ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΔΡΑΓΟΥΝΗ
«ΑΠΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ» 
ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΕΣ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

ΑΠΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ

Κάποιες φορές

το αρχέγονο ένστικτο ισχυρίζεται

ότι τα σπασμένα πράγματα

είναι ό,τι απομένει.

Σπασμένα φτερά,

σπασμένα κόκκαλα,

σπασμένα τζάμια,

διάσπαρτα στο δρόμο.

Κομμάτια σπασμένων γυαλιών

για να μαζέψει κανείς

και να χρησιμοποιήσει.

"Εμπρός λοιπόν,

κόψε τον εαυτό σου", λέει.

"Κόψε κάποιον άλλον".

Και κάποιες άλλες φορές

εμφανίζεται απρόσμενα

και σου χτυπά την πόρτα

σαν άνθρωπος των σπηλαίων

της μιας ημέρας,

της μιας στιγμής,

που άτεγκτα διδάσκεται

από την άγρια φύση

για να σου υπενθυμίσει

πως δεν είσαι χορτοφάγος

-ποιος είναι σήμερα άλλωστε;

και το αίμα

-μην ξεχνάς ποτέ το αίμα.

Το χάος που φτιάχνουμε

από μόνοι μας

είναι μερικές φορές

η μόνη ελπίδα

των άλλων.

Βασιλική Δραγούνη

SURREAL WEEK

ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ

Νομίζω ότι κάποιος έπρεπε να ήταν εκεί. Το αστείο ήταν ιδιωτικό και η αναφορά ασαφής και άνευ ουσίας, δεν αρκούσε να μεταφερθεί ως κουτσομπολιό ή ως ανέκδοτο προκειμένου να κερδίσει ένα συγκρατημένο γέλιο από τους ακροατές, όχι, κάποιος έπρεπε να ήταν εκεί, στην αρχική εμπειρία. Η ιστορία απαιτούσε μια επεξήγηση ή έστω μια αναθεώρηση για να φιλοξενήσει το καινούργιο ακροατήριο. Το υπονοούμενο δεν λειτούργησε σωστά.

Λοιπόν, γελάσαμε ούτως ή άλλως επειδή και οι άλλοι το έκαναν. Και οι άλλοι, σε αντίθεση με εμάς, φαίνονταν να έχουν καταλάβει το αστείο. Γιατί ποιος θα ‘θελε να φανεί ανόητος στις εκλεπτυσμένες συγκεντρώσεις επίδειξης πνεύματος ή στις ανταλλαγές ευφυολογημάτων μεταξύ γοητευτικών ομιλητών;

Και το αστείο; Δεν χρήζει επανάληψης –έτσι κι αλλιώς το πιάσαμε το υπονοούμενο.

Βασιλική Δραγούνη

SURREAL WEEK

ΤΡΙΤΗ ΠΡΑΞΗ

Από παλιά ήταν έτσι: μία φθαρμένη θεατρική σκηνή, εναλλαγές μονολόγων και μελόδραμα, γραμμένα για κάποιους με αναμφισβήτητο ταλέντο σ’ αυτά. Τους βοηθά βέβαια και ο σωστός φωτισμός καθώς και η πτώση της βαριάς κουρτίνας, πίσω από την οποία διαδραματίζονται εξαιρετικές σκηνές μεταξύ των πράξεων.

Και στο μεταξύ, το δράμα κορυφώνεται. Οι ακροβατικές αντιπαραθέσεις των φωνών περιγράφουν κατά τον καλύτερο τρόπο τα όρια της ψυχικής έξαρσης, η ορχήστρα αντιπαρατίθεται με συμπαγείς συγχορδίες, ενώ οι τελευταίες ακτίνες φωτός απορροφώνται από τις πτυχές της κουρτίνας.

Οι θεατές πρέπει τώρα να θυμούνται ό,τι μπορούν απ’ όλο αυτό, γιατί η Τρίτη πράξη έχει τελειώσει και ο υποβολέας έχει πέσει κοιμισμένος στην καρέκλα και αυτός είναι, τις περισσότερες φορές, ο τρόπος με τον οποίο τελειώνουν ορισμένες ιστορίες.

