ΜΙΑ ΑΚΙΝΗΤΗ ΕΙΚΟΝΑ

 

Μία ακίνητη εικόνα

με καθαρό προσκήνιο

και θολό φόντο:

μία έντονη ομίχλη

χωρισμένη πάνω σε μαρμάρινη σελίδα

μου άγγιξε τον ώμο

με τον ύπνο στο χέρι.

 

Βασιλική Δραγούνη

Μία Σύγχρονη Οδύσσεια - Ψηφιακή Ανθολογία (Μέρος 2ο)

YouTube Link: https://www.youtube.com/watch?v=haom9d1lmH4

 

Συνοδευτική ψηφιακή μορφή της έντυπης Ανθολογίας: "Μία Σύγχρονη Οδύσσεια" στα πλαίσια του 2ου Μαραθώνιου Ποίησης της Καλλιτεχνικής Ένωσης Ulysses.

Η δράση αυτή στοχεύει στην προσέγγιση της ποίησης μέσω μιας ψηφιακής διεπίδρασης μεταξύ ποιητών και αναγνωστών, για να διευκολύνει τη μέθοδο ανάγνωσης και βιωματικότητας ενός ποιήματος.

Η Ποίηση είναι για όλους!

 

Ακούγονται με τη σειρά τα ποιήματα των:

Γιώργη Ζαφειρίου

Βασιλικής Δραγούνη

Ιωάννη Αποστολόπουλου

Γιώργου Κατσανάκη

 

Ευχόμαστε η "Σύγχρονη Οδύσσεια" να δώσει γνώση στους αναγνώστες και κάθαρση στους πολυμήχανους ποιητές! Καλό μας ταξίδι!

 

Video by Ulysses Artistic Union

Music Composition by Kostas Sotos

@All Rights Reserved

Η ΑΜΠΩΤΗ ΚΑΙ Η ΡΟΗ

 

Όχι, δεν πρόκειται για ιστορίες

θανατηφόρου, τρομερού άγχους,

για ανυπόφορες προσωπικές ασθένειες

και εξομολογήσεις.

Όχι, δεν πρόκειται για πνιγμένα σκυλιά

στο βυθό της θάλασσας.

Δεν είναι για μένα κάτι τέτοιο.

Τα ποιήματά μου βασίζονται

σε αφηρημένες έννοιες

καθολικής ταραχής.

Επαρκείς, όπως θα ‘πρεπε να είναι.

Στις τυχαίες πιθανότητες,

στην ελεύθερη πτώση,

στην άμπωτη και τη ροή

που έρχεται και φεύγει.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΜΙΑ ΤΕΤΑΜΕΝΗ ΤΑΡΑΧΗ

 

Το σπίτι σου στον γιγάντιο κόσμο

μοιάζει με το σπίτι της σκέψης σου -

ένας πολυάσχολος πάγκος,

συνεχής καθαρισμός των τύψεων που περίσσεψαν,

διαρροές προσδοκιών, ανοιχτά δοχεία θλίψης,

άδεια μπουκάλια ανησυχιών,

τακτοποίηση των εσωτερικών συγκρούσεων,

μια τεταμένη ταραχή μυστηριώδους γνώσης.

Θρηνείς για τις κρυμμένες αδυναμίες σου

πίσω από μια ψεύτικη πρόσοψη δύναμης.

Μετανοείς για τις φιλοδοξίες που γεννήθηκαν στη μήτρα του μυαλού σου

μα αποδείχτηκαν θνησιγενείς.

Λυπάσαι για τις φυσικές απώλειες μυστικών και προφανών.

Θυμίζεις στον εαυτό σου τις δυσκολίες που ξεπέρασες -

ταραχώδεις μα περιθωριακές στη σφαιρική συνείδηση.

Τα αδυσώπητα δάκρυα φαίνεται να είναι καταπραϋντικά -

ανεξέλεγκτη απελευθέρωση από τα μάτια σαν σπασμένο φράγμα,

κατακρήμνιση - στην αρχή ασυνεπής, στη συνέχεια ελεύθερη ροή βροχής,

χαλαρώνουν την τεταμένη εσωτερική σου ύπαρξη

προσφέροντάς της ένα ξεχωριστό και αναπόσπαστο ενδιαφέρον.

