ΣΧΕΔΊΑ

Μέσα απ' τα απόμακρα βάθη του ύπνου

πάνω στη σχεδία της νύχτας

ένα παιδί προσπαθεί να δραπετεύσει

από την αθεράπευτη οδύνη της μέρας,

από αυταπάτες και αδιέξοδες νοσταλγίες,

απ' τις σκιές και τα φαντάσματα του δωματίου.

Το κρεβάτι επιπλέει στους σκοτεινούς του φόβους.

Μέσα από τη μνήμη του ονείρου

ξεπροβάλλει η σχεδία

που προσπαθεί να φύγει έξω απ' το δωμάτιο,  

έξω απ' της μέρας τις αδυσώπητες έγνοιες,

έξω απ' το ίδιο τ' όνειρο

που θέλει να την απελευθερώσει

-η ευκαιρία συναρπαστική μα οι τοίχοι εμποδίζουν...

Μέσα απ' την αγρύπνια της μητέρας

που προσπαθεί να ελευθερώσει το παιδί

από φόβους και αυταπάτες,

απ' τις σκιές και τα φαντάσματα του δωματίου

ξεπροβάλλει σαν χαμόγελο στη σκοτεινιά 

ο ήχος της φωνής της:

"Κάνε υπομονή. Μη φοβάσαι.

Αύριο θα φύγουμε από δω."

Βασιλική Δραγούνη