Ο ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ ΤΗΣ ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ

 

«Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί»

έγραψε ο John Donne

αιώνες πριν

υπονοώντας ότι ο άνθρωπος

είναι μέρος ενός συνόλου,

το οποίο είναι μέρος

από κάτι μεγαλύτερο

και ούτω καθεξής…

έως το άπειρο.

Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί

να ζει απομονωμένος

σε κάποιο μικρό νησί

όσο μεγαλοπρεπής κι αν είναι

η αυταπάτη.

Ένα νησί από μόνο του

δεν μπορεί να ευδοκιμήσει,

παραδίδεται αναπόφευκτα

μετά από ολοσχερή πολιορκία.

Οι σαυρικές γλώσσες του αφρού

γλείφουν αμμώδεις τοίχους

με καταστροφική φρενίτιδα

ισοπεδώνοντας

το δικό του δημιούργημα.

Τα γκρίζα κύματα

ολοκληρώνουν την κατεδάφιση.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “No Man Is An Island” by Tom Blood

ΜΙΑ ΧΟΡΩΔΙΑ ΑΠΟ ΑΓΡΙΕΣ ΚΡΑΥΓΕΣ

 

Η άνοιξη έρχεται με κόκκινα μάτια

και μια χορωδία από άγριες κραυγές.

Οι προτεραιότητες αλλάζουν

σαν τις εποχές,

σαν νεοσσοί σε μια φωλιά -

ράμφη ανοιχτά στον ουρανό,

το καθένα σε κίνδυνο.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

 

Η νοσταλγία είναι μια πικρή χαρά.

Η κατάσταση επιβίωσης, το νέο φυσιολογικό:

ο ήσυχος θάνατος της αδιαφορίας,

η παγωμένη πέτρα του ανέμου,

η θολούρα της ελπίδας.

Στα χωράφια του παγετού, χιόνια στα δέντρα.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ

 

Ό,τι θεωρείς δικό σου

είναι κάποιου άλλου.

 

Ένα αφηρημένο σχήμα είναι ότι καλύτερο

μπορούν να κάνουν οι πρώην λεπτομέρειες.

 

Άνθρωποι που γνώριζες εξ όψεως

γίνονται οικείες φωνές.

 

Μπορεί να χαιρετάς τους ξένους

αλλά ποτέ δε θα ‘χουν πρόσωπο.

 

Βασιλική Δραγούνη

Η ΣΙΩΠΗ ΣΥΝΑΡΠΑΖΕΙ

 

Οι άγριες βαθιές νύχτες.

Το κουρασμένο φως.

Το παλιό ρολόι που χτυπάει αντίστροφα.

Οι δείκτες του καθυστερούν το χρόνο

διαγράφοντας ένα αστρολογικό σημάδι

στον καμβά της πραγματικότητας.

Σειρές σκοτεινού φωτός χειρίζονται τον εαυτό τους

σε στρώματα γλυκών ονείρων.

Ο ύπνος είναι ύπουλος σαν θάνατος.

Διακόπτοντας το φως ανάμεσα σε λέξεις, δισταγμούς,

εδώ και εκεί, η σιωπή συναρπάζει..

αιωρείται χαλαρά στον τρεμάμενο αέρα,

είναι παντού σε μικρές δόσεις

βάζοντας τον εαυτό της σε κίνδυνο, διαπράττοντας λάθη.

Κάθε ανάμνηση ισχνή, σαν το λυκόφως..

στο τέλος της ημέρας ταΐζει το σκοτάδι

με τους απλούς μας φόβους.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΛΙΓΗ ΖΑΧΑΡΙΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ

 

Οι μπότες μου επανειλημμένα πεζοπορούν

προς τον μαγνητικό ορίζοντα

της ζαχαρένιας παραπλάνησης.

Ένα παράπλευρο μονοπάτι

κατά μήκος μίας απερίσκεπτης διαδρομής

χαράχθηκε από καταστροφικό καπρίτσιο.

Δοκιμασμένες εκτροπές

με βγάζουν από την πορεία μου,

μακριά απ’ τη λύτρωση.

Αλλά όταν αποπροσανατολίζομαι στο σκοτάδι,

κοιτάζω την πιστή μου πυξίδα:

το φωσφορούχο καντράν, την ασημένια βελόνα

που σαν μαγικό ραβδί

αποκαλύπτει τη διαύγεια.

Η πρασινοκίτρινη όψη της σταθερή,

το βέλος ανακατευθύνει,

επαναβεβαιώνει πόσο άχρηστες

είναι οι υπόλοιπες 359 μοίρες.

Σημεία και γραμμές

σημεία αποστάτη -

μόνο λίγη ζαχαρίνη για την ψυχή.

