ΠΑΡΑΛΟΓΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ

 

Μία διαυγής στιγμή

σε μια μπερδεμένη ιστορία:

Οι θεοί της καταστροφής

χάνουν κάθε έλεγχο

και γλιστρούν στη σκοτεινή ομίχλη

σαν αδέσποτα σκυλιά που παρακολουθούν

μια γάτα στο σοκάκι.

Περιέργως, η θεά της Τύχης

εμφανίζεται απ’ το πουθενά

χωρίς προφανή λόγο

έντονα παρεμβαίνοντας.

Μέσα σε λίγα λεπτά

τα σύννεφα περνούν

και το φεγγάρι χαμογελάει

σαν κλόουν στο τσίρκο.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΥΦΕΣ

 

Διακεκομμένο φως αναμειγνύεται με το σκοτάδι,

όπου οι νεκροί και οι ζωντανοί διεκδικούν

τη ροή και τη συνέχεια της καρδιάς που σφύζει

στο κρυφό θέαμα του μυστηρίου.

Λένε ότι το πέπλο επιτρέπει

μια μασκαρεμένη θέα της άλλης πλευράς,

ένα ολόκληρο δίκτυο λεπτών ινών

που ονομάζονται υφές.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΜΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΑΧΥΔΑΚΤΥΛΟΥΡΓΙΑΣ

 

Ο θρηνητικός κόσμος του Θεού

το ξαφνικό μονοπάτι των σκαμπανεβασμάτων

η ασημένια ομίχλη της λίμνης στο κέντρο της πόλης

τα μονοπάτια της κατατρεγμένης παρακμής

το μούδιασμα της καταπατημένης σήψης,

ένα ουράνιο τόξο από πνεύμονες και ιστούς της φύσης

που θα τελειώσει πριν την ανατολή του ήλιου.

Μια μελαγχολική βροχή θα έρθει,

μια υπόθεση ταχυδακτυλουργίας.

Το μυστικό της φύσης, για πάντα παρελθόν.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “This is what I wish” by Maggie Taylor, 2016

ΙΣΤΟΙ

 

Γύρω από το αρχαίο ξύλο ευδοκιμούν

ανεμώνες σε σχισμές βράχων,

ροζ τριαντάφυλλα -

από θάμνους λάσπης ανθίζει

η παπαρούνα της τάφρου.

Ιστοί αράχνης,

κόκκινο του αίματος,

συνδέσεις στον κάτω κόσμο -

μήνυμα φτιαγμένο από κόκκαλο που λιώνει

με ψυχή ψυχρής φωτιάς:

Μάθετε να αφήνετε το αίμα

να μουλιάζει στη γη,

όπου η μυκόρριζα απλώνει.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “Unravel”, surreal digital art by Mario Nevado

ΛΟΓΙΚΗ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

 

Μέσα στον εγκέφαλό σου υπάρχει

ένα αφοσιωμένος βιβλιοθηκάριος

που σε βοηθάει να διατηρείς τα γεγονότα

ώστε οι πληροφορίες να μπορούν να ανακτηθούν

όταν χρειάζεται. Ωστόσο,

τον τελευταίο καιρό απειλεί να απεργήσει,

απαιτώντας υψηλότερη αποζημίωση

και καλύτερες συνθήκες εργασίας.

 

Δεν πίστευες ποτέ πως θα ερχόταν κάποτε

η ώρα της κρίσης, νόμιζες απλά

ότι όλο αυτό είναι μέρος της δουλειάς του,

όπως και ο ρόλος των αγγέλων

στις πύλες του παραδείσου.

