ΚΛΟΥΒΙ FARADAY

Σενάρια οπτικής μυθοπλασίας,

συνδρομητικές βάσεις δεδομένων

και στατιστικών πιθανοτήτων

ετοιμάζονται να εκτοξεύσουν το Faraday κλουβί σου

μέσα στην άυλη απεραντότητα

του ψηφιακού τους κόσμου.

Κάνε ό,τι μπορείς για να αποφύγεις

τις εκτοξεύσεις στεφανιαίας μάζας

ή τους ηλεκτρομαγνητικούς παλμούς

που κρύβονται σαν σκοτεινοί κακοποιοί

έτοιμοι να σε αφοπλίσουν

και να σ' εγκαταλείψουν αβοήθητο.

Ω, αγαπητέ,

φαίνεται ότι ο κόσμος σε καλεί

να επιστρέψεις στη δουλειά.

Βασιλική Δραγούνη

ΑΙΣΩΠΟΣ: Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Ήταν οι ακρίδες που επέστρεψαν

από τον καλοκαιρινό μύθο.

Είχαν πράσινα ημιδιαφανή,

αδύναμα φτερά

και το παράφωνο τραγούδι τους

αντηχούσε στις ατσαλένιες μέρες

σπαταλώντας τις παροδικές ορέξεις τους.

Και τότε ξαφνικά,

ένας γαλάζιος άνεμος

σκλήρυνε τα χόρτα

και το τραγούδι του χειμώνα

συνόδεψε το πρώτο σάλπισμα

της τελευταίας πείνας τους.

Βασιλική Δραγούνη

ΟΙ ΚΛΟΟΥΝ ΤΡΙΓΥΡΩ

Κλόουν παντού τριγύρω

λυπημένοι και μονοδιάστατοι

ακολουθούν πορεία εξόδου

αφ' υψηλού.

Tα ουράνια τόξα έφυγαν

η μουσική του τσίρκου σώπασε

και οι κλόουν τριγύρω

θέλουν να είναι κάποιοι άλλοι

κάπου αλλού.

Βασιλική Δραγούνη

ΣΑΝ ΕΤΟΙΜΟΙ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ

Σαν έτοιμοι από καιρό

παραπλανούν τον θάνατο

με απλωμένα χέρια

ή με κομμάτια γέλιου που ξεφτίζουν

χρόνο με το χρόνο

σαν ξεθωριασμένες φωτογραφίες

των παλιών ημερών.

Ω, δεν φταίνε αυτοί

όλοι αποτελούμαστε από λάθη

μεταχειρισμένο πηλό

σκέψεις και αέρα

ταιριασμένα μαζί

σε ξέχωρες δυστυχίες

προδομένα

από αλγεινές επιλογές

αποθηκευμένα

σε μικρά κουτιά μνήμης

που δονούνται ανελέητα

υπό τους ήχους της καινούργιας μουσικής

που έχει ξεκινήσει.

Βασιλική Δραγούνη

ΦΛΑΜΙΝΓΚΟ

Ανυπότακτες γραμμές

κάτω απ' το σερφ

μετράνε τι αξίζει ο αφρός

από το κάθε κύμα

και ναυαγοσώστες σώζουν

υπό εξαφάνιση ζωές

με φουσκωτά φλαμίνγκο

δίχως σχήμα.

Βασιλική Δραγούνη

ΠΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ

Άπληστοι αναζητητές

τεθλασμένες γραμμές

προσαρμόζονται

στης ζωής την ευθεία

στο σημείο μηδέν

συνειδητοποιούν

τη μονοτονία

στην πορεία.

Αλλάζουν τα επίπεδα

αλλάζει και η ταχύτητα

στο πεδίο δράσης

το βαρυτικό

ένα σκληρό κενό

μια μπάλα και αλυσίδα

κι εκείνοι σταγονίδια

στον ωκεανό.

Βασιλική Δραγούνη

ΚΡΥΦΟ ΦΟΡΤΙΟ

Καλωσήρθατε στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο.

Παλιά ψέματα, νέες αλήθειες

νέοι κανόνες, παλιές συνήθειες

κυκλοφορούν με άκαμπτη υπερηφάνεια

μεταφέροντας μαζί, όπου κι αν πάνε

το κρυφό φορτίο τους.

Βασιλική Δραγούνη

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΤΥΩΣΗ

Τα μέσα βρίθουν από σήματα και σχήματα,

από συντρίμμια ιδεών κι από οικείες

κοινωνικά, ωστόσο, απομακρυσμένες λέξεις

προσφέροντας απλόχερα εθισμό

σε στερημένες από βίωμα ορέξεις.