Βασιλική Δραγούνη

SURREAL WEEK

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Το χρυσόψαρο έχει πέσει σε βαθιά μελαγχολία. Ο "Οδηγός επιβίωσης ανάμεσα σε τοξικούς ανθρώπους" του έχει προκαλέσει μεγάλη ανησυχία. Τώρα πώς θα μπορέσει να γνωρίσει και να εμπιστευτεί έναν άνθρωπο που ίσως να μην είναι ασφαλές για αυτό να μοιραστεί τη ζωή του μαζί του;

Αμέτρητα ερωτήματα το ταλανίζουν: Μήπως το περιβάλλον που συναναστρέφεται αποτελείται από ανθρώπους που επηρεάζουν αρνητικά την ψυχολογία του ή υπονομεύουν πάντοτε τις προσπάθειες του; Με ποιον τρόπο το χρυσόψαρο συνηθίζει να δρα και να συμπεριφέρεται στους γύρω του; Μήπως η δική του συμπεριφορά και συνήθειες οδηγούν σε μια κατάσταση τοξική;

Ανησυχώ για την ανησυχία του. Ω, φτωχό χρυσόψαρο. Τι βαρύ πλήγμα για την ευαισθησία και την εμπιστοσύνη του στα είδη της λογοτεχνίας που κατευθύνουν την ύπαρξη..

Βασιλική Δραγούνη

ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ ΠΟΡΕΙΑ

Και η ελπίδα ξεπροβάλλει

ως μωρά παρθένος

βηματίζοντας ασθματικά

σε ανάστροφη πορεία εξόδου

τυφλωμένη από θωρακισμένους

προβολείς ομίχλης.

Προσποιείται πως δε βλέπει

όσο την παρακολουθώ

μέσα από τον συμπονετικό καθρέφτη μου

δίνοντάς της οδηγίες με τα μάτια:

από εδώ... από εδώ...

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΧΑΣΜΑ

Ανοχή, πόσα εγκλήματα

έχουν διαπραχθεί στο όνομά σου.

Δε θα 'θελα ούτε ψίχουλο από σένα,

τα απομεινάρια σου με πνίγουν.

Δε θα 'θελα ούτε σταγόνα του αίματός σου,  

αντλείται από αδύναμες καρδιές

με ανενεργούς παλμούς

στην εφιαλτική πραγματικότητα.

Ένα ανυπότακτο χάσμα έχει χωρίσει

το έδαφος ανάμεσά μας

και δε σε χαιρετώ, κοιτάω αλλού

αφήνοντας την αρρωστιάρικη ειρωνεία σου,

τις μηδενιστικές φαντασιώσεις σου

και τις θλιβερά ανισόρροπες

υπαρξιακές σου κρίσεις

έρμαια της τελευταίας μου

λέξης.

Βασιλική Δραγούνη

ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΠΕΔΗ ΟΘΟΝΗ

Οι εικόνες φωνάζουν

στην επίπεδη οθόνη.

Παρανοϊκά ρομπότ

με πορσελάνινα μάτια

μου γνέφουν

απ’ τις σκοτεινές γωνιές

κι απ’ τις ρωγμές στο γύψο.

Ξεριζώνουν τα συνθετικά μαλλιά τους

με τα μικροσκοπικά

μεταλλικά τους δάχτυλα.

Εγκαθίστανται πίσω απ’ τις κουρτίνες

και ακριβώς απέναντί μου

τα μάτια τους ρολάρουν

στο σκονισμένο πάτωμα.

Βασιλική Δραγούνη

ΑΠΟΛΙΘΩΜΑΤΑ

Ανάγκη κι εφησυχασμός

αγκαζέ προχωρούν

προς την επόμενη μέρα

ανάμεσα στης λογικής

τα εύθραυστα τοιχώματα

και στου ακαταλόγιστου

τα απολιθώματα

που κείτονται νωθρά

σαν τα νεκρά τα σώματα

στον ήλιο.

Βασιλική Δραγούνη

Η ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΝΟΥ

Το ποδήλατο επιταχύνει

την τελετουργική του κάθοδο

μέσα από αδιασάλευτα

ντόμινο σεναρίων

και χάνοντας τον έλεγχο

σ' άγνωστο χάρτη χρόνου

διαγράφει φαύλους κύκλους

γύρω απ' το ίδιο σημείο.

Διαρκώς απέναντι

το κενό του γνέφει

σκοτεινό κι απροσδιόριστα

οικείο.

Βασιλική Δραγούνη

ΣΕ ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ

Στον ηλεκτρικό ουρανό μια γιγαντοοθόνη

προβάλλει υβριδικά τέρατα να κολυμπούν

κάτω από προαστιακούς θάμνους

μεταφέροντας οργή και ημι-αυτόματα

στα χέρια τους.

Μεταλλαγμένοι ελέφαντες

τείνουν προς εξαφάνιση

πάνω από φαντασιακά πλήθη

κροκοδείλων που λιμοκτονούν.

