IL SEME DELLA PACE

Ο ΣΠΟΡΟΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

THE SEED OF PEACE

 

Incipit

 

Le lingue del mondo

 

Di Dio sono le lingue del mondo la voce,

della Terra le melodie.

 

Ascolta, o uomo, di Dio la voce,

da qualunque latitudine essa provenga,

da chiunque essa sia parlata,

correttamente o sbagliata,

non lo dimenticare mai,

è di Dio il miracolo che ascolterai.

 

Sparse, come in uno sconfinato campo di grano,

le lingue del mondo sono il frutto

di ciò che noi siamo,

del modo con cui ci rapportiamo,

della società cui apparteniamo.

 

Ma in un mondo globalizzato,

si può chiedere al Padre Nostro

una lingua che ci accomuna:

la lingua del mondo

che sia espressione di gioia

e non di oppressione,

che sia il frutto dell’amore,

della passione degli intellettuali

di tutto il mondo,

di coloro che saranno in grado di trarre

dalla parola «PANE»

UN UNICO VERBO

il verbo di Dio.

 

O Dio, mio Dio, Padre di tutti gli uomini,

Tu che ora ascolti la mia preghiera,

fa che la Tua sola lingua nasca

nel cuore degli uomini,

per accostarla alla loro

e fare così del mondo

un vero tesoro.

 

A voi uomini

che come me,

agognate ad una lingua comune,

abbiate pietà di voi stessi,

calpestando il vostro ego,

per lasciare spazio alla lingua di Dio,

PADRE DI TUTTI GLI UOMINI.

Essa è già tra noi,

è già dentro di noi,

ma è ancora prigioniera.

Solo uno scatto d’orgoglio

verso l’umanità intera,

ci libererà dalla miseria

della traduzione in una,

in mille, in milioni di lingue

che seppur belle e melodiose,

saranno per l’uomo

per sempre d’ostacolo

all’integrazione d’una o più nazioni.

 

La NAZIONE DEL MONDO

sarà dell’uomo l’unica vera libertà,

se presto una sola lingua imparerà.

La lingua che mai cancellerà

la propria che oggi continua a morire,

oppressa in questo mondo vile

che non è degli uomini,

ma d’una casta a noi sconosciuta,

e che del mondo divora le civiltà,

portandoci verso la sterilità,

l’annientamento sociale,

la cancellazione d’un mondo

sì bello e continuamente deturpato,

orrendamente sfigurato,

anche se i più l’hanno sempre amato.

 

Giovanni Campisi

 

*****

 

Οι γλώσσες του κόσμου

 

Του Θεού είναι οι γλώσσες, του κόσμου η φωνή,

της Γης οι μελωδίες.

 

Ω άνθρωπε, του Θεού τη φωνή άκου,

Απ’ οπουδήποτε κι αν προέρχεται,

Απ’ οποιονδήποτε κι αν μιλιέται,

σωστά ή λαθεμένα,

μην το ξεχνάς ποτέ,

είναι του θεού το θαύμα που θα ακούσεις.

 

Διάσπαρτες, σαν σε απέραντο σιτοβολώνα,

οι γλώσσες του κόσμου αποτελούν τον καρπό

του εαυτού μας,

του τρόπου με τον οποίο συνδιαλεγόμαστε,

της κοινωνίας στην οποία ανήκουμε.

 

Όμως, σ’ έναν κόσμο παγκοσμιοποιημένο,

θα μπορούσε κανείς να ζητήσει απ ́τον Πατέρα Μας,

μία γλώσσα που θα μας ενώνει:

μία γλώσσα παγκόσμια,

που θα ‘ναι έκφραση χαράς

κι όχι καταπίεσης,

που θα ‘ναι φρούτο της αγάπης,

της αγάπης των ανθρώπων του πνεύματος,

όλου του κόσμου,

εκείνων που είναι σε θέση να εκμαιεύσουν

απ ́ τον όρο «ΨΩΜΙ»

ΕΝΑΝ ΚΟΙΝΟ ΛΟΓΟ,

το λόγο του Θεού.