Βασιλική Δραγούνη

ΑΠΟΚΟΠΗ ΕΠΙΚΟΛΛΗΣΗ

Δεν υπάρχει φως

στα μάτια που δεν έχουν μνήμη.

Δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο να ειπωθεί,

τίποτα άλλο δεν μπορεί να γίνει.

Σύντομη εισαγωγή η αποκοπή αντί προλόγου 

και η επικόλληση ένα σχήμα λόγου.

Βασιλική Δραγούνη

Η ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΟΘΟΝΗ

"Ζω για αυτήν την ενασχόλησή μου", είπε

"ή, ίσως, για την τέχνη μου."

"Είναι μία χαοτική, μποέμικη ζωή;"

τον ρώτησαν με έναν τόνο στη φωνή τους

σα να μη δέχονταν το όχι για απάντηση.

Τι πίστευαν για εκείνον;

Πως θα 'πρεπε να ζει μία κοινότοπη ζωή ωμής πλεκτάνης

ή μία ζωή με ακαθόριστα όρια και κανόνες;

Περνούσε η ώρα και δεν είχε ακόμη απαντήσει

κι εκείνοι περιμέναν -όχι για την αλήθεια

μα για να αποδειχθούν σωστοί

ανώτεροι, επομένως.

"Ναι", έλυσε τη σιωπή του εκείνος

"είναι κυρίως μία ζωή δημιουργικής ασάφειας."

Και χωριστήκαν τότε, όλοι ευχαριστημένοι.

Οι μεν για την πνευματική υπεροχή τους

κι εκείνος για τη νέα προβολή

στην μέσα του οθόνη.

Βασιλική Δραγούνη

THREE YEARS ARTIFACT SPIRIT

I’m happy to share that Artifact Spirit has already completed three years of blogging, has uploaded 838 posts and has crossed 38.000 views up to this month. 

So this post is dedicated to each and every reader of mine, many of whom have been with me since the first year of my blog. 

It’s been a lovely journey for my three-year-old Artifact Spirit... 

A huge THANK YOU to all of you! 😊❤️

Vasiliki Dragouni

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ

Πάντα θα υπάρχουν αφηγήσεις κόσμων χωρίς το Μουσείο, όπου ο χρόνος απλώς θα προχωρά και η ιστορία δεν θα είναι παρά ένα παλιό, νεκρό πράγμα. Αν ο Paul Lansky απελευθέρωνε τον Άγγελο, θα μπορούσε να γεννηθεί ένας τέτοιος κόσμος;

Η πραγματικότητα τον είχε άπειρες φορές απογοητεύσει γιατί τη στιγμή που την συλλάμβανε, η φαντασία του δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί της, σύμφωνα με τον αδήριτο νόμο που λέει πως δεν μπορεί κανείς να φαντάζεται παρά μόνο αυτό που είναι απόν.

Το παιδί στη φωτογραφία κοιτάζει συνοφρυωμένο το φακό. Ο Paul Lansky βάζει τελεία και παύλα στο σημείωμα. Κάπου, σε ένα διαφορετικό σύμπαν, μία άλλη εκδοχή του βλέπει ένα σημείωμα στα σκαλιά ενός μουσείου. Σκύβει για να το πάρει.

Αρχίζει να διαβάζει.

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

ΓΡΑΜΜΕΣ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ, ΟΡΑΤΕΣ ΜΟΝΟ ΣΕ ΚΑΘΡΕΦΤΗ

Καθώς κατευθύνει τα βήματά του στη σκιά του Αγγέλου, ο Paul Lansky ήδη ετοιμάζεται να γυρίσει το παγωμένο κλειδί στη μεγάλη κλειδαριά του χρόνου και να γλιστρήσει το σημείωμα κάτω από τον χιτώνα του Αγγέλου. Εξετάζει λεπτομερώς όλες τις εκδοχές των γεγονότων.

Πρώτη εκδοχή: Ο χρόνος επανέρχεται και η ιστορία αποκαθίσταται.

Ο Paul Lansky θα συνεχίσει να καλείται για να ασχοληθεί με κάποια κλοπή στο Μουσείο. Θα συνεχίσει να γράφει εκείνο το σημείωμα. Στα δύσκολα θα συνεχίσει να επιστρέφει στον δεκάχρονο συνοφρυωμένο εαυτό του, τη στιγμή που τον τραβούν φωτογραφία στα σκαλιά του Μουσείου.

Δεύτερη εκδοχή: Η ιστορία τελειώνει εδώ.