 

Βασιλική Δραγούνη

Βασιλική Δραγούνη: “Η ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ”

Λογοτεχνική δράση 2025: “Η ομορφιά του κόσμου”

Link: https://simiomatario.gr/vasiliki-dragouni-i-riza-tou-mythou/

 

Η Βασιλική Δραγούνη με το ποίημα “Η ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ” ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του περιοδικού ΣημειΩματάριο για συμπόρευση και ενεργή συμμετοχή στα καίρια και κοινά προβλήματα που απασχολούν όλη την ανθρωπότητα, θεωρώντας πως η λογοτεχνία δεν είναι μέσο ατομικής ολοκλήρωσης και προβολής αλλά πως οφείλει να είναι ο φανοστάτης που θα φωτίζει το είναι μας στο μέλλον.

Η ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ

Παράξενη εξίσωση το πέρασμα του χρόνου
η άμμος που κολλάει στο δέρμα
η λαχτάρα ενός καρδιακού παλμού
η ερημιά του πάθους στο αίμα
η πνοή των προγόνων που γίνεται άνεμος –
τραγούδι δανεισμένο από το θρόισμα των φύλλων,
την ολίσθηση του νερού, το ακίνητο της νύχτας,
τα μεγάλα θαλάσσια λίκνα.
Η ζωή κατοικεί στην καρδιά, στη μνήμη, στον μύθο
στην ιδιοσυγκρασία του μπλε
στο τραγούδι των πρόγονων, στο θρήνο της γέννησης
στη ρίζα που κρατάει γερά
σε μια φιλόξενη γη.

 

Η ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

 

Η αόρατη φασαρία, τα κλαδιά που φυτρώνουν,

η βροχή και η ανάδευση στο χώμα,

αμέτρητα αστραφτερά γρανάζια που ροκανίζουν το ένα το άλλο,

όλα κινητοποιούνται για την αόρατη επανάσταση της άνοιξης.

Διαχωρίζουν μονοπάτια,

μετατρέπονται σε ένα πολυσύχναστο εργοτάξιο,

ένα τεράστιο εργαστήριο γεμάτο γλάστρες και δοκιμαστικούς σωλήνες,

χρώματα, κίνηση και ακινησία, ξαφνικές χημικές αντιδράσεις

και σακούλες σκουπιδιών δίπλα σε ανθισμένα λουλούδια.

Αν σκεφτείς ότι μετά το θάνατό σου,

όλα όσα αγαπούσες

και όλα όσα δεν πρόλαβες να αγαπήσεις -

ανθρώπους, βιβλία, τοπία,

θα συνεχίσουν να υπάρχουν σε έναν κόσμο χωρίς εσένα,

να ευχαριστείς τα σκουπίδια αυτά που εκθέτουν

μέρη της ζωής που δεν θα ήθελες να έχεις.

Αδυνατώντας να αλλάξεις τον κόσμο,

ξεκίνησε μία επανάσταση μέσα σου,

στα μεγάλα και τα μικρά, σε κάθε στιγμή και χώρο

όπου αυτή η αόρατη ομορφιά είναι ακόμα ατελής.

Να τα ευχαριστείς που αποστραγγίζουν

τη γκρίζα λίμνη του μυαλού

και σε οδηγούν έξω, στην ιεροτελεστία της άνοιξης,

τον χείμαρρο όπου όλα συγχωνεύονται και ρέουν.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΒΑΣΙΚΑ

 

Είναι μια σύντομη μάχη,

η λεηλασία μιας πόλης

ή μια αναγκαστική πορεία στη σκόνη.

Ο χορός των σωμάτων,

ερυθρά αιμοσφαίρια

και ανόργανη λάσπη,

τάξη απ’ το χάος

ή εντροπία,

επιστροφή στα βασικά,

λάσπη από την οποία

προήλθαν.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΝΗΜΗ

 

Πρόκειται να μιλήσει.

Έχει αναθεωρήσεις από ανεμοστρόβιλο.

Αυτό που φέρνει είναι η μνήμη.

 

Προσπαθείς να μην ακούσεις.

Η δική σου είναι η μόνη εκδοχή.

Πρόκειται να μιλήσει.

 

Όλα όσα νόμιζες αληθινά,

νότες ελεύθερης κλίμακας σε άνοδο και πτώση.

Αυτό που φέρνουν είναι η μνήμη.

 

Αυτή η αναπόφευκτη εισβολή -

στροβιλισμός ανόδου και καθόδου,

πρόκειται να μιλήσει.

 

Μπορείς να κλείσεις τα μάτια σου.

Μπορείς να κλείσεις το μυαλό σου.

Μπορείς να κρυφτείς στη σιωπή σου

μα αυτό που φέρνει, είναι η μνήμη.

 

Είναι ο άνεμος; Ναι, είναι ο άνεμος...

Ο εσωτερικός ήχος είναι έτοιμος να μιλήσει.

