HOLY TUESDAY
ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΟΡΥ
Το λιοντάρι και το αρνί
μια πορεία σε έναν λόφο,
μια κορδέλα από τριαντάφυλλα
που ακολουθεί
το αίμα και το δόρυ.
Βασιλική Δραγούνη
“I was once told that writing is perilous as you cannot always guarantee your words will be read in the spirit in which they were written.”
HOLY MONDAY
ΜΑΥΡΟ ΚΟΒΑΛΤΙΟ
Ποιο είναι αυτό το παιδί
των στοιχειωμένων ματιών
κρυμμένων πέρα απ' το βλέμμα;
Μαύρο κοβάλτιο και δάκρυα νερού,
το γυαλί μια κρυστάλλινη σφαίρα.
Τα χρόνια είναι καθρέφτες
τα δάκρυα κολυμπούν
σε πακτωμένα χιόνια.
Φεγγάρι από μαύρο κοβάλτιο
χαμηλά στον ουρανό -
μόνο λίγα έχουν περάσει χρόνια.
Βασιλική Δραγούνη
ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΦΩΝΗ
Ταξίδεψες έως εδώ,
ελπίζω να φτιάξεις τα υπόλοιπα
γιέ του Σίσυφου -
όλα όσα εξακολουθείς να αγνοείς
απασχολημένος στον μικρό σου κόσμο
των οικονομικών προτεραιοτήτων,
της έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων
και των αμετάβλητων προθεσμιών.
Κάποτε, οποτεδήποτε, τώρα,
κάτι σαν φωνή
από την άλλη πλευρά του πόνου
θα επισκεφθεί το αυτί σου και θα αγγίξει
ένα νεύρο… δεν θα ξεχάσεις.
Βασιλική
Δραγούνη
Artwork: “Going up”, art & motion by Werner Hornung
ΕΛΞΗ ΚΑΙ ΑΠΩΘΗΣΗ
Είμαστε πλάσματα
προερχόμενα
από άλλα πλάσματα -
αρπακτικά και θηράματα εξίσου,
ευμετάβλητα υπό αναγκαίες
και ικανές συνθήκες.
Δεν χρειαζόμαστε τον μύθο
του ουράνιου τόξου
μόνο την ελπίδα ασφαλή
στο τέλος της καταιγίδας.
Λέμε ότι αγαπάμε τον πλησίον μας
σαν τον εαυτό μας
όμως τον κρατάμε
σε μια απόσταση αναπνοής -
ίσως και δύο.
Λέμε ότι είναι προτιμότερο
να ζητάς συγγνώμη
παρά να καις γέφυρες,
όμως μερικές φορές
μία φωτιά που τρίζει
είναι καλύτερη απ’ τα λόγια.
Βασιλική Δραγούνη
ΤΟΙΧΟΙ ΜΕ ΘΕΑ
Μαύρα φίδια νυσταγμένα
σε ένα τρίγωνο ασθενικού φωτός
κοντά στο εγκαταλελειμμένο από καιρό κοτέτσι.
Ο κόσμος συρρικνώνεται γύρω τους
καθώς αδειάζει.
Η αγροικία κοιτάζει τη θέα με άψυχα μάτια
ενώ στο εσωτερικό
οι τοίχοι είναι διατεθειμένοι
να μιλήσουν.
Βασιλική Δραγούνη
Photography
by Marcin Sacha
ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΕΤΥΠΙΚΗΣ ΑΝΑΛΗΨΗΣ
Άγγελοι εφορμούν από ψηλά,
σκιές σαρώνουν κάτω -
αναζητούν παράδεισο
σε κόσμους βυθισμένων αρχετύπων,
αναρωτιούνται ποια παραφροσύνη είναι της μόδας
κάθε εποχή του χρόνου,
ποια ξεδιπλώνει τον πόλεμο ενάντια στη λογική
με συναισθήματα συντριπτικά
απομυζώντας κάθε κίνητρο,
ποια πέφτει από ιστορία σε ιστορία
με λερωμένο μελάνι.
Βασιλική Δραγούνη
Artwork: “Nocturn Matinal” by Antoni Tàpies, lithograph on paper, 1970
A captivating journey through the lens of Turkish contemporary art with "Nomadic Canvases", hosted by the Golden Duck Gallery, exploring the compelling works of prominent Turkish artists as they delve into themes of modern nomadic life and cultural identity.