 

Και τώρα,

με την πνευματική ιδιοκτησία, τις πατέντες,

τα πνευματικά δικαιώματα και τα εμπορικά σήματα

να είναι ένα τόσο μεγάλο θέμα,

για πες μου ποιος, χωρίς φωτογραφική μνήμη,

μπορεί να αποθηκεύσει και να ανακτήσει με επάρκεια

όλες αυτές τις πληροφορίες;

 

Ακόμα πιστεύεις πως θα πρέπει να προσβάλεις,

να υποτιμήσεις ή παντοιοτρόπως να απαξιώσεις

επειδή δεν υπάρχει άλλος τρόπος να αποδώσεις

αίτιο και αιτιατό

σε αυτό που βασικά είναι

ένα σπίτι από καθρέφτες.

Ναι, αυτό είναι το εσωτερικό του εγκεφάλου σου,

όταν καυχιέσαι με θρασύτατες στρεβλώσεις

και ασάφεια.

 

Τώρα, κάπου μέσα σε αυτόν τον λαβύρινθο

των αντανακλάσεων, υπάρχει ένας βιβλιοθηκάριος

που αναζητά μία καλύτερη ύπαρξη.

Όμως δεν κρατάς εσύ την πατέντα

για τη δημιουργία των ανθρώπων

με όλες τις ιδιαιτερότητες και τις συνήθειες

και τους τρόπους αποθήκευσης των δεδομένων,

άρα το σύμπαν αναγκαστικά

θα παραπέμψει τις ανησυχίες αυτές

σε μία ανώτερη

αρχή.

 

Βασιλική Δραγούνη

Η ΥΦΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΥ

 

Η χλωρίδα και η πανίδα αποτελούν ζευγάρι,

ωστόσο η πολυάσχολη μεταφορά της λέξης

από τη ρίζα μέχρι την εγγενή βάση

είναι η υφή του ιστού κάτω από την επιφάνεια.

Διακλαδισμένες διαδρομές, πολεμικά σήματα,

συρόμενη κλίμακα μέσα από σάπια χρόνια,

πλούσιο χώμα που έχει γεννηθεί απ’ τη βρωμιά της εποχής,

ένα φυτώριο για εύθραυστη ανάπτυξη,

μια αναγέννηση από τη γη που πεθαίνει.

Μωσαϊκό βιτρό, βουητό από drones,

κοινόχρηστα πάρκα, εξωτικά θερμοκήπια,

έκθεση φυτών εσωτερικού χώρου,

ψίθυροι που απλώνουν την αρνητική ανάσα τους,

σημαδεύουν μαγνητικά νήματα

και μεταδίδουν συμβουλές, χειμερινά μονοπάτια,

σχέδια που ξεπηδούν από τη γη

υπόγεια και υπονομευμένα.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ

 

Σε έναν ατροφικό Νοέμβρη που περιβάλλεται

από τρεις άγριες φωτιές και μία έρημο

και ένα υπερφεγγάρι τόσο φωτεινό,

ο δρόμος μπορεί να δει τη δική του μοναξιά.

 

Τώρα ο δρόμος είναι ακόμα πιο απότομος,

ακόμα πιο απόκρημνος κοντά στην κορυφή -

και το παιδί του φόβου είναι ακόμα τόσο μικρό

και η άκρη του κόσμου είναι πολύ κοντά.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΖΑΧΑΡΗ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΟΔΟ

 

Όλη μέρα επιπλέει στα δωμάτιά της

αλλάζοντας φορέματα,

στολίζοντας τις μακριές της μπούκλες.

Τα χαλιά της είναι απαλά για τα πόδια της.

Ζει μόνη

πίσω από παράθυρα με μαλακές κουρτίνες.

Δεν μιλάει στον εαυτό της.

Κάθεται στη μέση της βεράντας της -

γιασεμιά και κατιφέδες,

χωρίς αμφιβολία.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “Psycho Climatic Conditions – Cyclolysis Metamorphica” by Mario Nevado

ΚΑΜΕΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

 

Πάγος στο φως του φεγγαριού

πικραλίδες στην ομίχλη,

κάθε αστέρι σε αυτόν τον θλιβερό ουρανό

μπερδεύτηκε στα δέντρα,

σκόνταψε στους κακοφωτισμένους δρόμους.