Το να μετανιώνεις βαθιά σημαίνει να ζεις ξανά.

 

Βασιλική  Δραγούνη

Photo: Lily Cole and spiral staircase, Whadwan, Gujarat, India, 2005, British Vogue, Photo © 2007 Tim Walker.

Η ΣΙΩΠΗ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ

 

Όταν ο ωκεανός των προσώπων ηρεμεί,

αποσύρομαι στην ξεκούραστη σιωπή

ενός άδειου κοχυλιού.

Η νύχτα συμφωνεί μαζί μου

να θυμηθώ να βυθιστώ

στους ρυθμούς της ζωής

και όχι στην παραφωνία

της ύπαρξης.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: Hand-Shell by Dora Maar, 1934

Ο ΒΡΑΧΟΣ

 

Υπάρχει ένας βράχος στο στήθος μου.

Οι οδοντωτές του άκρες

τρώνε τη σάρκα.

 

Προσπαθώ να το ξεχάσω

αλλά κάθεται εκεί με πείσμα

σαν μια γάτα που βρήκε

ένα βολικό σημείο να χαζέψει.

 

Υπάρχει ένας βράχος στην καρδιά μου

από το πιο θαμπό γκρι.

Ζωγραφίζω γκλίτερ από πάνω

και τώρα λαμπυρίζει

σαν αστέρι.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΔΕΣΜΕΥΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΜΝΗΜΗ

 

Νέμεση, έπρεπε να σε σκεφτώ σήμερα -

ο άνεμος ήταν σαν ένας λυγμός στο αίμα μου

και τα μακροσκελή σου λόγια ήταν απλώς μία φωνή

που συνέλαβε μια αδυσώπητη μνήμη.

Το φως τρεμόπαιξε απ’ την οθόνη της τηλεόρασης

και τα μακροσκελή λόγια της φωνής με κράτησαν

μια ανάσα απ’ το κλάμα.

Το τηλεοπτικό κοινό σηκώθηκε όρθιο να χειροκροτήσει.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΠΑΤΡΙΔΑ

 

Τραγούδησέ μου ένα νανούρισμα

για να αποκοιμίσεις

την προδοσία των ονείρων.

Πατρίδα,

άσε μου ένα φως.

Οι κινούμενες σκιές

έχουν πρόσωπα και μάτια

και χέρια κάτω απ’ το κρεβάτι μου.

Δεν μπορώ να διώξω τον τρόμο

με τις μισές υποσχέσεις σου

και με το σύντομο, επιεικές σου γέλιο.

Με προειδοποιείς με τα μάτια σου

καθώς τινάζεις το σκοτάδι

με τα δάχτυλά σου.

Δεν σε αναγνωρίζω.

Σε ψάχνω σε κάποιο άλλο δωμάτιο,

εκεί όπου οι ήχοι της λησμονιάς σου

ανησυχούν τον ύπνο μου.

Μερικές φορές το σκοτάδι είσαι εσύ.

Τραγούδησέ μου ένα μελαγχολικό νανούρισμα,

ο ύπνος με τρομάζει.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: Resurgent Muse by Dianne Bowell

ΜΑΡΤΙΟΣ

 

Παρακμή της εύλογης παραίτησης;

Ηττημένη λύπη;

Έξοδο από ένα τσίρκο εθισμού;

Είμαι ο Μάρτιος.

Είμαι κυκλοθυμικός.

Δεν ξέρω τι θέλω.

Τα θέλω όλα.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΑΝΗΣΥΧΑ ΟΝΕΙΡΑ

 

Μία μικρή λιμνούλα.

Ο ήλιος δύει

στην νυσταγμένη πόλη του Μονέ.