Georgina Tsismalidou participates with six of her paintings.
The exhibition is running from April 20th to 27th.
Organized by Konstantina Farmaki, Art
Historian / Art Critic / Visual Artist, Cultural Attaché of Austria for the
UNESCO Group T.L.E.E.E.
Η ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΛΗΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΥΣΗΣ
Το υποτιθέμενο πνεύμα
παγώνει αυτόματα
όταν έρχεται αντιμέτωπο
με μια ακαταμάχητη επιθυμία
να εξετάσει από πρώτο χέρι
την κρυφή καταστολή
ως μέσο
για μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής.
Τα πονηρά ονειρικά φαντάσματα
που κατοικούν λίγο πιο πέρα
από την επιφάνεια
του διλήμματος και της λύσης
αναζητούν την κατάλληλη ταυτοποίηση
για αυτήν την εμπιστευτική πρόταση.
Κάθε λανθασμένη ερμηνεία
θα μπορούσε να καταστρέψει
μια συνοπτική ισορροπία
και να αντικαταστήσει την κατά μέτωπο επίθεση
με το υποχρεωτικό δόγμα
της έκπληκτης υποχώρησης.
Βασιλική
Δραγούνη
ΕΝΑ ΔΩΜΑΤΙΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ
Το δωμάτιο γέρνει αμφίρροπα
και κάθε ένστικτο αντιστέκεται.
Υπάρχουν δύο ίδιες πόρτες εδώ:
η μία είναι μια πύλη στην εποχή του διαφωτισμού
η άλλη μία πύλη στην εποχή της άγνοιας.
Ο Πόε θα ήθελε ένα δωμάτιο σαν αυτό,
με προκαθορισμένο κίνδυνο.
Βασιλική
Δραγούνη
Double
Exposure Photography by
Jerry
Uelsmann
ΤΙ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ;
Τι βλέπει το ποτάμι;
Λάσπη από την οποία
πλάσματα του νερού σύρθηκαν στην ξηρά
κάτω από κύματα αβέβαιου καιρού,
σάκους άμμου που πλέουν σαν σύννεφα,
προγονικό πνεύμα τσιμεντωμένο στα βράχια.
Ο άνθρωπος κοιτάζει πέρα απ’ το νερό
απομακρύνοντας βιαστικά τα ίχνη του.
Βασιλική
Δραγούνη
Artwork: “River Styx” by Max Mitenkov
ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΗΣ ΑΜΦΙΣΗΜΙΑΣ
Ελπίζοντας για ανθρώπους με θολή όραση,
φωτογράφους με θαμπούς φακούς.
Ελπίζοντας για έλλειψη σαφήνειας -
ρούχα που πέφτουν χαλαρά
για να μην φαίνονται
τα ακριβή περιγράμματα
των σχημάτων που κρύβονται από κάτω.
Σκίαση,
προτιμάται από το εκτυφλωτικό φως.
Τόσα περισσότερα
μπορούν να γίνουν στη σκιά.
Βασιλική
Δραγούνη
ΣΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ ΤΩΝ ΩΡΩΝ
Το δέρμα σου
είναι μια αλυκή
βαρύ από θαλασσινά όνειρα
πυκνό από καλοκαιρινό αέρα.
Ξεθωριάζει και διπλώνει
προειδοποιεί για μαρασμό
και ζοφερό χαμό διαρκείας
κοιμάται στο χώμα και στο νερό.
Κλαίει από τον χρόνο που διαρρέει
συρρικνώνεται και φθείρεται
στο λυκόφως των ωρών.
Βασιλική Δραγούνη
Ο ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ
Ανάβεις ένα σπίρτο.
Το φως ταλαντεύει το σκοτάδι.
Αναβοσβήνει ενάντια στην ταχύτητα της σκέψης,
στην φλυαρία της λογικής,
στους σκοτεινούς κυματισμούς της φαντασίας
σαν καίριος σηματοδότης που σε παρασύρει
στο κυνήγι της περιέργειας και της μεταμόρφωσης,
στον αντικατοπτρισμό της εξαφάνισης.
Το ρολόι θα κρατήσει την ώρα για ώρες
και ο ήλιος θα ανατείλει και θα ξαναδύσει.
