέγματα, σκόνη

και ρίγος στις μαρκίζες.

Το θέμα επαναλαμβάνεται σε στερεοφωνικό,

Dolby Surround ήχο.

Γνέφω καταφατικά και ακούω

το μεγάλο φινάλε

που γκρεμίζει το σπίτι.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: In Search of Meaning by George Grie

ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΣΗΜΕΡΑ

 

Κατηγορούμε τα παλιά

καθώς αλλάζουν τα νοήματα -

έτσι είναι, τα επανειλημμένα επιχειρήματα

και οι ίδιες αδιέξοδες εκφράσεις

δείχνουν παρελθόν που ξεθωριάζει γρήγορα.

Όλα συνδέονται, διαχρονικά κι εφήμερα

καθώς το μέλλον απαιτεί

επανεκκίνηση σήμερα.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: Alan King Digital Art Massurrealism Painting

ΜΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΣΕ ΑΝΑΜΟΝΗ

 

Τι ντροπή, τι ένδοξη λύπη

διάτρητοι ήχοι

σε ενός λεπτού σιγή

υγρό παράθυρο γεμάτο με ζωή

τυφλή αναταραχή

χώμα κάτω απ’ το νύχι

χιονόπτωση ανελέητη, ω εσύ -

ξέρω πώς νιώθεις

λεπίδα στιλπνή

μια θλιβερή παρέλαση σε αναμονή

παρέα με τη λήθη

και ύστερα σιωπή.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΛΕΥΚΟ

 

Χρώμα των αποστάσεων

ανάμεσα στα φύλλα και στο δέντρο

ομίχλη ζωντανή, αερομεταφερόμενη

χιόνι που κάνει το τοπίο αθάνατο.

Χρώμα των αποστάσεων

ανάμεσα στα μάτια και στις λέξεις

που θέλουν να συλλάβουν την εικόνα

αιθέρια, εφήμερη, ισχυρή.

Απέραντο λευκό που χρωματίζεται

με κόκκινο απ’ το αίμα της καρδιάς.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΣΚΟΝΗ ΣΤΗ ΣΚΟΝΗ

 

Καθώς ο Ιησούς βυθίζεται στον κόσμο του Άδη,

κεκαλυμμένη οδύνη χασμουριέται

πάνω απ’ το χάσμα του σεισμού

που δεν μπορεί να ελέγξει.

Σε δέσμες από άθλια ύπαιθρο

σκόνη στη σκόνη έχει βρέξει.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

 

Παίζοντας με το φως

είναι ένα παιχνίδι της συνείδησης:

ο ηλεκτρικός λαμπτήρας

περιγελά τον σπινθήρα του ήλιου

μα η γραφή θα παραμείνει αδιάβαστη.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: Lightbulb Painting by Aubrey Verzyden

ΛΕΥΚΗ ΟΡΓΗ

 

Πιασμένος μες στου φόβου τη λευκή οργή

και στον αδιάφορο χαμό κάποιων αόριστων εχθρών

ονειρεύεται καινούργιες δάφνες,

ωστόσο το σκοτάδι φανερώνει μια πομπή

από καλειδοσκοπικές αράχνες

επάνω στου λυκόφωτος την ίσαλο γραμμή.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΩΡΑ ΑΙΧΜΗΣ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ

 

Ώρα αιχμής στην ομίχλη.

Τα μυστικά του σκοταδιού πιέζουν

παρακολουθώντας τη σεζόν απ’ την απώλεια της,

μένοντας στο αργό πέρασμά της,

αμφισβητώντας και καθυστερώντας,

επαινώντας και καταδικάζοντας.

Πασχίζουν να ξεδιπλωθούν

μα δεν μπορούν να ανοίξουν

και δεν μπορούν να κλείσουν.

Θρηνούν το μυστήριο του εαυτού τους

ημιτελές και αταξινόμητο.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: The visual poetry of Amy Haselhurst: a dark figure emerges from the steam in Hverir, Iceland.

ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ

(Ending VAWG: Violence Against Women and Girls)

 

Τι είναι το χθες;

Είναι η σκόνη που συγκεντρώνεται

στις γωνιές των δωματίων

όπου κανείς δεν περπατά.

Τι είναι το σήμερα;

Είναι ο υποκείμενος

βόμβος της σιωπής,

το τελευταίο χάδι της θλίψης.

Τι είναι το αύριο;

Είναι ένα σήμερα

που βρίσκει το θάρρος

να διώξει τη σκόνη

και να γεμίσει τη σιωπή.

 

Βασιλική Δραγούνη

Η ΕΙΚΟΝΑ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑΣ

(Ending VAWG: Violence Against Women and Girls)

Ακούω πως

ο μαγικός μονόκερος

αναζητά το καθαρόαιμο άσπρο άλογο

την παλιά του φίλη

δεν την βρίσκει όμως -

πιθανόν να κρύβεται μακριά

από δράκους που εκπνέουν φλόγες

όπως και όλοι θα ‘πρεπε.

Είναι γραμμένο

ότι δεν υπάρχει διαφυγή απ’ την εικόνα

αναφοράς και προσδοκίας

όμως πολλοί απ’ τους συντρόφους μας

παραμονεύουν για τις σκοτεινές πλευρές της.

 

Βασιλική Δραγούνη

Η ΚΑΡΥΑΤΙΔΑ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ

Α' Βραβείο Παγκόσμιου Ποιητικού Διαγωνισμού 2021 της Αμφικτυονίας Ελληνισμού, με θέμα: "Ελλάδα... κοιτίδα του πνεύματος, του πολιτισμού και της ειρήνης"

 

Ζωτικό σαν αναπνοή

μέσα απ' τους αρχαϊκούς τοίχους και τις οροφές

ξεπροβάλλει το περίγραμμα της παρουσίας της -

η ανέφικτη γαλήνη των αισθήσεων

τα χέρια που δεν καταδέχονται να αντισταθούν

η δύναμη της πλάτης και των ώμων

το κεκλιμένο της κεφάλι

που εξισορροπεί αδιαμαρτύρητα το βάρος

μιας ανεπανόρθωτης απώλειας.

Γνωρίζει την αξία της

όλο αυτό το διάστημα που στέκεται υπερήφανη

μέσα στους αργόσυρτους αιώνες

περιφρονώντας τις περιστασιακές ματιές

ή τα παρατεταμένα βλέμματα που υψώνονται

για να την αντικρίσουν.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΥΣΤΑΤΗ ΩΡΑ

Διακριθέν ποίημα του Ζ΄ Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποίησης, αφιερωμένου στα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, της Εταιρίας Γραμμάτων & Τεχνών Πειραιά

 

Κάλεσμα που φεύγεις χωρίς αντίο

και περιπλανιέσαι ανάμεσα

στους απόκληρους της μέρας

 

Κάλεσμα που γίνεσαι

εύθραυστα φτερά προσπάθειας

μα τσακίζεσαι στους τοίχους της άρνησης

 

Κάλεσμα που βρίσκεις διέξοδο

από τους λαβυρίνθους του μυαλού

για να μετατραπείς σε όπλο

 

Κάλεσμα που δίνεις υπόσταση

στην ύστατη ώρα

μέχρι ο ουρανός σου να πνιγεί απ' τον καπνό.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ

Διακριθέν ποίημα του δεύτερου Πανελλήνιου Διαγωνισμού, αφιερωμένου στα 200 χρόνια της Εθνεγερσίας, των Εκδόσεων Κοράλλι

 

Μπορώ να φανταστώ έναν κόσμο

στον οποίο υπάρχουν μονόκεροι

πέρα από πολύχρωμα ουράνια τόξα.

Εκεί όπου μικροσκοπικές νεράιδες προσελκύουν τα παιδιά

μαζί τους μακριά στο δάσος

για να χορέψουν γύρω απ' τις φωτιές

με την συνοδεία ήχων φλάουτου μέχρι την αυγή.

