Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

Καταδυθήκαμε στο φως

σε συμβολικές μορφές ύπαρξης

αθώων ονείρων.

Παλινδρομήσαμε αδέξια

μέσα στα χλωμά νερά

των αδικαίωτων στιγμών.

Αναδυθήκαμε απ’ τους αχανείς,

τους μύχιους πόθους

του διασκορπισμένου σκότους.

Νιώσαμε την αδυσώπητη αφή

του φευγαλέου κύματος

που σπάει στην ακτή.

Ακούσαμε την πνοή της αγάπης

σαν ψίθυρο του αιθέρα

με τρυφερότητα και οργή.

Αντικρίσαμε μέσα σε ναυάγια φωτός

τα αδρανή τοπία

ενός εύθραυστου ονείρου.

Αναζητήσαμε το ανεξίτηλο άρωμα

των αμέριμνων στιγμών

κάποιας οικείας γαλήνης.

Γευτήκαμε την ευδαιμονία

της παράδοσης του εαυτού

μα και την αγριότητα της απώλειας.

Νομίζαμε πως ήμασταν ελεύθεροι, μα όχι.

Επιστρέψαμε στις μνήμες

που εμπιστευόμαστε.

Βασιλική Δραγούνη