Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ
Το πρόβλημα με τη διάδοση της
διαφώτισης
είναι όταν αρχίζεις να πιστεύεις
πως είναι κάτι σαν αποστολή από τον
Θεό,
τον Βούδα ή κάποιον άλλο σωτήρα.
Υπάρχουν τόσοι πολλοί εκεί έξω
ανεξερεύνητοι ελευθερωτές της
ανθρώπινης καρδιάς
που θα τροποποιούσαν και τα ιερά
βιβλία.
Αν είχαν τον τρόπο...
Βασιλική Δραγούνη
ΘΑΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΙ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΙ
Θάνατοι και μικροί δεινόσαυροι
κατεδάφισαν μεμιάς
τα οδοφράγματα της μνήμης
με τον τρόπο που ένας τυφώνας
σαρώνει την παλιά νεκρή ξυλεία
ξεχασμένη από καιρό
δίπλα στα ανελέητα δάση
πίσω από σπίτια
σαν αυτά
που προσποιούνταν ότι ζούσαν.
Βασιλική Δραγούνη
Artwork: Somewhere Today by Isidora Axis
ΟΤΑΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
Ο Μελχιόρ ψιθυρίζει
στα γκρίζα αυτιά του Θανάτου:
Θάνατε, είχες ποτέ
σάρκα στα κόκαλά σου;
Ήταν ζεστό το χέρι σου
στο άγγιγμα;
Ήταν ο σκελετός σου κάποτε κομψός
και άψογα ντυμένος;
Ήσουν ευγενικός με το κορίτσι σου;
Διψούσαν τα χείλη σου από τότε
για αίμα και ψυχές;
Θάνατε, χίλιοι εχθροί τώρα ροκανίζουν
μυαλά και κόκκαλα εξίσου
και μαύρα σύννεφα περικυκλώνουν
τη ζωή του χωριού.
Βασιλική Δραγούνη
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΗ ΝΤΙΣΝΕΫΛΑΝΤ
Στο τέλος του δρόμου, στο τέλος του
τώρα
όπως το ξέρουμε, μία σεπτή αποκάλυψη:
φλόγες, εμπρησμοί, ετοιμοθάνατοι
πυροσβέστες,
ιπτάμενες σφαίρες, νεκροί διασκεδαστές
και καθημερινοί ευαγγελιστές της
λήθης.
Οι στρατοί της ανοργάνωτης τύχης
συνεχίζουν να κυλούν το βράχο σε
ατελείωτη ανάβαση.
Ο θάνατος έρχεται στη Ντίσνεϋλαντ.
Βασιλική Δραγούνη
Nightmare...
...Τι θα συμβεί αν αυτό που νομίζω ότι βλέπω
είναι πραγματικά εκεί: η μούσα με σάρκα και οστά
και μια καρέκλα, στην οποία κάθομαι
ενώ παρακολουθώ τον εαυτό μου - είναι η ζωή άραγε
ένας καθρέφτης;
Βασιλική Δραγούνη
Flickr Presentation:
https://www.flickr.com/photos/136717974@N08/33131465374/in/photostream/
...Επιστρέφοντας από τις αδιέξοδες οδούς
και τα μονοπάτια του χρόνου
βρήκα τον άνεμο να φυσά
μέσα από τις κουρτίνες
και ένα χαμόγελο
να κρέμεται στο δωμάτιο
και έναν μικρό θάνατο
φτιαγμένο από σιωπή
και υγρό άρωμα.
Βασιλική
Δραγούνη
Flickr Presentation:
https://www.flickr.com/photos/136717974@N08/33934205416/in/photostream/
Στίχοι
από την ποιητική σύνθεση «Μυθιστόρημα», 1934
Γιάννης Ρίτσος
Μετακινώντας
τσακισμένες πέτρες, ανασαίνοντας
τη
δροσιά του πεύκου πιο δύσκολα κάθε μέρα,
κολυμπώντας
στα νερά τούτης της θάλασσας
κι
εκείνης της θάλασσας
χωρίς
αφή
χωρίς
ανθρώπους
μέσα
σε μια πατρίδα που δεν είναι πια δική μας
ούτε
δική σας.
«Το
ελληνικό καλοκαίρι κατά τον Ε. Teriade»
Οδυσσέας
Ελύτης
Σιγά
σιγά, μες στο κατακαλόκαιρο, το φως αφανίζει την Ελλάδα. Χωνεύει τα νησιά,
εξουδετερώνει τις θάλασσες, αχρηστεύει τους ουρανούς. Μήτε που βλέπεις πια
βουνά, μήτε δέντρα, μήτε πολιτείες, μήτε χώμα και νερό. Άφαντα όλα.
Πιωμένος
φως – μονάχα μια σκιά μαύρη – ο άνθρωπος. Μια σκιά που μεγαλώνει, δυσανάλογα
προστατευμένη από την ίδια του τη θυσία.
Η
αντίσταση σ’ ένα τέτοιο φως: να ποιο είναι το βαθύτερο νόημα της ελληνικής
αρχιτεκτονικής.