 

Ω Θεέ, Θεέ μου, Πατέρα όλων των ανθρώπων,

Εσύ που αφουγκράζεσαι τώρα την προσευχή μου,

κάνε η δική Σου ξεχωριστή γλώσσα να γεννηθεί

στην καρδιά των ανθρώπων,

κάνοντάς την έτσι προσιτή,

μεταμορφώνοντας τον κόσμο

σ ́αληθινό θησαυρό.

 

Σ’ εσάς τους ανθρώπους [απευθύνομαι]

που, σαν κι εμένα, προσδοκάτε μία γλώσσα κοινή,

δείξτε έλεος στον εαυτό σας,

ποδοπατώντας το “εγώ” σας

και δώστε χώρο στο κήρυγμα του θεού,

ΠΑΤΕΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

Το κήρυγμά [του] βρίσκεται ήδη ανάμεσα μας,

βρίσκεται ήδη μέσα μας,

φυλακισμένο όμως.

Μόνον μια έκρηξη εγωισμού

ενάντια στην ανθρωπότητα,

μπορεί να μας απελευθερώσει απ’ τη μιζέρια

της μετάφρασης,

σε μία, σε χιλιάδες, σε εκατομμύρια γλώσσες

που, αν και όμορφες και μελωδικές,

θα στέκονται πάντα εμπόδιο απέναντι στον άνθρωπο,

που επιδιώκει την ενσωμάτωση ενός η περισσοτέρων εθνών.

 

Το ΕΘΝΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

θα ‘ναι για τον άνθρωπο ελευθερία μοναδική,

αν, σύντομα, μία γλώσσα μόνο καταφέρει να μάθει.

Μία γλώσσα που ποτέ δεν θα επισκιάσει

τη δική του, που σήμερα εξακολουθεί να πεθαίνει,

καταπιεσμένη μέσα σ’ έναν κόσμο δειλό,

που δεν ανήκει στους ανθρώπους,

αλλά σε μία κάστα, άγνωστη σε εμάς,

που κατασπαράζει τον πολιτισμό αυτού του κόσμου,

κατευθύνοντάς μας στη στειρότητα,

στην κοινωνική εξαφάνιση,

στο σβήσιμο ενός όμορφου κόσμου

που συνεχώς παραμορφώνεται,

φρικτά αλλοιωμένου,

τον οποίο, όμως, οι περισσότεροι αγάπησαν.

 

Giovanni Campisi

 

*****

 

The World Languages

 

The world languages are God’s voice,

they are the Earth melodies.

 

Listen, o man, God’s voice,

from wherever latitude it comes,

from whoever it has spoken,

correctly or wrong,

you never forget,

it is God’s miracle that you will listen.

 

Scattered, as in a boundless field of wheat,

the world languages are the fruit

of what we are,

of the way with which we relate us,

of the society which we belong.

 

But in a global world,

we can be asked to Our Father

a language that unites us:

the language of the world

that is joyful expression

but not oppression,

that is a love fruit,

with passion of all intellectuals

from all over the world,

from people who will be able to get

from the word "BREAD"

A VERB ONLY

God's word.

 

O God, my God, Father of all men,

You that listen to my prayer now,

do so that Your only language start up

in men’s heart,

to approach it to theirs

and so to do of the world

a true treasure.

 

To the men

that, like I, crave a common language,

have pity of yourselves,

overriding on your ego,

to leave space to God’s language,

FATHER OF ALL MEN.

It is already among us,

it is already inside us,

but it is still imprisoned.

Only a pride release

toward the whole humanity,

it will free us from the poverty

of the translation into one,

thousand, million languages

that even though beautiful and melodious,

they will be for the man

an obstacle for the integration

of one or more nations forever.

 

The NATION OF THE WORLD

will be for the man the only true freedom,

if he soon an only language will learn.

The language that will ever cancel

the proper one that today continuous die,

in this scurvy world oppressed

that it is not for the men,

but for a caste to us stranger,

but from the world the civilizations devour,

bringing us towards sterility

social annihilation,

and a world cancellation

a so beautiful world continually defaced,

horribly disfigured,

even if the most people have always loved it.

 

Giovanni Campisi