ΕΝΑ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΣΤΟΟΥΝΧΕΝΤΖ
Όπως τυλίγει τα λαχανικά
ή το ψωμί μίας ημέρας
σε πλαστικό,
έτσι ακριβώς θέλει να διατηρήσει
την ομορφιά της.
Εξουδετερώνει την φθορά
με πλαστική χειρουργική.
Τυλίγει τα μαλλιά της
σε πλαστικά ρολά.
Ζωγραφίζει στο πρόσωπό της
μια πλαστική μάσκα
για να κρύψει κάθε ατέλεια.
Πρόσφατα αγόρασε
ένα πλαστικό Στόουνχεντζ
για να διατηρήσει
τα κόκκαλά της,
τα όμορφα κόκκαλά της.
Βασιλική Δραγούνη
ΤΙ ΕΙΔΕ
Τόσο αποφασισμένη να συλλάβει
με την κάμερά της την στιγμή -
λουλούδια να ξεπηδούν απ’ τις ρωγμές
σε αποχρώσεις του ροζ και του φούξια,
δεν είδε το νερό της υδρορροής
να ορμά σαν φρενιασμένος πίδακας στο μονοπάτι
απειλώντας να την παρασύρει.
Δεν είδε τους βράχους κι από τις δυο πλευρές,
έτοιμους να την συντρίψουν.
Η φωτογραφία της έκανε επιτυχία στο Facebook,
αποτυπώνοντας ό,τι εκείνη αγνόησε.
Βασιλική
Δραγούνη
Artwork: “A Haunting of Roses” by Paul Watson
Διατμηματικό
Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών
Πρωτοβάθμια
Φροντίδα Υγείας
Πανεπιστήμιο
Θεσσαλίας – Τμήμα Ιατρικής & Τμήμα Νοσηλευτικής
Πνευμονολογική
Κλινική
Πανεπιστημίου
Θεσσαλίας
«Από
τον Ιπποκράτη έως το σήμερα ...
Πώς
φαντάζομαι την Ιατρική»
Link: https://drive.google.com/file/d/1eL02l32mPoJvzxrhAdMUsmdbOrNhOuJC/view
Συλλογικός
Τόμος
eBook
Λάρισα,
2024
ISBN
978-960-99647-7-7
Copyright
Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας –
Μεταπτυχιακό
Πρόγραμμα Σπουδών Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας
Επιμέλεια eBook:
Κ.Ι. Γουργουλιάνης
Καθηγητής Πνευμονολογίας
Σωτήρης Ζαρογιάννης
Αναπληρωτής Καθηγητής Φυσιολογίας
Διευθυντής ΔΠΜΣ «Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας»
Τμήμα Ιατρικής
Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Φωτεινή Μάλλη
Πνευμονολόγος
Καθηγήτρια, Τμήμα Νοσηλευτικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Δρ. Λαμπρόπουλος Χ. Ιωάννης
Μεταδιδακτορικός (Post-Doc)
Ερευνητής Τμημάτων Ιατρικής & Νοσηλευτικής του Π.Θ., PhD Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων Π.Π.
& PhD
Τμήματος Ιατρικής Π.Θ., MSc
Τραπεζικής και Χρηματοοικονομικής & MSc Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, BSc Λογιστικής, BSc Διοίκησης Επιχειρήσεων, BSc Πολιτισμού & Δημιουργικών Μέσων και
Βιομηχανιών
Καλλιτεχνική επιμέλεια eBook:
Χ. Π. Κυμπρικτσή, Απόφοιτος
Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης ΑΠΘ, MSc Ιστορικοκοινωνική
Θεμελίωση της Εκπαίδευσης και της Παιδαγωγικής, ΑΠΘ.
Σχεδιασμός εξωφύλλου:
Δρ Ευγενία Παγάνη
ΕΝΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΑΠΟ ΣΑΤΕΝ
Η ελπίδα είναι άγρια, πανούργα, πονηρή,
περίεργη αλλά άπιαστη.
Βουρτσίζει τους ιστούς της πλάνης
από τα βλέφαρά σου
για να την βλέπεις να περιπλανιέται
απ’ την σκιά στον ήλιο.
Ανοιγοκλείνεις τα μάτια κι έχει φύγει.
Αφήνει μόνο ένα μονοπάτι από σατέν
και θραύσματα θλίψης.
Βασιλική Δραγούνη
ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΛΑΧΤΑΡΑ
Σε περιόδους ένδειας
θέλουμε πάντα περισσότερα.
Δεν είναι η έλλειψη το θέμα, αλλά η ανάγκη.
Κάτι σαν λαχτάρα
που δεν απελευθερώνεται ποτέ.
