Η ΜΟΝΗ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ

 

Λέξεις απ’ το παρελθόν

σέρνονται μες στις σκιές,

κλαυθμυρίζουν από ευθυμία.

Αβεβαιότητα,

η μόνη βεβαιότητα που έχουμε,

άλλη μία επιφυλακτική περιπλάνηση

στην κουρασμένη ανησυχία.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΟΛΙΣΘΗΡΟΣ ΙΣΤΟΣ

 

Τόσο ολισθηρός ιστός..

Από τη μια το εκτυφλωτικό φως,

από την άλλη το βαθύ σκοτάδι

και στη μέση σύγχυση, διασπορά, μετάδοση,

τροφοδοσία ψεύτικων ειδήσεων.

Τα κουτσομπολιά μεγαλώνουν

και οι ψεύτικες αλήθειες συγχωνεύονται,

τα τοξικά απόβλητα ευδοκιμούν

καθώς τα ζιζάνια καλωσορίζουν τις ανάγκες.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΕΝΑ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΕ ΣΒΗΣΤΑ ΦΩΤΑ

 

Η πραγματικότητά σου προσαρμόστηκε

σε ένα δωμάτιο με σβηστά φώτα.

 

Μαθαίνεις να κοιμάσαι πλάγια

σε ένα στενό κρεβάτι.

 

Οι επιλογές σου σε περιορίζουν.

Τα όνειρά σου είναι φτιαγμένα από κλωστή.

 

Κλαις και αγκαλιάζεις

την κοντινότερη σκιά.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΦΕΡΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΚΛΟΟΥΝ

 

Πάντα έβρισκα ανατριχιαστικούς

τους κλόουν του τσίρκου

που έβλεπα ως παιδί.

Με τα ψεύτικα χαμόγελα

και τα ζωγραφισμένα δάκρυα

στα μακιγιαρισμένα πρόσωπά τους,

τοποθετώντας πράγματα γύρω από το ρινγκ,

πέφτοντας από σκάλες,

αποτυγχάνοντας στα ταχυδακτυλουργικά

ή ισορροπώντας σε λεπτό σχοινί,

ρίχνοντας νερό

ο ένας πάνω στον άλλο,

ποζάροντας με άνεση

ανάμεσα σε γελοιότητες,

δεν ήταν αστείοι

αλλά εξωφρενικά αλλόκοτοι.

Και τώρα οι κλόουν είναι ελεύθεροι,

έχουν μετακινηθεί έξω απ’ το τσίρκο -

όλος ο κόσμος είναι το τσίρκο τους τώρα.

«Φέρτε τους κλόουν» φωνάζει το κοινό

και ανεβαίνουν στη σκηνή

αλλά κανένας δεν γελάει.

Το θέαμα δεν είναι

πλέον για γέλια.

 

Βασιλική Δραγούνη

Ο ΧΡΗΣΙΜΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

 

Οι μαριονέτες πνίγονται τώρα -

έχει περάσει ο χρήσιμος χρόνος τους.

Αιωρούνται μακριά,

πέφτουν σαν κλόουν

στα κύματα,

γίνονται σκιές

και απορρίπτονται

από τους εξολκείς χορδών

όταν το κοινό είναι χορτασμένο.

 

Ίσως τότε

οι κουκλοπαίκτες αποκαλυφθούν

επιδεικνύοντας προσωρινά

τη δύναμή τους.

Γιατί σύντομα θα έρθει η ώρα

για να αλλάξουν το σχήμα τους

και να επανεμφανιστούν

αναζητώντας νέες μαριονέτες

για να παρασύρουν το κοινό.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “Tosca” by Rafal Olbinski

ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ

 

Το ποιητικό ανθολόγιο «Σταγόνες Άνοιξης» αποτελεί την έβδομη συλλογική έντυπη έκδοση του itravelpoetry.

 

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΝΟΙΞΗ

 

Κι όμως θα μπορούσε να ‘ναι

μια άλλη άνοιξη

αν μας έπειθαν οι ατεκμηρίωτες ενδείξεις

για μπουμπούκια φύλλων,

όμως όχι.