Τα νούφαρα σκεπάζουν το νερό

σαν ένα λεπτό χαλί

αρκετά ανθεκτικό

για να απλώσεις τα ανήσυχα όνειρά σου.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: Water Lilies, Claude Monet, 1916

ΑΔΡΑΝΗ ΚΕΙΜΗΛΙΑ

 

Η Μούσα επιστρέφει στο ιερό της, κάνει απογραφή

των αδρανών της κειμηλίων σε λείες επιφάνειες. 

Ημιπολύτιμες σκιές, θραύσματα χωμένα σε ράφια,

ζωγραφισμένα στο χέρι κινέζικα τριαντάφυλλα, 

παστέλ μαζεμένα σε πορσελάνινο βάζο.

Διλήμματα απολιθωμένης ανθοδέσμης,

κουτιά από παπιέ-μασέ.

Ακατέργαστα ορειχάλκινα αγαλματίδια

δίπλα σε αμπαζούρ που ουρλιάζουν

με τα χρώματα της έμφασης.

Κάθε αδρανές κειμήλιο, υαλοποιημένο ποίημα

εξοστρακισμένο με το φως της μέρας.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “Trilogy of the Desert: Mirage” by Salvador Dali, 1946

ΤΟ ΑΔΡΑΝΕΣ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ

 

Η μάγισσα ξυπνάει πεινασμένη.

Πάγος στην ανάσα της,

σύννεφα στα μαλλιά της,

δάχτυλα που κροταλίζουν μετρώντας απουσίες.

Υπάρχουν πάντα άνθρωποι που έχουν σκοπό να βλάψουν.

Η μάγισσα δεν είναι μία από αυτούς.

Μπορεί να σκάψει έναν ρηχό τάφο,

να προσευχηθεί για τη σωτηρία ενός χάμστερ

ή να στριμώξει έναν σκορπιό

ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δείκτη.

Η μάγισσα βλέπει το αδρανές ηφαίστειο

μέσα από ένα άνοιγμα στον τοίχο της,

την ξαφνική άνοδο του ατμού,

το σπρώξιμο από στάχτη σαν υγρή άμμο,

την όμορφη κατάρρευση του θόλου.

Βγαίνει στη βεράντα της

διπλώνει τα μικρά της χέρια με ένα χαμόγελο

και βλέπει το βουνό να παίρνει φωτιά.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΜΙΑ ΡΟΚ ΜΕΡΑ

 

Είναι μια ροκ μέρα γεμάτη διάβρωση

και πολιτισμικές βεντέτες.

Η ομίχλη κατεβαίνει, η άνοια βασιλεύει

και το τσουνάμι της απελπισίας

εισβάλλει στο φουαγιέ της ζωής:

νερά παγετώνων αιμορραγούν εκτός πορείας,

προσκρούσεις και βότσαλα,

πέτρα και σάρκα,

κλαδί και σπασμένη πρόσοψη.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “Tsunami and mountains” by Sofia Goldberg

Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΟΡΑΤΟΥ

 

Υπάρχουν πολλά περισσότερα

από όσα γνωρίζουμε ή φροντίζουμε να μάθουμε,

περισσότερα από όσα μπορούμε να αντέξουμε

από μέρα σε μέρα.

Κάποιος πρέπει να σου εξήγησε

τι είναι αληθινό και τι όχι,

τι υπάρχει και τι όχι,

την πολιτική της εμπειρίας

και την μεταφυσική του ορατού,

καθώς και το ότι όλοι αυτοί που διέφεραν

σε αυτό που βίωσαν

χαρακτηρίστηκαν βιωματικώς παρεκκλίνοντες.

Αλλά υπήρχε μαγεία

πριν υπάρξει η επιστήμη,

μουσική, καπνός, θυμίαμα

για μια κατάσταση έκστασης

μέσα στην ομίχλη του χάους.

Η επινόηση μιας νέας πραγματικότητας

δεν κατάφερε να υποκαταστήσει

την σοφία της εμπειρίας.