Αυτό που φέρνει είναι η μνήμη.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΛΥΣΕΙΣ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΗΣΗΣ

                    

Σήμερα το πρωί, οι ιδέες

σηματοδοτούν την άνοιξη.

Οι άκρες των φτερών τους λαμπυρίζουν

φωτεινότερες από αναταράξεις.

Μαγεμένες υφές εναλλάσσουν

λύσεις ευδαιμονίας και άνθησης.

 

Το σπικάζ αποφασίζει στο επόμενο βήμα

ποιο έπος θα συγχωνευτεί.

Η άρνηση, ένα τεχνητό φινάλε

η σιωπή επικαλύπτει τη συζήτηση

οι ειδυλλιακές μπαλάντες εναρμονίζονται

οι αξιόπιστοι προφήτες ανταμείβονται

με ομοιοκαταληξίες.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΧΑΡΤΙΝΑ ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ

 

Μικρό τραπέζι, άδειο δωμάτιο,

χάρτινα αγριολούλουδα στο βάζο.

Το περίγραμμα των πετάλων, λεπτό σαν χαρτομάντιλο,

συστροφή της θλίψης στους μίσχους.

Οι καιροί θολώνουν το όραμα,

η εικόνα παραμένει μία λεπτή πρόσοψη

από μαγεία και papier-mâché

και μεταβατικά μοτίβα, για να συγκαλύψουν

ότι τίποτα δεν ζει από κάτω.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artifact: From FLOWER TALISMANS Exhibition by Chris Ruhs, Sozzani Foundation, Milan

ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ 

 

Εαρινή ισημερία 

ηλιόλουστη και παγωμένη,

δραματική χορογραφία

επί πολιτικής σκηνής.

Σε ατάραχη λίμνη

στριμωγμένη

με έντονο ροζ γεμίζει

τη βάρκα της συγκομιδής.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ

 

Έσπασαν το παράθυρο για να πετάξουν στην πισίνα

τα βιβλία του Μπουκόφσκι και της Πλαθ.

Αναδύθηκαν απ’ το νερό αναβαπτισμένοι.

Παρήγγειλαν μπισκότα και ποτά στο μπαρ.

Η Σύλβια είπε ότι τα μπισκότα ήταν καμένα.

Μετά αποκοιμήθηκε.

Άφησε ψίχουλα στα σεντόνια.

και έριξε κρασί στα μαξιλάρια.

Ο Τσαρλς έσβησε τα τσιγάρα του στο στρώμα.

Οι αποστάτες ποιητές κατέστρεψαν το δωμάτιο του ξενοδοχείου

και πέρασαν από τη ρεσεψιόν

χωρίς να πληρώσουν τον λογαριασμό.

Τα φαντάσματα στην πισίνα, ήταν καταθλιπτικά

ούτως ή άλλως.

 

Βασιλική Δραγούνη

Excerpt from the poem “surreal tangerines” by Charles Bukowski, featured in his collection Slouching Toward Nirvana

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΧΑΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

 

Τι μπορεί να πάρει κανείς πίσω

απ’ το χρόνο που ξοδεύτηκε τόσο άσκοπα;

Οι σημερινές πληγές ήταν αναίμακτες,

όπως όλες οι μικρές ενοχλήσεις:

πράγματα που έμειναν ανεκτέλεστα,

ημιτελείς επιχειρήσεις, αναποφασιστικότητα -

τίποτα αρκετά σημαντικό

για να αναφέρεις, μόνο τα συνηθισμένα.

Τι κρατάει τη ζωή τόσο αδυσώπητα;

Οι κύκλοι που κάνει κανείς

όταν το μυαλό βασανίζεται

με ανησυχίες και προβληματισμούς,

οι βιασύνες που μπλοκάρουν,

οι λάθος κατευθύνσεις που λαμβάνεις

αναζητώντας τη χαμένη μέρα,

όταν η προσπάθεια επιβραδύνεται και συνειδητοποιείς

ότι και το αύριο θα είναι γεμάτο

από τις σημερινές αναβολές; 

 

Βασιλική Δραγούνη

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

 

Πτυσσόμενα στιλέτα και θάνατος

κληροδοτημένα την αυγή, το τρίτο μάτι ξεχασμένο

χαμένο στους λαβυρίνθους της αμηχανίας.

Σε μια θάλασσα εξορίας

το όνειρο επιπλέει μαραζωμένο, μπερδεμένο

στο αιωρούμενο και αμβλύ μυαλό

και στον αφρό του στόματος

αγκαλιά με την αρχέγονη φρίκη -

πανδαιμόνιο της δικής μας δημιουργίας,

γεννημένο στο αιματοβαμμένο πρωινό

κι αν είναι αυτές οι τελευταίες λέξεις 

που πέφτουν κατακόρυφα από τους γκρίζους ουρανούς, 

ας είναι.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΙΣ

 

Εκπομπές CO₂ από κινητήρες τζετ,

γραμμωτοί κώδικες και υποσχέσεις,

αποχαιρετισμοί και μάτια άδεια..

