ΟΙ ΚΡΑΥΓΕΣ ΤΩΝ ΓΛΑΡΩΝ

Ζωντανεύοντας μνήμες

από θραύσματα παιδικής ηλικίας

γεμάτης από μέρη και φόβους

και δάκρυα και πρόσωπα

ξεχασμένα

-αυτός, αυτός

κι αυτός που σε προσπέρασε

ξεχνώντας-

εσένα, που είσαι τόσο μικρός

και πρέπει να πας εκεί όπου η ζωή σε οδηγεί

και όλοι οι δρόμοι προς το κέντρο του εαυτού

περνούν από αυτά τα θαμπά πρόσωπα

και τις ματαιωμένες υποσχέσεις

-αντίο, αντίο

και ξανά αντίο.

Τώρα ελίσσεσαι στον κυκλικό χρόνο

μέχρι να φτάσεις στο σημείο

που ξεκίνησες

χωρίς αμφισβητήσεις

χωρίς απαντήσεις,

όλα είναι εδώ

-ήταν πάντα εδώ-

λεπτό το λεπτό

ώρα την ώρα

χρόνο τον χρόνο

-γιατί να θλίβεσαι

για ό,τι δεν μπορείς να ξέρεις.

Ένας γλάρος εμφανίζεται στα όνειρά σου

κι ύστερα άλλος, κι άλλος

κι ύστερα

εκείνες οι γνώριμες,

πρωτόγονες κραυγές...

Βασιλική Δραγούνη