 

Βασιλική Δραγούνη

Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ

 

Ποιος θα σώσει

την καταρρέουσα αυτοκρατορία

όταν οι Βησιγότθοι

βρίσκονται ήδη στην πόλη

σε σύγκρουση με τους Βανδάλους

και κάθε Goth τριγύρω;

Όταν καίνε ως τα θεμέλια τους ναούς

του Δία και του Απόλλωνα

χωρίς τους κεραυνούς

να τους φοβίζουν;

Πάντα η κάθε εξουσία

αποτύπωνε το ίχνος της

σε κάθε νόμισμα,

τώρα όμως

καλύτερα ελέγξτε τα νομίσματά σας

γιατί ο χρυσός σας έγινε σκουριά,

ο Δίας κάνει διακοπές

και ο Απόλλων χορταίνει τον πόθο του.

 

Βασιλική Δραγούνη

Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΝΟΥ

 

Είναι πάλι αυτή η θεωρία του κενού.

Καθώς οι ζωές μας συρρικνώνονται

διευρύνεται η παρουσία των γειτόνων μας,

καθώς η πλύση εισβάλλει στις συνάψεις του άξονα

και η λάσπη διαβρώνει την εγκατεστημένη σκουριά

αναζητάμε σημάδια ανανεωμένης πράσινης ζωής

σε ένα κενό τοπίο.

Όλα τα τρόπαια φαίνονται ίδια όταν το φως σβήνει.

Το χάος πολεμά την τάξη και την κλειδώνει στη φυλακή.

Το θύμα; Εξαρτάται από το πού προσγειώνεται το ζάρι.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΔΕΣΜΩΤΕΣ ΤΗΣ ΣΤΑΧΤΗΣ

 

Είναι μια απ' αυτές τις νύχτες που δεν ονειρεύεσαι ποτέ,

που ο ουρανός δεν φλέγεται, αλλά καίει.

Πτώση στάχτης και χόβολης. Ένα πορτοκαλί φεγγάρι.

Ο θόλος του ηφαιστείου καταρρέει, ένα ξαφνικό σύννεφο,

μια βροχή μαύρης στάχτης.

Ο κόσμος βγαίνει στις βεράντες

ένας λαός του πτυσσόμενου μαχαιριού και της ηφαιστειακής σκόνης,

δέρμα σκληρό απ’ τη στάχτη

δηλητηριασμένο από ιδρώτα και τέφρα.

Τα πνεύματα περιφέρονται στους δρόμους και τα μονοπάτια,

οι τρελοί του χωριού συνωστίζονται στο λόφο

καλωσορίζουν τις φωνές των νεκρών.

Μια εκκλησία ανοίγει τις πόρτες της νωρίς

για να προσευχηθεί για τη βροχή.

Το βουνό θυσιάζεται σε λασπορροές

και εκτοξευόμενα κομμάτια βράχων.

Κάθε φύλλο, κάθε ιγκουάνα, κάθε φάντασμα

τυλίγεται στη στάχτη.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΜΑΥΡΟΣ ΠΑΓΟΣ

 

Γραφειοκρατία,

έχεις γίνει ανεπαίσθητα

ο δρόμος που διανύω.

Η χαλαρωτική φωνή σου

σαν γλιστερή άσφαλτος

με χτυπάει

στα βαρετά

ημερολογιακά ταξίδια.

Είσαι ένας χειμώνας

μα έχω γίνει

πολύ επιλεκτική

για να ασχοληθώ

με βρεγμένους δρόμους

και χαμηλές θερμοκρασίες.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΞΟΡΚΙΣΜΑ

 

Θυμάμαι ότι μιλούσε

σε μια γλώσσα που δεν καταλάβαινα

αλλά το κύμα του ήταν συναρπαστικό -

το κακό στεκόταν πίσω μου

απαριθμώντας φρούδες ελπίδες

βαριανασαίνοντας

και κλαίγοντας.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΔΙΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΕΙΚΑΣΙΑ

 

Το παιχνίδι με τις λέξεις δεν αρκεί

χωρίς το μυστήριο της Μούσας

που επικεντρώνεται σαν στοχασμός

σαν διαισθητική εικασία

για να εξαφανίσει επικίνδυνα μοτίβα σκέψης

κάτω από την επιφάνεια,

εκεί όπου το φως ρέει στη σκιά

και τίποτα δεν έχει σημασία

εκτός από το κέντρο.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΠΡΙΜΟ ΣΙΓΟΝΤΟ

 

Ψαλμοί και παροιμίες

κάνουν πρίμο σιγόντο σε εμφανές σημείο

με αγαλλίαση για κάθε γάργαρο ρεφρέν.