Αλλά όχι, αυτός δεν είναι ο κόσμος μας.

 

Μπορώ να φανταστώ έναν κόσμο

στον οποίο ο Θεός κοιτάζει με αγάπη

κάθε ζωντανό πλάσμα

του μικροσκοπικού μας πλανήτη.

Εκεί όπου δεν υπήρξε ποτέ κανένας πόλεμος,

γενοκτονία ή δολοφονία

ή οποιαδήποτε άλλη μορφή βίας.

Αλλά όχι, ούτε αυτός είναι ο κόσμος μας.

 

Μπορώ να φανταστώ έναν κόσμο όπου μια μέρα

αναρχικοί και ιμπεριαλιστές,

αντιδραστικά στοιχεία, ρεβιζιονιστές,

κρυπτομοναρχικοί αντεπαναστάτες

και σαμποτέρ

αρχίζουν να πυροβολούν ο ένας τον άλλον

εσκεμμένα ή για κάποιους άλλους λόγους,

ακόμη ασαφείς.

Και ναι, αυτός είναι ο κόσμος μας.

 

Βασιλική Δραγούνη

«14»

  

Το Κάρμα έκλεισε τις πληγές μου δεκατέσσερις φορές

και με έστειλε να περιστρέφομαι σε ελλειπτικές τροχιές

 

όπου μπορώ να διακρίνω τα ολογράμματα πιθανών κόσμων

να αφουγκραστώ την κατάρρευση των ανύπαρκτων ερεισμάτων

του στρεβλωμένου χωροχρόνου

 

να νιώσω τα φωνήεντα του ουρανού να βουίζουν

όταν ο Διόνυσος σέρνει τον χορό μας στο χάος του αόριστου

 

να δοκιμάσω τη φωτιά μέχρι τα τρίσβαθα της σάρκας

-τα δάχτυλα προκαλούν σπινθήρα στο σημείο επαφής

με κάθε ακατέργαστο ήλιο

 

να ψηλαφίσω των ανυπόμονων καιρών το σφυγμό

που φοριέται στωικά στο μανίκι, σαν μεταφυσικό φιλοδώρημα.

 

Τα χάρτινα φτερά τσακίζονται στο άγονο έδαφος του χρόνου

μα η ζωή συνεχίζεται, έτσι κι αλλιώς

-πολλαπλές ψευδαισθήσεις προσφέρουν τη γλυκιά σωτηρία.

 

Τώρα, το μόνο που χρειάζομαι είναι ένα ακόμη ψέμα

για να ολοκληρωθεί ο κύκλος.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ

 

Η μέρα είναι γεμάτη απαντήσεις

στις ερωτήσεις και τις αναταραχές μας.

Το μυαλό ισοπεδώνεται ξανά

μα εξακολουθεί να θέλει.

Για πότε οι ήχοι μετατράπηκαν σε λέξεις

που παρερμηνεύουν και κατηγορούν..

Κάποιες είναι δυνατές, κάποιες ανόητες

στρέφονται η μια εναντίον της άλλης.

Η μέρα παραμένει εγκλωβισμένη στην κυκλοφοριακή βιασύνη.

Πόσο περίπλοκες τώρα οι διαλογές και τα ευρήματα..

Τα μάτια παραδίδονται.

Η προσπάθεια παίρνει μια λάθος κατεύθυνση.

Η μέρα νίπτει τας χείρας της από όλα

και αναπνέει τον δικό της φιμωμένο αέρα.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΦΟΡΤΙΟ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ

 

Ποια μνήμη αντιστέκεται στο δώρο της ελεύθερης βούλησης;

Ποια λήθη σβήνει την υπομονή;

Ο ήλιος λάμπει χωρίς το φορτίο της ουσίας

το οποίο επικαλούνται οι απανταχού επικριτές -

οι περισσότεροι εξακολουθούν να διατηρούν ασαφή τον ουρανό

ως τόπο συνάντησης για τους απελπισμένους.

Τα πρόσωπα γίνονται μια μελετημένη ανάμνηση.

