ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΓΥΑΛΙΟΥ

Η γυάλινη αίθουσα είναι γεμάτη με φουτουριστικά σχήματα και χρώματα που ζαλίζουν τα μάτια. Γυάλινα λουλούδια ανεβαίνουν προς τον ουρανό, γυάλινα πρόσωπα ξεπετάγονται απ' τους τοίχους, γυάλινοι εξώστες σε σχήμα πλοίου υψώνονται στο αίθριο, πάνω από μια σειρά από γυάλινες πόρτες. Αυτό είναι το σημείο στο οποίο αν κάποιος έχει μπει με κάποιον άλλον, θα τον αποχωριστεί.

Το γυαλί είναι τα πάντα σ' αυτήν την αίθουσα. Είναι κάτι σαν ενσαρκωμένη αναπνοή. Άνθρωποι που ποτέ πριν δεν φοβήθηκαν την τρομερή διαφάνεια του γυαλιού, αντιμέτωποι τώρα με τον τεράστιο όγκο του, αναρριχούνται πάνω από τα άγρια σχήματα που προσπαθούν να χαράξουν αιματηρές γραμμές στα πρόσωπά τους, αναζητώντας μια πόρτα.

Όταν η πόρτα ανοίξει και βρεθούν σε κάποιον νέο διάδρομο, συνειδητοποιούν ότι είναι μόνοι.

Βασιλική Δραγούνη