ΑΠΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΚΡΥΟ

 

Ήταν στο τρένο

ακουμπώντας το κεφάλι της στο τζάμι,

κοιτάζοντας απέξω

το πέρασμα των σκοτεινών σπιτιών,

κάποιο φως αποχαιρετισμού που έμεινε αναμμένο

σ’ ένα παράθυρο.

Ήταν φτιαγμένη από φως.

Ήταν και από κρύο.

Το όνειρο θα την καλούσε πάλι, σκέφτηκε

καθώς τα πάντα θόλωσαν.

Καθώς τα πάντα έγιναν άσπρα.

 

Βασιλική Δραγούνη