Η ημιτελής ζωή έχει κι άλλα ημιτελή κεφάλαια να γράψει.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟΥ

 

Υπήρχε τελειότητα στον θάνατο της φτέρης,

στα γυάλινα σπουργίτια που ακουμπήσαν

εύθραυστα μάγουλα στην πέτρα

μετά από απεριόριστη παραμονή

στα παλάτια της υπομονής, στις γκρίζες

και αμετάβλητες χώρες από πάγο

προσμένοντας ανατροπή του ηλιοστασίου

ως την άνοιξη.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΝΗ

Ο αέρας κατρακυλά μέσα από την ομίχλη
και κάπου στο θάμπωμα των φώτων
τα φεγγάρια βρήκαν ένα μέρος να συγκεντρωθούν.

Απόψε το χιόνι είναι αστραφτερό και τα παιδιά
είναι ντυμένα με τα γιορτινά τους.
Έχουν παγώσει, αλλά τραγουδούν
όσο μπορούν καλύτερα και το τραγούδι τους
καταλαγιάζει τον νεφελώδη αέρα.

Ναι, τα αστέρια πλησιάζουν για να ακούσουν
αυτά τα λόγια, που σαν άλογα
καλπάζουν στον δριμύ άνεμο
και χλιμιντρίζοντας τινάζουν απ’ τις χαίτες τους
τα όνειρα, που δραπετεύουν απ’ τις λέξεις
σαν αστερόσκονη που πέφτει
απ’ την πορεία προς τον ουρανό.

Ω, αυτές τις μέρες ο κόσμος γεμίζει
με τέτοια οράματα και λάμψεις που απαλαίνουν
τα σκληρά χρώματα της δυστυχίας και της παρακμής.

Έως ότου η αστερόσκονη χαθεί απ’ τα ακροδάχτυλα
και τα άλογα γίνουν ξανά μικρές κουκίδες
αφήνοντας αυτόν τον κόσμο στα σκοτάδια του.

Βασιλική Δραγούνη

Παρουσίαση στο "Λογοτεχνικό Δωδεκαήμερο Χριστουγέννων" της Λογοτεχνικής Ιστοσελίδας "ΚΕΦΑΛΟΣ – Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς για το Βιβλίο, τη Λογοτεχνία, την Ποίηση, τους Λογοτέχνες και τις Τέχνες":

http://www.kefalosperiodiko.gr/2021/12/blog-post_26.html

ΣΑΝ ΑΙΧΜΗ ΒΕΛΟΥΣ

 

Τα παιδιά άφησαν τα χρώματά τους φωτεινά στην πέτρα:

ένα απρόσεκτο καπέλο Άγιου Βασίλη σε κοντάρι,

ένα μικροσκοπικό σκιάχτρο πεταμένο

στην άκρη του παγωμένου χόρτου,

έναν αχυράνθρωπο να φυλάει το άγνωστο -

ό,τι πρόκειται να φυτευτεί ακόμα

σε ξεχειμωνιασμένο έδαφος

κι ένα χιονοπέδιο με φανταστική διαδρομή

από πατημασιές που στοχεύουν

σαν αιχμή βέλους.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: Robert Ivan Lockard, The Scarecrow, 1933

Αγναντεύοντας τα Κυρτά Κάτοπτρα

ΜΕ ΤΗ Βασιλική Δραγούνη

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές

 

Αγαπητή κυρία Δραγούνη, καλημέρα. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, με τίτλο «Κυρτά Κάτοπτρα». Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;

Σε ένα βιβλίο φανταστικής λογοτεχνίας τα πάντα είναι συμβατά μεταξύ τους, τα πάντα μπορούν να συμβούν και τα πάντα να συνυπάρξουν. Αφετηρία είναι πάντα ένα θεμελιώδες ερώτημα: «Πώς θα ήταν αν;». Με αυτό το σκεπτικό, τα «Κυρτά Κάτοπτρα» δημιουργούν και αναπαράγουν σουρεαλιστικές απεικονίσεις αστικών τοπίων πάνω στα οποία χτίζονται ιστορίες που εξαρχής προκαλούν στους αναγνώστες κάποια αόρατη, απροσδιόριστη υποψία, ώσπου στο τέλος έρχεται η ανατροπή.

