ΗΡΕΜΗ ΛΙΜΝΗ

Μέρες ανησυχητικής αγωνίας

και άγρυπνες νύχτες φόβου.

Κι έπειτα, μέρες μουδιασμένης λήθης

και νύχτες με όνειρα τρόμου.

Όπως το αμείλικτο κύμα χτυπά

το εξασθενημένο πρόχωμα της ακτής

Όπως οι ματωμένες αρθρώσεις γρονθοκοπούν

τα τεμαχισμένα απομεινάρια ενός σάκου

Αυτός, ο κύκλος μας

του αναπόφευκτου

του αναπόδραστου

του αδιάψευστου

του αδυσώπητου

Υποδαυλίζεται από

το απερίγραπτο

το απροσδιόριστο

το ανέκφραστο

το ανεξήγητο

   

Τον θυμό, που κατοικεί βαθιά

στις εξουθενωμένες ψυχές μας.

Ωστόσο, κανείς δεν ξέρει.

Είμαι μία ήρεμη, γαλήνια λίμνη.

Μία βαθιά και σκοτεινή λίμνη

πάνω στο στόμιο ενός ενεργού ηφαιστείου.

Βασιλική Δραγούνη