Μέσα
στη διαφάνεια, ποιο διάφανος ακόμη, πιο λευκός,
ο Παρθενώνας δικαιώνει μυστηριακά την ύπαρξή του την ώρα που το
μεσημέρι το αττικό φτάνει στη μεγαλύτερή του ένταση κι όπου μονάχα νεράιδες
τριγυρνάν μες στο θαμπωτικό διάστημα.
Η Ελλάδα
στους χάρτες ανύπαρχτη.
Λες
και βρήκε ο κόσμος το μακαρισμένο τέλος του σ’ αυτή την απόλυτη ισότητα.
Κι
όμως, το ίδιο αυτό φως, το αστραφταβόλο, το καταιγιστικό, που αναιρεί
την Ελλάδα μες στα μεσημέρια, την αποκαθιστά πάλι το ηλιοβασίλεμα κάτω από τα φαντασμαγορικά
πυροτεχνήματα του δειλινού και αργότερα κάτω από την τρυφερή παρουσία της
Σελήνης.
Τότε
ξαναβρίσκει τον εαυτό της η Ελλάδα. Ξαναγίνεται αυτό που πραγματικά είναι.
Ξαναπαίρνει στους χάρτες τη θέση που της αξίζει. Θέλω να πω τη θέση των ονείρων.
Ο. Ελύτης, Εν λευκώ, Ίκαρος
Μυρίσαι
το άριστον - XIV
Οδυσσέας
Ελύτης
Τ'
ανώτερα μαθηματικά μου τα έκανα στο Σχολείο της θάλασσας. Ιδού και μερικές
πράξεις για παράδειγμα:
1. Εάν
αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα
αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.
2. Το
γινόμενο των μυριστικών χόρτων επί την αθωότητα δίνει πάντοτε το σχήμα κάποιου
Ιησού Χριστού.
3. Η
ευτυχία είναι η ορθή σχέση ανάμεσα στις πράξεις (σχήματα) και στα αισθήματα
(χρώματα). Η ζωή μας κόβεται, και οφείλει να κόβεται, στα μέτρα που έκοψε τα
χρωματιστά χαρτιά του ο Matisse.
4. Όπου
υπάρχουν συκιές υπάρχει Ελλάδα. Όπου προεξέχει το βουνό απ' τη λέξη του υπάρχει
ποιητής. Η ηδονή δεν είναι αφαιρετέα.
5. Ένα
δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη σε τόσο ίσες δόσεις που δε
μένει στο τέλος παρά η αλήθεια.
6. Κάθε
πρόοδος στο ηθικό επίπεδο δεν μπορεί παρά να είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την
ικανότητα που έχουν η δύναμη κι ο αριθμός να καθορίζουν τα πεπρωμένα μας.
7. Ένας
«Αναχωρητής» για τους μισούς είναι, αναγκαστικά, για τους άλλους μισούς, ένας
«Ερχόμενος».
Από τη συλλογή Ο Μικρός
Ναυτίλος (1985)
[πηγή: Οδυσσέας Ελύτης, Ποίηση, Ίκαρος, Αθήνα 2002, σ. 514-515]
Εκ του
πλησίον
Οδυσσέας
Ελύτης
Τόσο
το θέρος,
τόσα τα πουλιά,
και σε μέγα βάθος
Η πάντων και πασών
Ελληνίς η θάλασσα.
Painting
by Jean Baptiste Valadie
Όλα τα
πήρε το καλοκαίρι
Στίχοι:
Οδυσσέας Ελύτης ( Τα Ρω του Έρωτα )
Μουσική:
Δημήτρης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Από
"Το Εμβατήριο του Ωκεανού"
Γιάννης
Ρίτσος
ΘΑΛΑΣΣΑ θάλασσα
στο νου στην ψυχή και στις φλέβες μας θάλασσα.
Είδαμε τα πλοία να φέρνουν τις μυθικές χώρες
εδώ στην ξανθή αμμουδιά
όπου αργοπορούν οι βραδινοί οδοιπόροι.
Ντύσαμε τις παιδικές αγάπες μας
με νωπά φύκια.
Προσφέραμε στους θεούς της ακρογιαλιάς
όστρακα στιλπνά και βότσαλα.
ΣΠΟΥΔΗ ΘΑΛΑΣΣΗΣ
Η
ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ
Οδυσσέας
Ελύτης
Έχοντας
ερωτευθεί και κατοικήσει αιώνες μες στη θάλασσα
έμαθα γραφή και ανάγνωση
Ώστε
τώρα να μπορώ σε μεγάλο βάθος πίσω τις γενιές απανωτές
όπως αρχίζει ένα βουνό προτού τελειώσει το άλλο
Να
κοιτάζω Και μπροστά πάλι το ίδιο:
Το
βαθύ σκούρο μπουκάλι και η νέα στο μπράτσο Ελένη
με το πλάι επάνω στον ασβέστη
Να
γεμίζει κρασί της Παναγίας το μισό το σώμα της φευγάτο κιόλας
στην Ασία την αντικρινή
Και το
κέντημα όλο μετατοπισμένο μες στον ουρανό
με τα διχαλωτά πουλιά τα κιτρινάκια και τους ήλιους.
