ΔΕΣΜΕΥΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΜΝΗΜΗ

 

Νέμεση, έπρεπε να σε σκεφτώ σήμερα -

ο άνεμος ήταν σαν ένας λυγμός στο αίμα μου

και τα μακροσκελή σου λόγια ήταν απλώς μία φωνή

που συνέλαβε μια αδυσώπητη μνήμη.

Το φως τρεμόπαιξε απ’ την οθόνη της τηλεόρασης

και τα μακροσκελή λόγια της φωνής με κράτησαν

μια ανάσα απ’ το κλάμα.

Το τηλεοπτικό κοινό σηκώθηκε όρθιο να χειροκροτήσει.

 

Βασιλική Δραγούνη