Αν και η βροχή άφησε τον αέρα

αναζωογονημένο περισσότερο, παρά υγρό

ο άνεμος παρέσυρε την τελευταία

από τις περσινές φωλιές.

Και τα πουλιά της λησμονιάς

δεν βιάζονται να φτιάξουν νέες.

 

 

ΟΙ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

 

Διάβασε καλά την πινακίδα σήμανσης

προτού ανοίξεις αυτήν την πόρτα.

Εδώ είναι ο θάλαμος ανταλλακτικών και εξαρτημάτων

μετάλλων και πλαστικών

ενημερώσεων και αναβαθμίσεων.

Τα παράθυρα έχουν θέα κατά παραγγελία

αν και τα περισσότερα

είναι τυφλά στον ήλιο.

Στο βάθος των ντουλαπιών

κρύβεται η ιστορία αυτού του χώρου

παρέα με τους κωδικούς της πρόσβασης

που παραβιάστηκαν καθώς

η άνοιξη εγκατέλειψε το ημερολόγιο.

 

 

ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

 

Ένας άνεμος τρελός μαινόταν από τα υψώματα

κι εγώ του είπα,

"Μεγάλε άνεμε, σταμάτα να φυσάς,

προτού να με σκορπίσεις".

 

Ένας άνεμος τρελός διένυσε τα ουράνια μίλια

και ύστερα με τράβηξε στον ουρανό.

Ταξίδευα πάνω από αόρατες στέγες,

κάτω από την εξαγριωμένη κυριαρχία του.

 

Πετούσα σαν περιπλανώμενη πνοή

σπασμένη σε πολλά κομμάτια

που με σφοδρή αντίσταση συστρέφονταν

στο αφιλόξενο κενό.

 

Άλλα έπεσαν σε έρημους δρόμους,

άλλα σε ξέφραγα βοσκοτόπια

κι άλλα στα ανοιχτά στόματα

γελαστών παιδιών.

 

Βυθίστηκα στο γη και ονειρεύτηκα ένα μεγάλο τίποτα.

Και τότε ο άνεμος μου είπε,

"Μη χάνεις τον εαυτό σου σε αυτά τα περίεργα μέρη,

κλείσε τα μάτια και περίμενε την Άνοιξη".

  

Βασιλική Δραγούνη

 

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ

 

Ίσως η εικόνα προκαλεί την έμπνευση.

Ίσως η ιστορία γεννήθηκε

από μία εικόνα βγαλμένη από τη φαντασία.

Ίσως η φαντασία του μέλλοντος

να ‘ναι ένα επεισόδιο,

ένα απελευθερωμένο Τσαϊτγκάιστ.

Ίσως ο μύθος μεγαλώνει

με την κάθε θέαση.

 

Ίσως η αντιληπτική διαδικασία

ποιητική αδεία άγρια, παραστρατημένη,

να ‘ναι ένα θήραμα οπτικής ψευδαίσθησης

που εξελίσσεται

μέσα από μία «αφ' υψηλού» ποικιλία

από στυλ σοφιστικέ και εκλεπτυσμένο μινιμαλισμό,

μέσα από προσεγγίσεις, εποχές, ψηφιακές ληστείες

και εναλλακτικές πραγματικότητες.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΕΝΑΣ ΤΟΣΟ ΑΝΟΗΤΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ

 

Τα παράθυρα κοιτάζουν μέσα σου

κι εσύ ανταποδίδεις το βλέμμα.

Η συνήθεια σε συντηρεί.

Το φως παίρνει μια όψιμη λάμψη -

ίσως η σκιά σου να είναι ακόμα εκεί

αν γυρίσεις να κοιτάξεις πίσω 

σαν να άλλαξες γνώμη,

μια μικρή αντίσταση, ένα σημείο καμπής,

κάτι για να σπάσει το ξεπάγωμα 

του χειμώνα στην καρδιά σου,

ένα σημείο που μπορείς να κερδίσεις…

Η λύπη είναι ένας τόσο ανόητος κανόνας.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΡΟΖ ΦΛΑΜΙΝΓΚΟ ΣΤΟ ΓΡΑΣΙΔΙ

 

Η άνοιξη πλησιάζει φέρνοντας μαζί

τη βίαιη πλημμύρα της.