Η οθόνη είναι σκοτεινή

όπως ο κόσμος τα μεσάνυχτα -

η καταδίωξη φαίνεται, η δολοφονία όχι.

Πάνω στο φανάρι του δρόμου

το κοράκι ξεστομίζει ένα μόνο κράξιμο

σαν γέλιο.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΤΡΕΛΑ

 

Νύχια μαγισσών

ξύνουν την άκρη του ουρανού

 

άνεμοι ουρλιάζουν

μέσα από βραχώδεις σπηλιές

 

πόδια καλικάντζαρων τρυπάνε

αδυσώπητα τη γη

 

λέιζερ φωτός

διαπερνούν την οργή.

 

Η Ψυχή σηκώνει

πέπλο ημιδιαφανές

 

μαλακώνει τη φθαρμένη

τρέλα.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΟΡΑΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ

 

Φαίνεται τόσο εύκολο..

ο ήλιος μέσα απ’ το παράθυρο,

η ταχύτητα της σκέψης

όπως έρχεται η λέξη στο μυαλό.

Και είναι εύκολο.

Ακόμη και αν λάβουμε υπόψη

τα 8 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα

που μία ακτίνα χρειάζεται να διανύσει -

με 299.792 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο,

από την επιφάνεια του ήλιου στη Γη.

Και είναι εύκολο.

Ακόμη και όταν αναλογιστούμε τις δεκάδες

ή ακόμα και τις χιλιάδες των ετών

που πραγματικά χρειάστηκαν τα φωτόνια αυτά

για να λειτουργήσουν με τον τρόπο τους

μέσα στο χαοτικό πλάσμα απ’ τον πυρήνα του αστεριού

ως τη φωτόσφαιρα.

Και είναι εύκολο.

Ακόμα και αν λάβουμε υπόψη

την αδυναμία αυτού του άστρου

να  επιτύχει

επαρκή μάζα για ανάφλεξη,

και ο τρίτος πλανήτης να βρίσκεται

ακριβώς στη σωστή θέση

ώστε να φτάσει το φως στα μάτια.

Είναι εύκολο.

Το ορατό κομμάτι είναι εύκολο.

Ο ήλιος στα μάτια και στο πρόσωπο.

Κάποιοι γνωρίζουν καλύτερα, έτσι δεν είναι;

 

Βασιλική Δραγούνη

ΑΣΘΕΝΗΣ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΟΣ

 

Είναι ο θάνατος ο ασθενής καιροσκόπος

που μερικές φορές βλέπεις

σκαρφαλωμένο στο ράμφος του γύπα,

στα δέντρα της όχθης του ποταμού

ή στους μαρμάρινους αγγέλους,

σκαλισμένους στη ζωφόρο

κάποιου καθεδρικού ναού.

Είναι ο θάνατος που ψιθυρίζει

πότε να επιβραδύνεις

ή σου λέει «προχώρα»

όταν κοιτάζεις το μαύρο νερό

από τον απόκρημνο βράχο

πάνω απ’ τη γέφυρα.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΗΣΥΧΟ ΛΟΜΠΙ

 

Στο ήσυχο λόμπι, ένα γκρουπ ηλικιωμένων 

περνά το χρόνο του χαζεύοντας,

κοιτάζοντας επίμονα έξω από το παράθυρο

ή διαβάζοντας παλιές εφημερίδες.

Τις περισσότερες φορές κοιμούνται

και ονειρεύονται τα άλυτα όνειρά τους.

Η ώρα είναι ένα χαλί ανάμεσά τους,

η φθαρμένη απόσταση για τον έξω κόσμο.

Ο υπάλληλος στο γκισέ, ένα ανδρείκελο της πλήξης

με ζοφερή υπομονή, μόλις που παρατηρεί

τι εισβάλλει απ' το παράθυρο, τι γλιστράει από τις σκάλες.