Δεν πρόκειται ποτέ να μάθουν

την υψηλή τέχνη του πετάγματος.

Βασιλική Δραγούνη

«ΠΤΗΣΗ ΣΤΟ ΦΩΣ», «ΣΕΛΗΝΗ ΣΤΟΝ ΣΚΟΡΠΙΟ», «ΤΟΠΙΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ»

ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΝΟΕΣ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ

ΑΝΕΠΙΔΟΤΑ

Μας είπαν να μείνουμε εκεί που ήμαστε.

Πήραν τα διαπιστευτήρια, τα χαρτιά,

τα χρήματά μας.

Μας απείλησαν με αποκαλύψεις.

Ανασκεύασαν δηλώσεις, επινόησαν ψέματα.

Είπαν πως δεν ήμασταν τουρίστες, μα κατάσκοποι.

Κράτησαν φωτογραφίες μας για απόδειξη.

Είπαν πως θα ‘πρεπε να περιμένουμε τη δύση του ηλίου

για να αποχωρήσουμε,

στη συνέχεια να τραβήξουμε δρόμους χωριστούς

και να μην κοιτάξουμε ποτέ πίσω.

Είπαν πως πρέπει να ξεχάσουμε ο ένας τον άλλον.

Όταν επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο

υπήρχαν προειδοποιήσεις παντού

στα μπλοκ των σημειώσεων, στον καθρέφτη...

Κανείς δεν μας θυμήθηκε.

Δεν είχαμε διαπιστευτήρια.

Φύγαμε χωριστά.

Δεν ανταλλάξαμε ποτέ μηνύματα.

Τα γράμματά μας μείναν ανεπίδοτα.

Ξεχάσαμε ο ένας τον άλλον.

Βασιλική Δραγούνη

ΕΝΑ ΚΛΙΚ

Στοχεύει με τα μάτια του ό,τι θέλει,

έπειτα κάνει ένα "κλικ" με το μυαλό του

και υπομένει μια ακόμα τραγωδία.

Εκείνη τον ρωτά: "Πόσες πληγές χρειάζονται

για να φτιαχτεί μια αλήθεια;"

"Καμιά", χαμογελάει,

"Καμιά πληγή δεν είναι

τόσο πολύ βαθιά".

Γυρνά την κάμερα  

προς τον καθρέφτη των ματιών της.

"Χαμόγελο;" της λέει. Αυτή χαμογελά.

Και αυτό είναι αρκετά αληθινό

για τον έναν απ' τους δυο τους.

Βασιλική Δραγούνη

ΑΝΑΤΟΛΗ

Κάθε ανατολή

σηματοδοτεί ένα ίχνος

πέρα απ’ το χαμένο χρόνο

και φωτοβολεί την κρύα ξαστεριά.

Το κερί των γενεθλίων σβήστηκε

μα οι φασματοσκοπικές

ακτίνες του άκτιστου φωτός

ακυρώνουν την κάθε σκιά.

Βασιλική Δραγούνη

ΑΣΠΡΑ ΒΟΤΣΑΛΑ

Από παιδί, ο τοίχος της ζωής

μου φάνταζε φτιαγμένος

από βότσαλα χρωματιστά

χωρισμένα με λευκές γραμμές.

Στεκόμουν εκεί,

προσπαθώντας να τα ξεκολλήσω

από τους τοίχους του σπιτιού των παιδικών μου χρόνων

σαν να 'ταν λάφυρα καλοκαιριού.

Σήμερα έτυχε να δω αυτόν τον τοίχο πάλι

υπό το πρίσμα του φωτός κάποιας παλιότερης ημέρας

κι αυτή τη φορά ακτινοβολούσαν

καθώς το φως χτυπούσε στα σημεία

σαν κοσμήματα δεμένα σε σκόπιμο σχέδιο:

τα άσπρα αλληλοσυνδεδεμένα

σαν να πλαισίωναν αρμονικά

το μυστικό πέρασμα του χρόνου.

Πάντα ήθελα να μπω… να δω τι υπάρχει πίσω…

Βασιλική Δραγούνη

ΓΚΡΙΖΑ ΒΟΤΣΑΛΑ

Μικρό κορίτσι

κάθεται βαθιά στην άμμο

ανοίγοντας λακκούβες

με την ψηλή της μπότα

αγνοώντας το χειμώνα

μ’ ένα περίεργο χαμόγελο.

Όλες οι αποχρώσεις

της ημέρας είναι ίδιες.

Εκσφενδονίζει γκρίζα βότσαλα

ατενίζοντας ψυχρά μες στο νερό.