Ο χειμωνιάτικος θυμός σφυρηλατήθηκε

και ξεχάστηκε ως επί το πλείστον, περιμένοντας

μοναχικά ροζ φλαμίνγκο στο γρασίδι.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “Princely Carriage” | Surreal Animal Art by Julien Tabet

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

29 Απριλίου 1863 - 29 Απριλίου 1933

𝗣𝗔𝗡𝗢𝗥𝗔𝗠𝗔 𝗜𝗡𝗧𝗘𝗥𝗡𝗔𝗧𝗜𝗢𝗡𝗔𝗟 𝗕𝗢𝗢𝗞 𝗙𝗘𝗦𝗧𝗜𝗩𝗔𝗟 𝟮𝟬𝟮𝟱:

𝗪𝗘𝗟𝗖𝗢𝗠𝗘 𝗩𝗔𝗦𝗜𝗟𝗜𝗞𝗜 𝗗𝗥𝗔𝗚𝗢𝗨𝗡𝗜 𝗔𝗦 𝗔 𝗗𝗘𝗟𝗘𝗚𝗔𝗧𝗘

 

Links: 

https://lnkd.in/dvYqSbfs

 https://www.facebook.com/photo/?fbid=1101237242039310&set=a.473228604840180

Proudly representing Greece at the Panorama International Book Festival 2025, bringing the timeless richness and cultural vibrancy of Greek literature to an international audience.

ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

 

Ο ήλιος είναι βαρύς.

Το φως του βαραίνει

τους ώμους σου.

Η πανσέληνος σε αφήνει να περιπλανιέσαι

στην άβυσσο του μυαλού

εξερευνώντας τις ανήσυχες σκέψεις σου -

αυτήν την ατελείωτη λίστα.

 

Ο χρόνος μέσα στα σπίτια

μειώνεται σε κάτι

που μοιάζει με επιτραπέζιο παιχνίδι -

συγκεντρώνεις αρκετά λεπτά

και έχεις μια ώρα,

συγκεντρώνεις αρκετές ώρες

και έχεις μια ολόκληρη ζωή.

 

Η μέρα είναι ένα αμβλύ αντικείμενο.

Η νύχτα, αν υπάρχει,

είναι ένα ακονισμένο πριόνι.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “Surreal chess game” by Bruce Rolff

ΑΜΥΔΡΟ ΦΑΝΑΡΙ

 

Η καρδιά ραγίζει απ’ τις πολλές αλήθειες

το πνεύμα σπιλώνεται από τα ψέματα της ψυχής

μπερδεύεται από τα σκοτάδια της.

Το τρομερό φως γίνεται τυφλό γεγονός

εξ ου και πολλοί κρύβονται κάτω από δυσπιστία

και περπατούν δίπλα σε ένα αμυδρό φανάρι

γιατί η αλήθεια είναι πολύ έντονη

για να την ανεχτούν.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΓΗ

 

Σύννεφα διαλυμένα κάθε είδους -

Cirrus, Altus, Stratus, Nimbus, Cumulus,

πλέουν σε διαχρονική αιώρηση

πάνω από έναν διαβρωμένο κόσμο,

μια σφαίρα πράσινη και μπλε

φωλιασμένη σε στέγαστρα

από δέντρα, θάμνους και γρασίδι.

Η λάμψη των φώτων της γκαλερί

δεν αντανακλάται στην επιφάνεια

αλλά σε έναν ουρανό απροσδιόριστης απόχρωσης

με νεφελώδη λευκά σύννεφα

που δείχνουν τις σκοτεινές κάτω πλευρές τους.

