ΑΙΓΑΙΟ ΠΕΛΑΓΟΣ
ΣΙΚΙΝΟΣ

Και έγιναν τα θυρανοίξια του αφιερωμένου στην Παναγιά την Παντοχαρά μικρού ναού στη Σίκινο, που ο Ελύτης ύμνησε και ξεχώρισε για την παράξενη ομορφιά της.

«Η Παναγιά το πέλαγο / κρατούσε στην ποδιά της / τη Σίκινο, την Αμοργό / και τ’ άλλα τα παιδιά της», γράφει ο ποιητής στη συλλογή «Τα Ρω του Έρωτα».

Ποτέ όμως δεν επισκέφτηκε το νησί, όπως διευκρινίζεται σε αναθηματική πλακέτα στον τοίχο του ναού, δεξιά της εισόδου.

Θαύμαζε τη Σίκινο μακρόθεν:
«Η Σίκινος για τον Ελύτη εκφράζει την παρθένα Ελλάδα. Τού άρεσε και ο ήχος της λέξης "Σίκινος"», λέει ο αρχιτέκτων Αλέξανδρος Σαμαράς.
Η τοποθεσία που επιλέχθηκε για την ανέγερση του ξωκλησιού, όπως εξηγεί ο ίδιος, είναι ένας χώρος απλός, αιγαιοπελαγίτικος, που έχει μια φυσική ομορφιά και αθωότητα.
Βλέπει ανεμπόδιστα στο Αιγαίο, κοιτάει στον βορρά και στο βάθος φαίνεται η Σίφνος, 
«Το εκκλησάκι βρίσκεται επάνω στον "αέρα"».
 Πελεκημένη στην πέτρα στο υπέρθυρο της εκκλησιάς διαβάζουμε τη φράση:  «Παρθένω Σικινίω Οδυσσέας Ελύτης ανέθηκε».

«ΕΙΜΑΙ ΤΟΥ ΟΛΙΓΟΥ και του ακριβούς. Δεν υπήρξα ποτέ του τρίτου προσώπου. Τρέφομαι από το δ υ σ και το ε υ που κατά περίσταση προσφέρω.
Αρνούμαι όμως τροφή στους χορτάτους, που ζητούν ολοένα κι άλλη, κι άλλη πείνα. Θα ‘τανε σα να επεδίωκα να ιδιοποιηθώ τα ίδια μου τα υπάρχοντα.
 Κατά τα άλλα, συχνάζω εκεί όπου κάθε θολούρα, ως κι ο καπνός του τσιγάρου μου ακόμη εξουδετερώνεται απ’ το θαλασσάκι που φυλάγει καλού-κακού για χάρη μου στο βορειοδυτικό της ντουλαπάκι η Παναγιά η Παντοχαρά.»

Αυτά λέει ο Οδυσσέας Ελύτης στον Κήπο με τις αυταπάτες.

Κι ακόμα λέει εκεί κάπου παρακάτω: «Έρχομαι… στην Παρθένο της Σικίνου, πριν να υπάρξει…»

Η Παναγία η Παντοχαρά του Ελύτη, στη Σίκινο
«Καμιά φωνή δεν πάει χαμένη, στους κόρφους τ’ ουρανού Φωνές και χρώματα ηχερά. Στο μακρινό ξωκλήσι του πουνέντε…» Οδυσσέας Ελύτης

Σίκινος

Σίκινος