ΑΣΠΡΑ ΒΟΤΣΑΛΑ

Από παιδί, ο τοίχος της ζωής

μου φάνταζε φτιαγμένος

από βότσαλα χρωματιστά

χωρισμένα με λευκές γραμμές.

Στεκόμουν εκεί,

προσπαθώντας να τα ξεκολλήσω

από τους τοίχους του σπιτιού των παιδικών μου χρόνων

σαν να 'ταν λάφυρα καλοκαιριού.

Σήμερα έτυχε να δω αυτόν τον τοίχο πάλι

υπό το πρίσμα του φωτός κάποιας παλιότερης ημέρας

κι αυτή τη φορά ακτινοβολούσαν

καθώς το φως χτυπούσε στα σημεία

σαν κοσμήματα δεμένα σε σκόπιμο σχέδιο:

τα άσπρα αλληλοσυνδεδεμένα

σαν να πλαισίωναν αρμονικά

το μυστικό πέρασμα του χρόνου.

Πάντα ήθελα να μπω… να δω τι υπάρχει πίσω…

Βασιλική Δραγούνη