Βασιλική Δραγούνη
ΜΟΝΟΜΑΧΟΣ
Προετοιμασία για την αρένα,
μπάνιο στο βόρειο σέλας, υψηλό σασπένς.
Ο ξιφομάχος, τέλειος διασκεδαστής,
εκπαιδευμένος στην ηθική του να πεθαίνεις καλά
ή να ζεις μια ακόμη ημέρα για να ξεγελάσεις
το παιχνίδι του αντιπάλου,
την οργή του άγριου θηρίου,
τα μάτια του καταδικασμένου,
τα πάθη ενός βροντερού κοινού.
Ο μονομάχος-είδωλο
των αιμοδιψών εποχών της ανθρωπότητας
στέκεται στο πεδίο της μάχης
σε αναμονή άγνωστου πεπρωμένου.
Βασιλική
Δραγούνη
Artwork: “Gladiator”
by John Voss
ΚΑΘΕ ΦΩΝΗ
Δεν είναι κάθε νέα προσπάθεια τεντωμένο σχοινί;
Δεν είναι όλες οι ερωτήσεις διφορούμενα αινίγματα;
Δεν είναι οι συνεργασίες συχνά συνωμοσίες;
Κάθε φωνή μια ανταπόκριση σε ερώτηση,
σε απαντήσεις, σύνδεση, συγχώνευση απόψεων.
Κάθε φωνή μια απαξίωση σε έντονες χειρονομίες,
σε μάτια που επιμένουν με απορρίψεις,
αφορισμούς και αποκλεισμούς.
Κάθε φωνή που πασχίζει να ακουστεί
επανασχεδιάζει τη σκηνή της προοπτικής μας
ανοίγοντας ξανά την πόρτα
σε άλλο αύριο.
Βασιλική Δραγούνη
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΩΡΑ
Εδώ είναι το μεγάλο τώρα:
ένα μυστήριο δύσκολα κατακτημένης συγκυρίας,
συγχρονισμένη μνήμη που διεκδικεί δικαίωμα διέλευσης,
ρητορική που επιταχύνει τους παλμούς
του πυρήνα της καρδιάς.
Εδώ είναι το μεγάλο τώρα που κρατά
κάθε προσωπική συνείδηση στα χέρια του.
Αυτό το τώρα θέλει να είναι περισσότερο τώρα.
Υπάρχει η άδεια που δίνει εξουσία,
υπάρχει μια επιλεγμένη φωνή
που ταιριάζει στον ρόλο -
γνωρίζει τι να χρησιμοποιήσει, πώς να παίξει,
με ποιες μικρές συνωμοσίες θα κερδίσει τη μέρα:
η απληστία, όχι η ανάγκη, επιβεβαιώνεται ως τέχνασμα.
Βασιλική
Δραγούνη
ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΩΝ
Το τραγούδι του
ερμηνευτή
μια ανεστραμμένη ονειροπαγίδα,
ένας εφιάλτης μελωδίας και ψαλμού.
Οι στίχοι του, μια σύλληψη
ενός σύννεφου από μαλακό δέρμα,
ψυχή, πάγο και στάλες αίματος.
Τίποτα δεν διαρκεί,
τίποτα δεν παραμένει ολόκληρο στο τέλος του χρόνου του
και τίποτα δεν είναι τίποτα εκεί που υπάρχει.
Όχι, δεν τελειώνει έτσι το τραγούδι,
η ορχήστρα ακόμη παίζει.
Ο ερμηνευτής ετοιμάζεται να φύγει απ’ τη σκηνή
αλλά δεν μπορεί, το χειροκρότημα σοκάρει,
οι άνθρωποι στέκονται σε στάση προσοχής.
Το πουκάμισό του προσκολλάται στις ουλές του
και όταν προσπαθεί να απομακρυνθεί
παραμένει ένα άγαλμα αυτού που θα μπορούσε να ήταν
αν του είχε επιτραπεί η είσοδός του στη σκηνή
σε μία εποχή διαφορετικών αποτυπωμάτων.
Βασιλική
Δραγούνη
I am
thrilled to share with you, dear readers, the profound joy and pride I feel as
I reflect on my journey as a writer and advocate for peace. It's been an
incredible voyage, one filled with meaningful collaborations, personal growth,
and significant milestones.