Από "Το
Φωτόδεντρο και η Δέκατη Τέταρτη Ομορφιά", Ίκαρος 1971
Πίνακας:
Γιώργος Σταθόπουλος, "Κοπέλα και πλοίο"
Σχέδια
γιὰ ἕνα καλοκαίρι. [Ἄνθη τῆς πέτρας]
Γιώργος
Σεφέρης
Ἄνθη τῆς
πέτρας μπροστὰ στὴν πράσινη θάλασσα
μὲ φλέβες ποὺ μοῦ θύμιζαν ἄλλες ἀγάπες
γυαλίζοντας στ᾿ ἀργὸ ψιχάλισμα,
ἄνθη τῆς πέτρας φυσιογνωμίες
ποὺ ἦρθαν ὅταν κανένας δὲ μιλοῦσε καὶ μοῦ μίλησαν
ποὺ μ᾿ ἄφησαν νὰ τὶς ἀγγίξω ὕστερ᾿ ἀπ᾿ τὴ σιωπὴ
μέσα σε πεῦκα σὲ πικροδάφνες καὶ σὲ πλατάνια.
ΟΤΑΝ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ
Μία επίκληση δεν πρέπει να σημαίνει
αλλά να είναι
μια χρυσοπράσινη αλέα
και ένα φύλλο γερανιού,
ένα ανέμελο γρασίδι
και δυο γλάροι πάνω απ' τη θάλασσα.
Ψηλαφητή και λαμπερή
σαν παλιό μενταγιόν στον αντίχειρα,
σιωπηλή σαν πέτρα
από βρύινο περβάζι,
άτρωτη απ' το χρόνο
σαν πτήση των πουλιών,
φευγαλέα σαν φεγγάρι
πίσω από μπερδεμένα κλωνάρια.
Μία επίκληση δεν πρέπει να σημαίνει
αλλά να είναι
ολοκληρωμένη εγκαίρως
όταν το φεγγάρι ανεβαίνει.
Βασιλική Δραγούνη
Artwork: Full Moon impressionism art - Blue Moon, a painting
by Kathy Symonds, uploaded on July 31st, 2015.
ΧΡΩΜΑ ΚΑΙ ΣΥΝΝΕΦΟ
Ρίξε ένα αναμμένο σπίρτο
στον τάφο της συνείδησης
για να διώξει όλες τις αιχμηρές σκιές
μίας μετασυνείδησης
μπαλωμένης με τύψεις.
Μην μπλοκάρεις την προβολή της
καθώς μιλάς προς τα κάτω.
Άφησέ την να κοιτάξει
ψηλά στον ουρανό
αναδιατάσσοντας τον εαυτό της
σε χρώμα και σύννεφο.
Βασιλική Δραγούνη
ΘΕΜΕΛΙΑ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑΣ
Μυστικές, υποκείμενες επιθυμίες
χαμένες επικοινωνίες
σκεπάζουν ίχνη ενδείξεων και κατεύθυνσης
στηριγμένες στην Ευκλείδεια γεωμετρία
της συνηθισμένης εμπειρίας,
μην επιθυμώντας η δική τους στάχτη να
είναι μέρος
της απτής ύπαρξης
του εγχώριου στερεώματος.
Βασιλική Δραγούνη
Artwork: Comfortable Introspection by
Victor Fota
ΜΙΑ ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ ΝΤΡΟΠΗ
Μια εικόνα ακίνητη και παγωμένη
στο μουσειακό κομμάτι του μυαλού
εξακολουθεί να εμφανίζεται, σαν δικαιολογία.
Πόσο περιορισμένη η όρασή μας
καθώς σαρώθηκαν οι πρωτόγονοι ορίζοντες..
Χόμπι, επενδύσεις, χωροχρόνος,
ανταμειβόμενα καθήκοντα,
καύσιμο για αγενείς φωτοβολίδες που καταναλώνουν
μια φλεγόμενη ντροπή.
Βασιλική Δραγούνη
ΑΠΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΚΡΥΟ
Ήταν στο τρένο
ακουμπώντας το κεφάλι της στο τζάμι,
κοιτάζοντας απέξω
το πέρασμα των σκοτεινών σπιτιών,
κάποιο φως αποχαιρετισμού που έμεινε
αναμμένο
σ’ ένα παράθυρο.
Ήταν φτιαγμένη από φως.
Ήταν και από κρύο.
Το όνειρο θα την καλούσε πάλι,
σκέφτηκε
καθώς τα πάντα θόλωσαν.
Καθώς τα πάντα έγιναν άσπρα.
Βασιλική Δραγούνη
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΔΟΣΗΣ
(Ending VAWG: Violence Against Women and
Girls)
Άφησε πίσω σου σιωπές
και αγωνίες ακρόασης.
Αγνόησε τον κακοφωνικό ήχο
του κεντρικού δελτίου
και ρίξε το μικρόφωνο -
έτσι κι αλλιώς
είναι το τέλος της μετάδοσης.
Βασιλική Δραγούνη
Artwork: Turn The Radio On, a photograph
by Ruth Franke which was uploaded on November 13th, 2021.