Η ώρα είναι ασήμαντη. Παραμένει πάντα η ίδια.

Κανένας δε ρωτάει γι' αυτήν.

Η βροχή διαμορφώνει το παράθυρο του λόμπι

με ραβδώσεις από περίπλοκα σχέδια.

Ο υπάλληλος γκισέ απαντά βαριεστημένα

στο σκληρό κουδούνισμα

που σπάει την ανία του χώρου.

Στέκει για πολλή ώρα πετρωμένος, χωρίς έκφραση

αυτοσχεδιάζοντας θεμελιώδεις ενδοιασμούς

αδυνατώντας να πιστέψει αυτά που ακούει.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “Lobby Wall”, styleframes by Andrea Bitai

Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

 

Παίζω ξανά πασιέντζα και γνωρίζω

πως ποτέ δεν θα κερδίσω -

το να κερδίζεις στην πασιέντζα είναι βαρετό.

Μόνο μαύρα φύλλα θα εμφανιστούν ή μόνο κόκκινα

ή δεν θα εμφανιστούν καθόλου άσοι

ή ένας Τζόκερ θα είναι πρώτος στη σειρά.

Μερικές φορές ανακατεύω τα χαρτιά

και ξεκινώ ξανά, αλλά σχεδόν πάντα παίζω μέχρι τέλους

διστάζοντας ανάμεσα σε πανομοιότυπα παιχνίδια,

προσπαθώντας να μαντέψω τι υπάρχει

κάτω από τα αναποδογυρισμένα φύλλα.

Χάνω και παίζω ξανά -

η αξία του παιχνιδιού βρίσκεται στη γνώση.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΝΤΑΜΑ ΚΟΥΠΑ ΑΝΑΠΟΔΑ

 

Ντάμα κούπα ανάποδα,

η προδοσία των καρδιών.

Σίγουρα ξέρει να αποφεύγει

κάθε είδους αυτοανάθεση

και λυρικές μεγαλοστομίες

για να μην αποσπαστούν οι ακροατές

με τη μεγαλοπρέπεια

κι αφήσουν τους ευσεβείς τους πόθους

να περιπλανιούνται αχαλίνωτοι

σε πεδία άκαρπης φαντασίας.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “Queen of Hearts” by Michelle Mackie

ΣΕ ΣΙΓΑΣΗ

 

Σε έναν κόσμο που σωπαίνει

η πραγματικότητα εκφορτίζει

ένα πυροβόλο όπλο

αφήνοντας φόβο στους αμάχους

αφήνοντας παιδιά ορφανά χωρίς σπίτι

αφήνοντας τραυματίες να αιμορραγούν

αφήνοντας αμέτρητα επιχειρήματα σε σίγαση

από τους μεσίτες εξουσίας που χειραγωγούν

το Σύνταγμα προς όφελός τους.

Σε έναν κόσμο που σωπαίνει

δεν υπάρχει θέση για το δίκαιο.

Γιατί ο νικητής τα παίρνει όλα.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “Twilight” by Jeremy Hush

ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΗΠΕΙΡΟ

 

Ο άνεμος και οι χορδές των αιματόφυρτων καιρών

συνθέτουν μία πένθιμη μουσική υπόκρουση

καθώς διαβάζεις τα πρωινά νέα στο laptop.

Σε μια άλλη ήπειρο, ο Ποσειδώνας

συντονίζει το πιρούνι του για τηλεκινητικές συγχορδίες

και υδατώδη ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα.

Χωρίς τηλεμεταφορά σε αυτό το σενάριο,

είμαστε στο έλεος του τόπου που βρισκόμαστε.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΑΛΑΤΙ ΚΑΙ Η ΣΤΑΧΤΗ

 

Χαίρετε

ιερά ψέματα,

χαμένες ευχές,

νέα βροχή,

παλιά σκόνη.