Δεν χρειάζεται

να μεγαλώσει σήμερα.

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΧΘΕΣ

Η νέα πραγματικότητα βασιλεύει υπέρτατη.

Λίγες οι αποφάσεις τώρα.

Το αύριο είναι ακόμα εδώ,

αιωρούμενο σε αντίστροφη μέτρηση.

Πολύ εγωκεντρικό, ωστόσο,

για να αποκηρύξει τις επιθυμίες του.

Ένα τραγούδι έμμετρο μα φάλτσο

επαναλαμβάνεται επετειακά

με αμείλικτους όρους.

Το αύριο είναι χθες.

Οι διασκορπισμένες μνήμες

επιπλέουν αδιάφορα.

Βασιλική Δραγούνη

ΚΙΤΡΙΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Προσοχή στον φωτεινό κίτρινο δρόμο:

Διαταραχές από πλευρικά περιγράμματα

κρατούν τα πάντα εύπλαστα και ρέοντα,

σκιές φωτιάς περιτυλίγουν τους τοίχους

επιχειρώντας να παραπλανήσουν το αναπόφευκτο,

βαθιές ρωγμές μορφοποιούν

το σχήμα της "προοπτικής"

και σύνολα ετερόκλητα εναγωνίως προσπαθούν

να παραστήσουν το σύμπαν.

Βασιλική Δραγούνη

ΦΟΛΚΛΟΡ

Ήταν μια αναδρομική αφήγηση

με φολκλορικό υπόβαθρο,

κάτι σαν βουκολικό σενάριο

με ένα όχι ευτυχισμένο τέλος.

Τώρα νέο γρασίδι μαλακώνει το περίγραμμα

ενός κατεστραμμένου εδάφους,

εκεί όπου οι δεινόσαυροι εξοντώθηκαν

και πάγωσαν στο χρόνο.

Βασιλική Δραγούνη

ΑΝΕΥ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

Σε πόσο λίγη υπόληψη έχουν μερικοί

εκείνο που νομίζουν ανυπότακτο.

Πόσο εύθραυστη η κατανόηση

γι' αυτό που νιώθουν άγνωστο.

Η κρίση από τα αμήχανα μυαλά

διαρκώς ορκοδοτεί άνευ μαρτύρων

ανέγγιχτη από το βάρος της αλήθειας.

Βασιλική Δραγούνη

ΧΩΡΙΣ ΥΠΕΚΦΥΓΕΣ

Κάποια νέα

μεγάλη αλλαγή ξεπρόβαλε

πίσω απ' τους πυλώνες

και το σάπιο ξύλο

και μου 'δωσε ένα κουδούνι να χτυπήσω.

Ο ρυθμός της ακαθόριστος

με απότομες εναλλαγές

μα ο στόχος της σαφής

χωρίς υπεκφυγές:

κάψε τα είδωλα,

κάψε τις μάγισσες,

κάψε τα διατηρητέα ερείπια

ως τα θεμέλια.

Βασιλική Δραγούνη

ΑΠΟΣΤΡΟΦΟΙ

Ακατάβλητες τομές στο κενό

αιωρούνται ανάμεσα στα γράμματα

για να κρατούν τα παρακείμενα ξεχωριστά

και, συντομεύοντας τις διατυπώσεις,

με το "Γ" της γνώσης αιχμηρό

διακηρύττουν:

"Είναι δικός μου αυτός ο χώρος

κι έτσι θα παραμείνει

για όσο διάστημα οι ασταθείς παρεμβολές

καταλαμβάνουν τη σελίδα.

Κρατήστε αποστάσεις ασφαλείας

από εμένα

ακόμη κι αν δεν έχετε ιδέα

γιατί είμαι εδώ,

αναρτημένη πάνω απ’ όλα,

απελευθερωμένη απ’ τη βαρύτητα

της γραμμής στήριξης.

Είναι στη φύση των απόστροφων

να είναι ελεύθερες

απ’ τη βαρύτητα".

Βασιλική Δραγούνη

ΕΚ ΜΗΔΕΝΟΣ ΕΚΠΟΡΕΥΟΜΕΝΟ

Τα απομεινάρια της γιορτής

ανακυκλώθηκαν

στην κρυπτική θολότητα

των φώτων της Δευτέρας.

Άλλο ένα χθες ξημέρωσε

φασματοσκοπικά

εκ μηδενός εκπορευόμενο

στην εσχατιά της μέρας.

Μα είναι αίθριος ο καιρός

και καθαρός ο αέρας.

Βασιλική Δραγούνη