Τα αναγεννημένα φτερά του Αγγέλου σβήνουν τον κόσμο. Τα τείχη του Μουσείου καταρρέουν. Ένα βαθύ σκοτάδι απλώνεται και σκεπάζει τα πάντα.

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ

Ο χρόνος αρχίζει να επιταχύνεται. Ο Paul Lansky το εκλαμβάνει ως σημάδι ότι βρίσκεται στο σωστό δρόμο.

Είχε την ιδέα να γυρίσει αρκετά βήματα πίσω και να αναζητήσει ξανά τον Άγγελο της Ιστορίας. Όταν τον συναντούσε, θα γλιστρούσε στο χιτώνα του ένα σημείωμα που είχε γράψει, κάτι που δημιουργήθηκε μέσα στο Μουσείο και δεν είχε ακόμη ενταχθεί στις συλλογές του. Και τότε θα απελευθερώνονταν και οι δύο.

Με το μυαλό του έβλεπε ήδη τον Άγγελο να διαβάζει το σημείωμα και να σκαρφαλώνει προς το Αίθριο, με τ' αυτιά του άκουγε ήδη το σύστημα συναγερμών του Μουσείου. Σχεδόν οραματίστηκε τον Άγγελο να απελευθερώνεται, θραύσματα να διαλύονται στα πλακάκια και το σημείωμα να πέφτει κυματίζοντας στα σκαλιά του Μουσείου.

Τι θα συνέβαινε μετά;

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Η ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Ο Paul Lansky θυμήθηκε τα μπουκαλάκια μνήμης που επένδυαν τους τοίχους της Πινακοθήκης της Χαμένης Τέχνης. Θυμήθηκε τους χάρτες των αιθουσών της Λήθης. Βρήκε αντικείμενα που λόγω μεγέθους θα μπορούσε εύκολα να μεταφέρει, καθώς και μερικά άλλα που δεν προστατεύονταν από γυαλί, αλλά ακόμη δίσταζε.

Για να πετύχει η μελλοντική του κλοπή, έπρεπε να βρει το κατάλληλο αντικείμενο και να το αφαιρέσει από το Μουσείο. Πως όμως θα το κατάφερνε αυτό; Το Μουσείο δέσποζε πάνω από τη ζωή του καθενός. Δεν θα ξεγελιόταν εύκολα.

Σκέφτηκε ένα προς ένα όλα τα εμβληματικά, κατασχεμένα δια παντός κομμάτια του Μουσείου. Όλα τους ελέγχονταν από τους Επιμελητές σε καθημερινή βάση. Μία επιτυχημένη κλοπή απαιτούσε κάτι μη καταγεγραμμένο, κάτι που οι Επιμελητές θα δυσκολεύονταν να εντοπίσουν.

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

ΒΑΣΙΚΟΣ ΥΠΟΠΤΟΣ

Τι διαχωρίζει τον ντετέκτιβ από τον ύποπτο;

Ο Paul Lansky περπατούσε με δυσκολία εν μέσω αποξηραμένων λουλουδιών, όπου η μυρωδιά της παλιάς γης ανακατευόταν με αυτήν της φρέσκιας βροχής και της πυρίτιδας.

Σκέφτηκε τη γυναίκα με το γαρίφαλο. Ήταν το γαρίφαλο μέρος των εκθεμάτων; Παραβίασε η γυναίκα, πατώντας παραδίπλα για να αποφύγει το νερό, τους κανόνες του Μουσείου; Ή τους ακολουθούσε; Το Μουσείο την αντάμειψε, την τιμώρησε ή την μετέτρεψε σε κάτι άλλο;

Σκέφτηκε τα αστυνομικά μυθιστορήματα που διάβαζε από παιδί. Αυτό το σημείο στην πλοκή όπου συνειδητοποιείς πόσο μικρή διαφορά υπάρχει μεταξύ του ντετέκτιβ και του βασικού υπόπτου.

Γεγονός: Ο χρόνος πάει λάθος στο Μουσείο.

Μια απρόσμενη χαρά τον πλημμύρισε. Είχε βρει τον ύποπτό του.

Τώρα χρειαζόταν κάτι να κλέψει.

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΩΝ ΑΠΟΞΗΡΑΜΕΝΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ

Περπατώντας στην Αίθουσα των αποξηραμένων λουλουδιών, ο Paul Lansky αναρωτιόταν τι είδους άτομο θα μπορούσε να κλέψει το Μουσείο, όπως και τι ακριβώς θεωρούσε το Μουσείο κλοπή. Όλο αυτό το διάστημα έψαχνε για κάτι που είχε κλαπεί, αλλά από την εμπειρία του γνώριζε πως το Μουσείο περιείχε οτιδήποτε θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς. Απαιτούσε τα πάντα, συνέλεγε τα πάντα. Δεν υπήρχε τρόπος διαφυγής απ’ το Μουσείο.