Θα πρότεινα σε κάποιον να το διαβάσει γιατί διαπραγματεύεται ένα κοινό ζητούμενο: τον προσδιορισμό του πεπερασμένου ανθρώπου που συνδιαλέγεται με έναν απέραντο κόσμο, ο οποίος τον ξεπερνά. Οι κεντρικοί ήρωες ουσιαστικά εφευρίσκουν εκ νέου τη γνώριμή τους πραγματικότητα, μετουσιώνοντας στοιχεία από αυτήν, για να κατασκευάσουν άλλους, πιθανούς ή απίθανους κόσμους. Αυτή η εκ νέου εφεύρεση αναδεικνύει ακόμα πιο εμφατικά το πεπερασμένο του ανθρώπινου είδους φέρνοντας τον αναγνώστη, έστω για λίγο, σε επαφή με εκείνο το κάτι που δεν έχει τολμήσει ακόμη να φανταστεί.

Επιλέξετε δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο, που να εκφράζουν αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο του βιβλίου σας.

«…Ο νεοαποκτηθείς σύζυγός της την μεταφέρει με αγάπη στην κρεβατοκάμαρα. Περνώντας μπροστά από τα μεγάλα παράθυρα, η Άλις ρίχνει μια ματιά στο παλιό της διαμέρισμα κατά μήκος του ποταμού. Όλα τα φώτα είναι αναμμένα και υπάρχει μια γυναίκα που χορεύει από το ένα δωμάτιο στο άλλο μέσα στο σώμα που ήταν κάποτε δικό της και αυτή η γυναίκα γελά με ένα μεγάλο, γνήσιο γέλιο, ενώ η Άλις πνίγεται από δάκρυα απογοήτευσης.

Δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι «η σύμφωνη γνώμη κάθε εμπλεκόμενου» αφορούσε την ίδια... Ποιος θα μπορούσε άλλωστε να φανταστεί ότι μια λαμπερή γυναίκα που ζούσε μέσα στα πλούτη θα ήθελε να ανταλλάξει τη θέση της με μια γυναίκα που καθημερινά αγωνιζόταν για την επιβίωσή της;»

Από το διήγημα «Επιθυμία»

****

«…Μια ανακούφιση, παράξενη και θλιβερή, την πλημμύρισε. «Ναι, σωστά. Αυτό ακριβώς. Δεν ήξερα πώς να…»

«Είναι εντάξει. Ξέρω ότι δεν είμαι πραγματικός. Με την κυριολεκτική έννοια του όρου, ούτως ή άλλως, ξέρω πως δεν είμαι». Ο Ντάνιελ έκανε μια παύση. «Όμως… πώς να στο πω… νιώθω αληθινός».

Το χέρι της Κάρολ έσφιξε το ακουστικό. «Αλήθεια;»

«Ναι. Δεν είναι ότι αισθάνομαι πως έχω σώμα. Απλά… κατά κάποιο τρόπο… επιπλέω».

Η Κάρολ δεν μπορούσε με τίποτα να χαλαρώσει. Ο Ντάνιελ πρέπει να άκουσε την κοφτή αναπνοή της και, μαντεύοντας τις σκέψεις της, είπε: «Το να κλείσεις το τηλέφωνο δεν θα με σκοτώσει, Κάρολ. Είμαι απλά ένα πρόγραμμα».

Αυτή τη φορά ακούστηκε τόσο πραγματικός. Τα μάτια της Κάρολ θόλωσαν από δάκρυα.

«Ωστόσο, μωρό μου», είπε η φωνή του Ντάνιελ, με αυτό το παλιό τέλειο μείγμα αψύτητας και γλυκύτητας, «αυτό το πρόγραμμα σε αγαπάει, ούτως ή άλλως».

