ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΩΝ ΑΦΙΕΡΩΣΕΩΝ

Στην αίθουσα των αφιερώσεων ο χρόνος είναι κολλημένος σε ένα συνεχές παρόν. Για να φτάσει κανείς στο τέρμα της αίθουσας θα πρέπει κάτι να θυσιάσει. Οι περισσότεροι φέρνουν μαζί τους δευτερεύοντα αντικείμενα, όπως επιπλέον κουμπιά, παλιά κλειδιά, καρτ ποστάλ, πράγματα τα οποία μπορεί να έχουν μια φαινομενική σπουδαιότητα, αλλά ο ιδιοκτήτης τους επιθυμεί κατά βάθος να αποχωριστεί.

Μερικές φορές αυτές οι μικρές θυσίες γίνονται αποδεκτές. Κάποιες άλλες φορές όμως απαιτείται κάτι πιο δραστικό, όπως αναμνήσεις, σωματικά όργανα, αγαπημένα πρόσωπα.

Δεν υπάρχει καμία περίπτωση οι επισκέπτες να αποφύγουν αυτή τη στιγμή, αν και προσπαθούν. Κάνουν σχέδια έγκαιρης διαφυγής, κρατιούνται αγκαζέ ή εισέρχονται στην αίθουσα με τα χέρια τους στις τσέπες.

Κανείς τους όμως δεν παραπονιέται. Άλλωστε, χωρίς δωρεές δεν θα υπήρχε Μουσείο.

Βασιλική Δραγούνη