Τίτλος του έργου: Ειρηνική Γη.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “Planet earth in the clouds” by Roman Barkov

 𝗙𝗘𝗔𝗧𝗨𝗥𝗘𝗗 𝗔𝗥𝗧𝗜𝗖𝗟𝗘 𝗪𝗜𝗧𝗛 𝗩𝗔𝗦𝗜𝗟𝗜𝗞𝗜 𝗗𝗥𝗔𝗚𝗢𝗨𝗡𝗜 𝗜𝗡 𝗤𝗨𝗜𝗟𝗟 𝗖𝗢𝗠𝗣𝗘𝗡𝗗𝗜𝗨𝗠 𝟮𝟬𝟮𝟱

Link: https://www.facebook.com/share/p/19QKMeWfNj/?mibextid=wwXIfr

 

Renowned Greek poet and prose writer Vasiliki Dragouni unveils the essence of her literary soul in a captivating featured article in Quill Compendium 2025. With a career spanning fifteen poetry collections and numerous prose works, translated into nine languages, Vasiliki has crafted a body of work that is as emotionally profound as it is globally resonant, earning accolades in Panhellenic and international competitions.

From her evocative poetry in “Flight to the Light” and “Amfiliki Retrograde” to her poignant flash fiction in “Red is worn upon the heart,” Vasiliki’s journey is one of relentless exploration - a symphony of myth, emotion, and human connection. In this illuminating piece, she speaks of her inspirations, her editorial role at Writers Edition, and the timeless pull of storytelling that guides her every word.

Read the full article and immerse yourself in the vibrant world of Vasiliki Dragouni - where each verse and story whispers the truths of existence, heritage, and transcendence.

Get featured in Quill Compendium 2025 - a prestigious literary and artistic edition celebrating brilliance from across the globe.

www.writerscapital.org

#QuillCompendium #VasilikiDragouni #GreekPoetry #Panorama2025 #PILF2025 #InternationalLiterature #WritersEdition #GlobalCreativity #PoetsOfTheWorld

ΑΦΩΝΕΣ ΠΛΗΓΕΣ

 

Συνοδεύουν την αυθόρμητη κίνηση των φύλλων

σαν τους καρδιακούς παλμούς -

ακανόνιστα συστολικοί και διαστολικοί

με αρρυθμικές καμπύλες και ανώμαλες διακυμάνσεις.

Σπασμένα κλαδιά με ίχνη αποσύνθεσης,

η ένταση φτάνει στους παλλόμενους ιστούς.

Ένα ωστικό κύμα κατακλύζει ολόκληρο το σώμα

μεταδίδει αρνητική ώθηση

ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία και την εποχή,

την ένταση και την πληγή.

 

Πράσινες οντότητες, γιγάντια δέντρα

φύλλα παράλυτα, αισθήσεις μουδιασμένες

ανακτούν σταδιακά ευαισθησία

αφήνοντας κάθε πληγή στο παρελθόν.

Κάθε πράσινο σώμα βιώνει γέννηση, ανάπτυξη και θάνατο.

Όλα προκαθορισμένα αλλά με πρόσθετη παρέμβαση

από ανθρώπινη εισβολή -

πόλεμο, σκληρότητα, αναισθησία, εκμετάλλευση,

σύννεφα καπνού από μάχες και τοξίνες,

μία ανέκφραστη διασύνδεση.

 

Οι αθόρυβες κραυγές τους αποθάρρυνση

από θάνατο κι από άφωνη πληγή,

υπενθυμίσεις πόνου που γεμίζουν τον αέρα

αλλά πνίγονται στο βουητό της γης.

Αντιδρούν χωρίς λόγια, υπομένοντας

τις στιγμές του φωτός και του σκότους,

φλεγόμενα καλοκαίρια και παγωμένους χειμώνες,

στροβιλιζόμενες καταιγίδες, άφιξη ζωής και αναχώρηση.