Από το διήγημα «Το τηλεφώνημα»

Πιστεύετε ότι είναι η συγγραφή στάση ζωής; Είναι κάτι που σας χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο και επηρεάζει κάθε τομέα της ζωής σας;

Η συγγραφή μου δίνει την δυνατότητα να αναλογιστώ τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και με το περιβάλλον. Με βοηθά να θέσω ένα όραμα για το μέλλον, το οποίο να βασίζεται σε ένα θεμέλιο ρεαλισμού. Δημιουργώντας έναν σύνδεσμο μεταξύ του παρόντος και του μέλλοντος, με καλεί να εξετάσω τους περίπλοκους τρόπους με τους οποίους αυτές οι επιλογές και οι αλληλεπιδράσεις συμβάλλουν στη δημιουργία του μέλλοντος. Πώς οι συλλογικές και ατομικές αποφάσεις που παίρνουμε καθημερινά - οι σταδιοδρομίες που επιλέγουμε, οι ιδέες που διαδίδουμε, οι τρόποι που εκπαιδεύουμε ο ένας τον άλλο - μας οδηγούν στο μέλλον.

Η συγγραφή μου δίνει έναν χώρο για να εξετάσω το μέλλον που θέλω, και αυτό που δεν θέλω, και το πώς οι πράξεις μου μπορεί να συμβάλλουν στο ένα ή στο άλλο. Μου δίνει επίσης έναν τρόπο να αφηγηθώ πώς, ακόμη και μέσα σε μια δυστοπία, μπορεί κανείς να ξαναχτίσει την ζωή του και να οδηγήσει ένα μονοπάτι προς τα αστέρια.

Το βιβλίο σας είναι ένα μείγμα από διάφορα λογοτεχνικά είδη. Έχει στοιχεία φαντασίας, τρόμου, μυστηρίου ακόμα και επιστημονικής φαντασίας. Εσείς πως θα το χαρακτηρίζατε;

Τα «Κυρτά Κάτοπτρα» είναι ένα βιβλίο εφευρετικό, που γεφυρώνει μερικά από τα αγαπημένα μου είδη - φαντασία, επιστημονική φαντασία και μυστήριο. Οι γοητευτικοί χαρακτήρες του ζουν μια καθημερινότητα η οποία διαδραματίζεται σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, όπου η τεχνολογία έχει αντικαταστήσει πολλές πτυχές της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης και οι «μη επιστημονικά επικυρωμένες σχέσεις» καταστρέφονται σκληρά. Οι προσπάθειες ωστόσο των χαρακτήρων, αφενός μεν να εγκλιματιστούν στον αγώνα για επιβίωση και αφετέρου να βρουν νόημα και σκοπό, είναι διαχρονικές.

Τα «Κυρτά Κάτοπτρα» βαδίζει σε μια λεπτή γραμμή μεταξύ μυστηρίου και φαντασίας, προσαρμόζοντας την υποβλητικότητα του ενός με τον ενθουσιασμό του άλλου. Θα το χαρακτήριζα ως μυθοπλασία βασισμένη σε γεγονότα της πραγματικής ζωής, με πολλές ανατροπές και γρήγορους ρυθμούς, μέσα από το οποίο διαφαίνεται η εσωτερική αγωνία για τον άνθρωπο εναντίον των αμέτρητων δυνατοτήτων της τεχνολογικής προόδου, για τις ατέλειες που μας κάνουν ανθρώπους και για το τι είναι αυτό που πραγματικά έχει σημασία στη ζωή.