κι ο Άγιος Πέτρος με ένα αυτόματο

ανοίγει δρόμο μέσα απ’ τα συνωστισμένα σύννεφα

και περιμένει στις αφίξεις

απλώνοντας τα χέρια σαν φτερά.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “The Hand” by Salvador Dali, 1930

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΦΩΣ

 

Οι πρωινές ειδήσεις, ένα ακόμη σοκ

για όλο το σύστημα -

ακόμα και για τις οικείες εποχές μας.

Κι όλος ο κόσμος...

ανθρώπινος και φυσικός, στην προβλέψιμη θέση του

σε σχέση με τον ήλιο.

Οι προκλήσεις χτυπάνε, όχι κάθε δύο εβδομάδες πλέον

αλλά κάθε μέρα, χωρίς προειδοποίηση.

Πώς κρίνεται η ποιότητα ζωής

σε δύσκολους καιρούς,

όταν η επόμενη στιγμή ανατρέπει τη χθεσινή

που ήταν ήδη εκτός ισορροπίας;

Είμαστε ανάμεσα σε τόσους άλλους στη συγκέντρωση

με αυτοσχέδιες πινακίδες,

ψάχνοντας για φως.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “Cities full of empty people” by Lesley Oldaker Fine Art

PANORAMA INTERNATIONAL LITERATURE FESTIVAL 2025: VASILIKI DRAGOUNI, DELEGATE, GREECE

Facebook Link: https://www.facebook.com/WritersCapitalFoundation/videos/panorama-international-literature-festival-2025-vasiliki-dragouni-delegate-greec/991885982917425/

YouTube Link: https://www.youtube.com/watch?v=YmjcT-xhrUI

 

We’re proud to spotlight Vasiliki Dragouni, born in Athens, Greece—a poet and prose writer with a BA in English Literature and a Master’s in International Studies. Author of fifteen poetry collections, including Flight to the Light (2017) and Kronos Chronos (2024), her works, translated into nine languages, grace global anthologies. Her prose, like Red is Worn Upon the Heart (2020), shines in multilingual editions. An aviation professional and editor of Writers Edition, she bridges cultures with her art.

In this video presentation, explore Vasiliki’s lyrical brilliance. Join us at Panorama International Literature Festival 2025 to celebrate her remarkable journey.

Brought to you by

Writers Capital International Foundation

www.writerscapital.org

Follow us for more literary updates:

Twitter: @WritersCapital | Instagram: @writerscapitalfoundation

#PILF2025 #VasilikiDragouni #GreekPoetry #KronosChronos #MultilingualArt #LiteraryVoices #WritersCapital #PoetryLovers #GlobalTalent #CreativeSpirit

ΟΛΗ ΑΥΤΗ Η ΛΑΜΨΗ

 

Γυαλίζει σαν χρυσός.

Είναι όμως χρυσός

ή βάση μέταλλο

που υπέστη μεταμόρφωση

από έναν αλχημιστή,

ένα άγγιγμα μαγείας,

ένα ελιξίριο της αθανασίας

ή μήπως είναι

λάδι βάσης

μεταμορφωμένο σε σπινθηροβόλο

πλαστικό γκλίτερ

με πάρα πολύ αληθινή

αθανασία;

Λαμπερά, αστραφτερά σκουπίδια

με αιώνια ζωή,

όλη αυτή η λάμψη.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΠΛΑΓΙΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

 

Ο έλεγχος αφαιρέθηκε από το μενού

αφήνοντας μες στο μυαλό ένα αδυσώπητο χάος,

αφήνοντας χειμώνα μες στην άνοιξη.

Σε λασπώδεις εκτυπώσεις πλάγιας διαδρομής

η γη είναι ντυμένη στο χιόνι.

Μαύροι κορμοί δέντρων χωρίς φύλλα

και απανθρακωμένα κλαδιά, εύγλωττα σαν χέρια,

υπογράφουν χωρίς λόγια.

Καθώς τα pixel πεθαίνουν μπροστά στα μάτια μας,

η καταστροφή είναι ένας τρόπος σκέψης.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΕΝΑ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ

 

Ποιος θα σε παρηγορήσει στη δύσκολη ώρα

όταν σιωπάς σαν πέτρα και μονολογείς

ότι δεν έχει μείνει τώρα τίποτα από σένα

για να σώσεις,

όταν βρίσκεσαι σε ένα αιωρούμενο δωμάτιο

του εαυτού σου

όπου παραπονιέσαι

ότι μετά από όλη αυτή την καταιγίδα και το κλάμα

υπάρχει μόνο ξηρασία;

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “Desert and galactic sky with wandering cloaked figure” by Bruce Rolff