 

Τα πλάσματα της φύσης φαίνονται αβέβαια

εκτός κι αν μάθουν να δίνουν φωνή στις κραυγές τους.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΕΚΑΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ

 

Ποιο είναι λοιπόν το φως που αντανακλούν

τι φάσμα είναι αυτό που αποπνέουν

το μεγαλύτερο όραμα, η κοινή γνώση,

τα όνειρα που αναπτερώνουν τις ελπίδες του αύριο;

 

Στην πλατεία της παλιάς αγοράς

το ρολόι χτυπάει. Οι χτύποι του

διαλύουν εκατό περιστέρια

στο λαμπερό φως του ήλιου.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΜΑΥΡΟ ΚΟΥΤΙ

 

Ο καιρός είναι ένα κουτί με κλειδαριές χωρίς κλειδιά.

Το κουτί καταβροχθίζει τις ώρες

σαρώνει, αγωνίζεται, κυλά και πέφτει

πέρα από τον ουρανό σε ξέφρενους ανέμους,

σκάει σε παραλίες με λευκή άμμο

ταλαντεύεται στο αεράκι του ωκεανού

αγκαλιάζει καταιγίδες και διχαλωτούς κεραυνούς.

 

Νομίζουμε ότι μπορούμε με προβλέψεις

να μαντέψουμε προθέσεις

μα το μαύρο κουτί αγνοεί τις μαντεψιές μας.

Γιατί αυτή είναι μια χώρα ξηρασίας - 

τα μονοπάτια ήδη αρχίζουν να στεγνώνουν

μετά από τις χειμερινές καταιγίδες.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ 13ου ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ

 

Σε μια φθίνουσα υδρόγειο,

κατάφορτη από συλλογικά δράματα

και αυτοσχέδιες τραγωδίες,

θυμήσου τα ανοιχτά στόματα

που ουρλιάζουν απ’ τον τρόμο,

τις γκροτέσκες μορφές

και τα πυρπολημένα άλογα,

ακριβώς όπως ο Πικάσο

θέλησε να απεικονίσει.

Ένα θαύμα της σύγχρονης τέχνης

και μια προειδοποίηση

καθώς προχωράς

στο αβέβαιο μέλλον:

Να αντιστέκεσαι,

να αντιστέκεσαι για πάντα.

 

ΜΙΑ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

 

Τα παλιά ονόματα έχουν αλλάξει

τα αλφάβητά τους. Τα νέα ονόματα

στις πινακίδες του κτιρίου

μέσα στις ορθογώνιες υποδοχές

κρατούν τον επιστάτη απασχολημένο.

Αυτό το οικοδόμημα, το ένα και μοναδικό,

παραμένει ανέγγιχτο από τη φωτιά,

αν και παντού η φωτιά έχει σκορπίσει

τα κόκκινα φτερά της.

Ο επιστάτης κράτησε κάθε σωματίδιο σκόνης

σε μια μεγάλη τσάντα, σε περίπτωση που χρειαστεί

να γίνει κάτι απ’ την αρχή, αλλά μετά την πυρκαγιά

δεν ξαναφάνηκε στο κτίριο.

Κάποιοι λένε ότι η φωτιά ήταν μια επείγουσα προσευχή,

ένα απελπισμένο σήμα για παρέμβαση

αν και κάποιοι άλλοι λένε

ότι σταμάτησε να έρχεται εξαιτίας του.

Ένα ασθενοφόρο και ένα φορτηγό σφυρίζουν.

Ο επιστάτης δούλεψε σκληρά

για να σκουπίσει τον ορείχαλκο,

το τούβλο, το κονίαμα, το αίμα και τα οστά.

Τώρα η τύχη του αγνοείται

και οι στάχτες πετούν σαν περιστέρια.

 

Ο ΞΕΝΟΣ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ

 

Το άθροισμα των κόσμων που επιστρέφουν

το απέραντο ποτάμι στον ωκεανό

σκοντάφτει στο σπήλαιο της αλήθειας.

O Αδάμ και η Εύα

ο Ιούδας και ο Ιώβ

ο ξένος που ξέρεις

ο διάβολος που αγνοείς

η καλοσύνη και η κακία

το παράξενο και το περίεργο

απομακρύνθηκαν σε αόριστους ορίζοντες.

Ο σπόρος μιας έννοιας που διαμορφώνει τον κόσμο

παρακαλεί πανηγυρικά για ένα μέρος να ριζώσει.

 

Βασιλική Δραγούνη