Η θλίψη διαποτίζει τη σιωπή

βλέποντας την κλεψύδρα.

Ξεγελά τον εαυτό της με ανακλαστικά λάθη

και ταχύτερη ανάρρωση.

Ξορκίζει την ανία της 

πάνω από άστοχα δίστιχα.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΧΙΜΑΙΡΑ

 

Μοιάζει με Χίμαιρα διαχρονικά σχεδιασμένη.

Και είναι αληθινή.

Είναι ατελής, μόνιμα και αναπόφευκτα ελαττωματική.

Και είναι όμορφη.

Φορά ένα χρυσό δαχτυλίδι στη μύτη της

και ένα ασημί στο κάτω χείλος.

Φορά ένα αιχμηρό βραχιόλι γύρω απ’ τον καρπό της

και  πλέκει χάντρες στα μαλλιά της.

Κουβαλά κλαδί από το δέντρο της ζωής στα χέρια της.

Κάθε φυλακτό έχει τη δύναμή του.

Είναι η κόρη του ουρανού και της πληγείσας γης.

Βλέπεις τη μομφή στα μάτια της.

Βλέπεις το στόμα της που δεν ανοίγει να μιλήσει.

Είναι γυναίκα.

Δεν συγχωρεί τίποτα.

Μπορεί να σε αγαπά, αλλά αγαπά περισσότερο τον εαυτό της.

Μπορεί να την επιθυμείς,

αλλά αυτό θα ήταν η θυσία σου.

Η ψυχή του δέντρου της ζωής την εμποτίζει.

Τα στοιχεία την τρέφουν.

Είναι αθάνατη τώρα. Θα την αγαπούσες το ίδιο;

Θα χρειαστούν περισσότερα από αυτό.

Θα χρειαστούν περισσότερα.

 

Βασιλική Δραγούνη

Ο ΤΙΤΛΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

 

Η ιστορία ξεκίνησε

με το αρχικό καστ των χαρακτήρων,

την αρχικά επινοημένη πλοκή

και το προδιαγεγραμμένο τέλος.

Αυτό το σκοτεινό τέλος μέσα σε εκείνο το δωμάτιο,

όπου ο πρωταγωνιστής αντιμετωπίζει το αναπόφευκτο

χωρίς όμως την έκπληξη

που απαιτείται από όλα τα φανταστικά αναπόφευκτα.

Το Plan B ήταν ο τίτλος μέχρι τέλους

μέχρι που η ιστορία πήγε εκεί που ήθελε,

εκεί που ήξερε ότι έπρεπε να πάει

και έκανε τη δουλειά όλων των καλών ιστοριών.

Έδωσε τον δικό της τίτλο

και το φινάλε σε ένα κίνηση

συνειδητοποιώντας πως η δεύτερη επιλογή

με προδιαγεγραμμένο τέλος - πριν γραφτεί,

είναι πάντα η λάθος.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΧΑΡΙΣΜΑ ΟΔΥΝΗΡΟ

 

Το εσωτερικό σου παιδί αναδύεται,

σέρνει την κουρελιασμένη κούκλα

σαν απαρνηθείσα πίστη, χαλαρή κληρονομιά

ή παρήγορο κειμήλιο.

 

Αγαπητέ, η άποψή σου διαμορφώνεται άνευ όρων

μην περιμένεις ποτέ αναθεώρηση.

Χάρισμά σου οδυνηρό, με ένα αποχαιρετιστήριο τσιγάρο

γνωρίζοντας ότι δεν κάπνισα ποτέ.

 

Βασιλική Δραγούνη