Το βιβλίο σε κάποια σημεία έχει και στοιχεία ψυχογραφήματος. Συνήθως αυτά τα κείμενα είναι πολύ προσωπικά. Έχει το κείμενο μέσα και καθαρά δικά σας στοιχεία;

Σε κάποια διηγήματα τα «Κυρτά Κάτοπτρα» πραγματεύονται την έννοια του «άλλου», ο οποίος εμφανίζεται ως απειλή αποσύνθεσης και διάλυσης. Σε άλλα πραγματεύονται μια κοινωνική συνύπαρξη που απορρυθμίζεται με βίαιο τρόπο καθώς επίσης και τον εγκλεισμό - φυσικό ή ψυχοπνευματικό - ένα παλιό και γνώριμο λογοτεχνικό μοτίβο που δίνει την ευκαιρία στον αναγνώστη να εξετάσει ακραία αισθήματα και οριακές ανθρώπινες καταστάσεις. Τέλος, σε κάποια άλλα πραγματεύονται τα άγρια ένστικτα και τα σκοτάδια της ανθρώπινης ψυχής.

Το υπόβαθρο που προσφέρουν αυτές οι πραγματικότητες είναι ιδανικό για την ανάπτυξη και ψυχογράφηση διαφορετικών προσωπικοτήτων, το έδαφος είναι κατάλληλο για την σκιαγράφηση διαταραγμένων ανθρώπινων χαρακτήρων και συμπεριφορών και ανοίγει πόρτες για να εισχωρήσει ψυχοπαθητικό DNA στο κείμενο.

Πιστεύω πως η λογοτεχνία πρέπει να ανατέμνει κοινωνίες και ψυχές, να διερευνά τα ηθικά και κοινωνικά διλήμματα και τις ευθύνες που απορρέουν από αυτά, ο συγγραφέας έχει καθήκον να εμβαθύνει μέσα στη ζωή του και στη ζωή των διπλανών του. Η εκάστοτε κοινωνική κρίση λέει πολλά για το είδος της ζωής που ζούμε. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν καθρέφτης κρατημένος μπροστά από το πρόσωπο της κοινωνίας, συνειδητοποιεί κανείς πού είναι τα όρια, τι είναι αποδεκτό και τι όχι.

Οφείλω να ομολογήσω πως σε αρκετά από τα έργα μου υπάρχει ισχυρό το προσωπικό μου βίωμα. Αυτό δεν είναι πάντα το πιο εύκολο κομμάτι. Απαιτεί μια μακρά κι επίπονη διαδικασία ψυχικών ξεκαθαρισμάτων. Όμως όταν ξεπεραστεί αυτό το στάδιο, έρχεται η λύτρωση.

Είσαστε από εκείνους τους συγγραφείς που πάντοτε κουβαλάνε μαζί τους ένα μπλοκάκι για να καταγράφουν άμεσα κάθε καινούργια ιδέα;

Η έμπνευση έρχεται από τη ζωή. Εμφανίζεται απρόοπτα, άλλοτε μέσα από μια φράση, από μια περαστική εικόνα, από μια απρόβλεπτη σκέψη, από μια λέξη. Δεν μπορώ να πω πως κυκλοφορώ μόνιμα με ένα μπλοκάκι, ώστε να σπεύδω να καταγράφω το κάθε ερέθισμα. Και αυτό όχι τόσο επειδή εμπιστεύομαι απόλυτα τη μνήμη μου, αλλά γιατί θεωρώ πως η έμπνευση είναι η αφετηρία. Από ένα σημείο και μετά, η όποια έμπνευση δε μετράει και τόσο, όσο μετράει ο τρόπος που αυτή θα υλοποιηθεί. Ο συγγραφέας χρειάζεται να γίνει το σφουγγάρι που θα ρουφήξει βιώματα και εικόνες, για να τα μετουσιώσει σε μια ιστορία που να μπορεί να σταθεί σε ένα βιβλίο. Το ταξίδι που ξεκινά από εκεί, είναι αυτό που πάνω του θα στηριχτεί το έργο τελικά.

Την τελευταία χρονική περίοδο όλος ο κόσμος έχει χτυπηθεί από ένα πρωτοφανές ξέσπασμα πανδημίας και ζούμε καταστάσεις που ούτε τις φανταζόμασταν. Η καραντίνα του πληθυσμού σχεδόν σε όλο τον πλανήτη είναι κάτι το πρωτοφανές στην ανθρώπινη ιστορία.