Έριξε μια ματιά στο πάσο του. Στην παιδική φωτογραφία. Στον τίτλο που αναγραφόταν κάτω από το όνομά του.

Γιατί το Μουσείο τον είχε ονομάσει ντετέκτιβ του; Μήπως επειδή το σκεφτόταν κάθε βράδυ μετά την πρώτη του επίσκεψη, πριν περιπλανηθεί στους λαβυρινθικούς του διαδρόμους μέσα σε πυρετώδη όνειρα; Μήπως επειδή το γνώριζε καλύτερα από τον καθένα;

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Ο ΧΑΡΤΗΣ

Ο Paul Lansky πήρε τον οδηγό του Μουσείου και τον μελέτησε προσεκτικά. Οι περιγραφές των διαφόρων γκαλερί του φάνηκαν γνωστές, όπως και ο χάρτης στο πίσω μέρος. Κι όμως, τεράστια τμήματα του Δυτικού Παραρτήματος συνέχιζαν να μετασχηματίζονται μπροστά στα μάτια του. Βρήκε νέες στοές παραμορφωμένου φωτός, στριφογυριστές σκάλες που οδηγούσαν στο πουθενά, μπάνια που δεν γνώριζε ότι υπήρχαν.

Ο Δημοσιογράφος, ο Μπερδεμένος Μάρτυρας και ο Ευεργέτης του Μουσείου συναντήθηκαν σε περίεργες γωνιές, σύγκριναν τις σημειώσεις τους και στη συνέχεια άκουσαν ο ένας τα βήματα του άλλου σε διαφορετικές αίθουσες. Είχαν βρει πολλά, όμως όχι αυτό που αναζητούσαν.

Στη σκιά ενός ανακατασκευασμένου ναού, ο Paul Lansky συμβουλεύτηκε ξανά τον χάρτη. Όλα τα υπόλοιπα δωμάτια είχαν μετατοπιστεί. Το Μουσείο δεν είχε πλέον έξοδο.

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ

Στην Αίθουσα του ρολογιού της Αποκάλυψης, ο Paul Lansky στάθηκε για μια στιγμή στον πυλώνα να πάρει μια ανάσα και να αναρωτηθεί για κάποια πράγματα. Πώς το Μουσείο γνώριζε τόσα πολλά για εκείνον; Γιατί  τον είχε οδηγήσει μέχρι εκεί; Γιατί τον είχε επιλέξει για να ηγηθεί αυτής της έρευνας; Τι είδους έγκλημα θα έπρεπε να διαλευκάνει; 

Τα πόδια του πονούσαν από το περπάτημα. Θα ήταν δελεαστικό να χαλάρωνε δίπλα στο σιντριβάνι, παρακολουθώντας το ρολόι της Αποκάλυψης να περιστρέφει ξέφρενα τους δείκτες του ενώ ο χρόνος υποχωρούσε αφήνοντας τη σκιά του στις ταπετσαρίες.

Έπρεπε όμως να συνεχίσει. Άλλωστε, ήταν ο ντετέκτιβ του Μουσείου. Έτσι είχε προηγουμένως αποκαλέσει τον εαυτό του νομίζοντας πως έκανε ένα αστείο, αν και τώρα δεν ήταν πλέον σίγουρος.

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ

Οι αστυνομικοί του Μουσείου οδήγησαν τον Paul Lansky ανάμεσα στα εκθέματα, να ψάξει για ενδείξεις για ό, τι είχε κλαπεί. Ο Άγγελος της Ιστορίας άπλωσε τα αιματηρά του χέρια προς το μέρος τους καθώς περνούσαν. Το Ενυδρείο του Μέλλοντος κατακλύστηκε από φρίκη. Στην Κρυφή Πινακοθήκη υπήρχαν υπόνοιες ότι ένα από τα αγάλματα έλειπε, αλλά αποδείχτηκαν αβάσιμες.

Μετά από ώρες περιπλάνησης  και αφού κάθε αίθουσα ελέγχθηκε σχολαστικά, η έρευνα κατέδειξε πως τίποτα δεν έλειπε, ούτε υπήρχαν ίχνη παραβίασης. Οι άλλοι στράφηκαν σε εκείνον για οδηγίες. "Βλέπεις τίποτα, Επιθεωρητά; Υπάρχει κάτι άλλο που πρέπει να κάνουμε;" Στην Γυάλινη Αίθουσα προσπάθησαν να συντονιστούν σαν ομάδα, αν και χωρίς αποτέλεσμα.