Το αλάτι και η στάχτη

είναι στο πάτωμα.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΓΝΩΡΙΜΟ ΜΠΛΕ ΜΟΤΙΒΟ

 

Μια παράδοξη φθινοπωρινή φάρσα

το φθαρμένο κουτσομπολιό του θαλάμου.

Κόσμος μπαινοβγαίνει, φλυαρεί για το ένα ή το άλλο,

παραγγέλνουν τα συνηθισμένα τους

με τα τζάμια να θολώνουν γύρω.

Τα παράθυρα στο παρελθόν και το μέλλον έχουν κλείσει.

Το βρώμικο εμπορικό κέντρο έξω από το κτίριο

έδωσε υποσχέσεις που δεν μπορούσε να κρατήσει.

Ο καιρός δεν σώζει ούτε χαλάει.

Μάτια συναντιούνται και μιλούν

για τους ανθρώπους στη ζωή τους,

για τα συγκεκριμένα μονοπάτια που πορεύονται,

για κτίρια που γεμίζουν,

για πόλεις που δεν μπορούν να κατοικήσουν.

Περιμένουν τη βροχή, το γνώριμο μπλε μοτίβο.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΜΑΤΑΙΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ

 

Ο μετρονόμος

το ηλιακό ρολόι

και το εκκρεμές,

η μάταιη εξάρτηση

που παίρνουμε μαζί μας

για να αναλογιστούμε

και για να τιμήσουμε

τον υπομονετικό μας θάνατο.

 

Βασιλική Δραγούνη

Ο ΤΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΥ

 

Περιφράξεις από διακοσμητικά τουβλάκια

περιβάλλουν χώρους εποπτευόμενης χρήσης

διάσπαρτους από ψηλά ορθογώνια κλουβιά

προστατευμένα με μεταλλικές πύλες

και κωδικούς ασφαλείας.

 

Περιστασιακά πλάσματα μπορεί να αναδυθούν

με εξαγριωμένο βλέμμα και υψωμένα νύχια

προτού επιστρέψουν απελπισμένα στα κλουβιά τους

ελπίζοντας πως δεν υπάρχει κάποιος αντιπερισπασμός

που μπορεί να τα αφήσει εκτεθειμένα

στον τρόμο του απρόβλεπτου -

περιστάσεις που μπορεί να προκύψουν

από το ενδεχόμενο της μη επιστροφής.

 

Χαμένες ψυχές που ψάχνουν

πράγματα ευτελή

μέσα ή έξω

από τον ζωολογικό τους κήπο.

 

Βασιλική Δραγούνη

Η ΘΛΙΒΕΡΗ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ

 

Φωταγωγημένες σε έναν στιλπνό τοίχο

οι μαριονέτες χορεύουν,

συγκρούονται,

πέφτουν,

κρέμονται υπάκουα

ενάντια στις χορδές...

Στο σκοτάδι, ένα κοινό κοιτάζει επίμονα

την ιδιοτροπία του πραγματικού,

τη δική του ζωή,

τη σύγκρουση, τον κίνδυνο

γελώντας

με τη σπασμωδική απόδοση της μαριονέτας,

τη θλιβερή ανακούφιση της μεταφοράς…

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: Surreal composition with marionettes by Gisela Sedatis-Grosser

ΒΑΘΙΑ ΑΝΑΔΥΣΗ

 

Ανεβαίνεις τη σκάλα από τον μεταμεσονύκτιο ύπνο.

Γνωστοί επαναλαμβανόμενοι ήχοι,

καθησυχαστικές επαναλήψεις,

εικόνες, λέξεις και φωνές συνωμοτούν

για να αποχαυνωθεί, να σβήσει το ζωηρό μυαλό.

Η νέα μέρα είναι μια βουτιά από ψηλά.

Είσαι ο Σίσυφος, είσαι ο βράχος, είσαι ο λόφος.

 

Βασιλική Δραγούνη