Εσείς πως ζείτε όλη αυτή την κατάσταση;

Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές πιστεύετε ότι η λογοτεχνία μπορεί να δώσει ελπίδα στους ανθρώπους και να εκφράσει τα προβλήματα τους;

Αυτές οι μέρες είναι δύσκολες για όλους μας και χρειάζεται να βρούμε τρόπους να διαχειριστούμε την κατάσταση, τόσο σε ψυχολογικό όσο και σε οργανικό επίπεδο. Η υγεία μας, οι άνθρωποί μας, ο τρόπος που ζούσαμε τόσο χρόνια έμοιαζαν τόσο δεδομένα και τώρα έχουν πάψει να είναι. Προσωπικά προσπαθώ να διαχειριστώ την κατάσταση εστιάζοντας αφενός στη θετική πλευρά και αφετέρου διατηρώντας τον έλεγχο σε εκείνα που μπορώ να ελέγξω, ώστε να νιώθω πιο ασφαλής και ήρεμη μέσα στα πλαίσια της νέας πραγματικότητας που μας επιβάλλεται.

Η κρίση που βιώνουμε γεννά σε πολλούς ανθρώπους το αίσθημα της αντίδρασης και όταν ένα αίσθημα είναι πολύ ισχυρό, επιλέγει κάθε φορά εκείνο το καλλιτεχνικό είδος το οποίο μπορεί να το διατυπώσει παραστατικότερα. Ειδικά σε εποχές κρίσης έχουμε πιο πολύ ανάγκη να δούμε τα πράγματα από διαφορετική οπτική, να επανεκτιμήσουμε τις προτεραιότητές μας και να βάλουμε ένα λιθαράκι για να γίνει η επόμενη μέρα λίγο πιο εύκολη. Πιστεύω πως κάθε ένας από εμάς έχει κάτι πολύ σημαντικό να προσφέρει στους άλλους και πως, ειδικά τώρα, η μεταξύ μας σύνδεση και επικοινωνία είναι ζωτικής σημασίας. Άλλωστε, το κάθε δημιούργημα γίνεται έργο τέχνης όταν σταματά να είναι προσωπικό, όταν αφορά και άλλους, όταν και άλλοι συμμετέχουν με συναισθήματα δικά τους, όταν με άλλα λόγια γίνεται συλλογικό.

Σας ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Ελπίζουμε να μπορέσουμε σύντομα να οργανώσουμε Όψεις του Φανταστικού και να παρουσιάσετε το βιβλίο σας σε κοινό. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;

Στις δύσκολες στιγμές που βιώνουμε, είναι φυσικό να νιώθουμε την ανάγκη να βρούμε μια διέξοδο και να βγάλουμε από μέσα μας την αρνητικότητα που λίγο έως πολύ μας καταβάλλει, ειδικά αυτές τις μέρες. Οι περισσότεροι από εμάς αναζητούμε τρόπους να τη μετατρέψουμε σε κάτι θετικό. Άλλοι το καταφέρνουμε και άλλοι όχι.

Ίσως τώρα, περισσότερο από ποτέ, να γίνεται αισθητή σε συλλογικό επίπεδο η ατομική μας ευθύνη απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Ίσως να είναι η πρώτη φορά μετά από χρόνια που συνειδητοποιούμε πως κάθε μας απόφαση, δράση και μη δράση επηρεάζει και όλους τους άλλους. Πάντα υπάρχει θετικό σε κάθε τι αρνητικό και εκείνοι που το εντοπίζουν τείνουν να είναι πιο ήρεμοι και να παίρνουν καλύτερες αποφάσεις.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές που στήριξαν το έργο μου. Ευχαριστώ κι όλους τους αναγνώστες κι εύχομαι να κάνετε πολλά και συναρπαστικά ταξίδια μέσα από το βιβλίο!

Βασιλική Δραγούνη

Η Συνέντευξη στις Συμπαντικές Διαδρομές: 

https://universe-pathways.blogspot.com/2021/12/blog-post_88.html