I am
particularly proud of my two collaborations with esteemed Prof. Ernesto Kahan,
former candidate for the Nobel Peace Prize, Prof. Jeton Kelmendi and renowned
author Pero Pavlović, in the creation of both Trilingual Trilogies of Authors "IL
SEME DELLA PACE" and "APOSTULAE PACEM", published by Edizioni
Universum and the esteemed poet, writer, literary critic and editor Giovanni
Campisi. These collaborations not only enriched my writing experience but also
allowed me to delve deeper into the intricate layers of our shared humanity and
the universal longing for peace. Together, we explored the complexities of our
world, weaving narratives that resonate with hope, compassion, and the
unwavering belief in the possibility of a harmonious existence.
The
overarching theme of both books centered around world peace - a topic that is
not only timely but also essential in today's turbulent times. Through the
power of poetry, we aimed to ignite conversations, inspire action, and plant
seeds of change in the hearts of our readers. It's a journey I hold dear to my
heart, knowing that through our words, we have the potential to spark
transformation and create a ripple effect that transcends borders and cultures.
In
addition to my writing endeavors, I am equally proud to have acquired the diploma
of "Ambasciatore della Pace nel Mondo" - "Ambassador for World
Peace". This distinction symbolizes my commitment to advocating for peace
on both a personal and global level. It serves as a reminder of the
responsibility we all carry in nurturing understanding, fostering dialogue, and
cultivating empathy in our interactions with others, weaving a tapestry of hope
and resilience in a world yearning for unity.
With
love and solidarity,
Vasiliki
Dragouni
Incipit
Apostulae Pacis
I met the apostles of peace,
very luminous beings of light,
who with just words,
warmed your heart,
made you better,
you bloomed like a flower
and you knew God’s love.
Their hearts were pure love.
Their eyes shone like the sun.
Their souls, lit up like fresh dawns.
They were women and men from everywhere.
They spoke the languages of the world.
They lived everywhere.
They had very different
cultures and traditions.
But they all came into the world
to bring peace as a gift
to the poor human being.
Welcome them and you will have peace.
Accept them and you will have love.
Love them and you will be loved.
The Apostles of Peace,
very luminous beings,
came down to Earth
for you, all you
and by God’s will.
This is what I say you.
Welcome them now!
Giovanni Campisi
*****
Apostulae
Pacis
Ho conosciuto gli apostoli della pace,
luminosissimi esseri di luce,
che con le sole parole,
ti scaldavano il cuore,
ti rendevano migliore,
sbocciavi come un fiore
e conoscevi l’amore di Dio.
I loro cuori erano puro amore.
I loro occhi brillavano come il sole.
Le loro anime, accese come fresche aurore.
Erano donne e uomini di ogni dove.
Parlavano le lingue del mondo.
Vivevano in ogni dove.
Avevano culture e tradizioni
assai diverse tra loro.
Ma tutti erano venuti al mondo
per portare la pace in regalo
al povero essere umano.
Accoglieteli e avrete pace!
Accettateli e avrete amore!
Amateli e sarete amati!
Gli Apostoli di Pace,
esseri luminosissimi,
sono scesi in Terra
per voi, tutti voi
e per volontà di Dio.
Questo vi dico io.
Accoglieteli ora!
Giovanni Campisi
*****
Apostulae Pacis
Conocí a los apóstoles de la paz,
seres de luz muy luminosos,
que, con solo palabras,
calentaban tu corazón,
te hacían mejor,
florecías como una flor
y conocías el amor de Dios.
Sus corazones eran puro amor.
Sus ojos brillaban como el sol.
Sus almas, iluminadas como nuevos amaneceres.
Eran mujeres y hombres de todas partes.
Hablaban los idiomas del mundo.
Vivían en todas partes.
Tenían culturas y tradiciones.
muy diferentes entre sí.
Pero todos habían venido al mundo.
para traer la paz como regalo
al
pobre ser humano.
¡Dales la bienvenida y tendréis paz!
Acéptalos y tendréis amor.
Ámalos y seréis amados.
Los Apóstoles de la Paz,
seres muy luminosos,
bajaron a la Tierra
para todos ustedes
y por la voluntad de Dios.
Esto es lo que te digo.
¡Dales la bienvenida ahora!
Giovanni Campisi