Συνέχισαν να περιπλανιούνται χωρισμένοι στους χαμένους διαδρόμους του Μουσείου, διαβάζοντας περιγραφές τυχαίων εκθεμάτων για ενδείξεις.

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Ο ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ

Διάφορα πράγματα χάνονται κατά καιρούς στο Μουσείο. Αλλά μέχρι σήμερα, τίποτα δεν είχε κλαπεί.

Οι Επιμελητές είχαν αφήσει ένα δυσοίωνο γράμμα κολλημένο στην μπροστινή πόρτα, το οποίο ανέφερε πως είχε σημειωθεί κλοπή και πως "Η λειτουργία του Μουσείου θα ανασταλεί μέχρι νεωτέρας".

Ο Paul Lansky έλαβε το τηλεφώνημα γύρω στις πέντε το πρωί. Το πάσο του τον περίμενε κρεμασμένο στο πόμολο της πόρτας. Η φωτογραφία έδειχνε τον δέκαχρονο εαυτό του στα σκαλιά του Μουσείου, να κοιτά φιλύποπτα την κάμερα. Είχε ξεχάσει ότι υπήρχε αυτή η φωτογραφία. Όπως και ότι την είχε δώσει ο ίδιος.

Καθώς μπήκε στο αίθριο, ένα πλήθος προσώπων στράφηκε προς εκείνον. "Είστε ο ντετέκτιβ;" τον ρώτησαν. Κοίταξε τον τίτλο στο πάσο του και έγνεψε καταφατικά. Φαίνεται πως ήταν.

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

ΤΟ ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΓΑΡΙΦΑΛΟ

Οι άνθρωποι χάνονται στο Μουσείο. Μερικές φορές βρίσκονται ξανά, κάτω από το αλλόκοσμο φως του καταστήματος των σουβενίρ. Άλλες φορές αναδύονται συγκλονισμένοι χρόνια αργότερα, σε έναν κόσμο στον οποίο η οικογένεια και οι φίλοι τους έχουν γεράσει χωρίς εκείνους.  Άλλοτε πάλι δεν εμφανίζονται ποτέ ξανά.

Τέτοιες διαπιστώσεις ανάγκασαν τον Paul Lansky να επιστρέψει στο Μουσείο, όταν άλλοι έμεναν ικανοποιημένοι με μία μόνο επίσκεψη.

Την τελευταία φορά είδε μια ηλικιωμένη γυναίκα να εξαφανίζεται προσπαθώντας να αποφύγει μια λακκούβα νερού μπροστά από ένα έκθεμα. Υπήρχε ένα σπασμένο γαρίφαλο στο νερό, τσαλαπατημένο από το πλήθος. Όταν κοίταξε πίσω του, η γυναίκα είχε εξαφανιστεί. Το ίδιο και το νερό. Το γαρίφαλο παρέμεινε.

Ήταν κάτι που τον μεταμόρφωσε αναπόφευκτα από  επισκέπτη του Μουσείου, σε ντετέκτιβ του.

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΓΥΑΛΙΟΥ

Η γυάλινη αίθουσα είναι γεμάτη με φουτουριστικά σχήματα και χρώματα που ζαλίζουν τα μάτια. Γυάλινα λουλούδια ανεβαίνουν προς τον ουρανό, γυάλινα πρόσωπα ξεπετάγονται απ' τους τοίχους, γυάλινοι εξώστες σε σχήμα πλοίου υψώνονται στο αίθριο, πάνω από μια σειρά από γυάλινες πόρτες. Αυτό είναι το σημείο στο οποίο αν κάποιος έχει μπει με κάποιον άλλον, θα τον αποχωριστεί.

Το γυαλί είναι τα πάντα σ' αυτήν την αίθουσα. Είναι κάτι σαν ενσαρκωμένη αναπνοή. Άνθρωποι που ποτέ πριν δεν φοβήθηκαν την τρομερή διαφάνεια του γυαλιού, αντιμέτωποι τώρα με τον τεράστιο όγκο του, αναρριχούνται πάνω από τα άγρια σχήματα που προσπαθούν να χαράξουν αιματηρές γραμμές στα πρόσωπά τους, αναζητώντας μια πόρτα.

Όταν η πόρτα ανοίξει και βρεθούν σε κάποιον νέο διάδρομο, συνειδητοποιούν ότι είναι μόνοι.

Βασιλική Δραγούνη