Κάτι που αφήνει τα ρολόγια του χρόνου
να ξεθωριάζουν στην ιστορία
και τα φαντάσματα διάσημων αγνώστων
να στοιχειώνουν το μυαλό
με καταναλωτική μέριμνα
και παγκοσμιοποιημένη τρέλα.
Βασιλική Δραγούνη
Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΩΝ ΕΤΩΝ
Σύντομη σαν άνοιξη στο χιόνι
η μάστιγα των ετών
φορά ένα σύννεφο καταιγίδας στα μαλλιά της,
σκοτάδι στα μάτια, κρύσταλλα στο μάγουλο.
Αν ο φόβος ήταν μακιγιάζ
θα μπορούσε να τον σκουπίσει από το πρόσωπό της.
Αντίθετα, ανατριχιάζει κολλημένη στις σκιές.
Ο φόβος είναι το δέρμα που δεν μπορεί να σβήσει.
Βασιλική Δραγούνη
ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ
Σε μια φθίνουσα υδρόγειο,
κατάφορτη από συλλογικά δράματα
και αυτοσχέδιες τραγωδίες,
θυμήσου τα ανοιχτά στόματα
που ουρλιάζουν απ’ τον τρόμο,
τις γκροτέσκες μορφές
και τα πυρπολημένα άλογα,
ακριβώς όπως ο Πικάσο
θέλησε να απεικονίσει.
Ένα θαύμα της σύγχρονης τέχνης
και μια προειδοποίηση
καθώς προχωράς
στο αβέβαιο μέλλον:
Να αντιστέκεσαι,
να αντιστέκεσαι για πάντα.
Βασιλική
Δραγούνη
Artwork: “Guernica”
by Pablo Picasso, 1937
ΛΟΒΟΤΟΜΗ
Πραγματοποίησε
τη λοβοτομή σου
σταδιακά,
μία μέρα τη φορά.
Άφησε την ανησυχία να απομακρυνθεί
αργά και σταθερά,
γίνε λιγότερο ανήσυχος
μέρα τη μέρα.
Μην συμβουλεύεσαι ειδήσεις,
είναι γεμάτες προβλήματα
απ’ την αρχή ως το τέλος.
Είναι πολλά
που δεν χρειάζεται να ξέρεις
για να τα βγάλεις πέρα.
Κάνε μια βόλτα,
άκουσε
την αγαπημένη σου μουσική.
Ο κόσμος μπορεί να καταρρεύσει
από μόνος του,
χωρίς τη δική σου
στενή παρακολούθηση.
Βασιλική Δραγούνη
Artwork: “Lobotomy of the Imagination” by Josiah Hyder
ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ
Δεν μπορώ να αποφύγω
την τροχιά του εθισμού
που επιβραδύνει τον παλμό:
μια βόλτα στον ήλιο
προστατευμένη στη σκιά
ενός ονείρου,
ένα βέλος κατασκευασμένο
από αγνή επιθυμία,
μια απαλή καρδιά
ραντισμένη με σταγόνες
από δροσερό δηλητήριο
κι ένα σκοτάδι να ταιριάζει
στο δικό μου.
Βασιλική
Δραγούνη
Artwork: digital painting
by Simon Stalenhag
ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Οκτώβριος, βαριεστημένος και ξεθωριασμένος
πηγαίνει γρήγορα σε αργή λωρίδα:
φαρδιές λεωφόροι, φοίνικες,
κατεστραμμένα σιντριβάνια.
Περιστρεφόμενοι κώδικες Da Vinci,
μαγικά χαλιά, μπαλόνια,
πανό τσίρκου, διαφημιστικοί κλόουν,
μεταχειρισμένα εισιτήρια, στοίβες βιβλίων, θέατρα,
μία χρονική και χωρική συνέχεια.
Βασιλική
Δραγούνη
ΚΑΠΟΙΟ ΝΗΜΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ
Οι ιστορίες ψιθυρίζουν μέσα στις δεκαετίες.
Θα σου πουν ένα παραμύθι τόσο αργά,
θα χρειαστούν ώρες
Το νόημά τους δεν θα επιτευχθεί ποτέ
θα πρέπει πάντα να είναι σε συνέχειες,
θα χρειαστούν μέρες
Μπορεί να είναι βαρετό
αλλά θα έχει
κάποιο νήμα ενδιαφέροντος
Θα πιαστείς σε αυτό
σαν σαπουνόπερα,
θα χρειαστούν χρόνια.
Βασιλική
Δραγούνη
Η ΤΕΧΝΗ ΜΙΑΣ ΚΡΑΥΓΗΣ
Η τέχνη είναι μεγάλη και η ζωή μικρή,
αφελείς αθώοι σε αστικά σκηνικά
προειδοποιούν για το ορατό πεπρωμένο ενός κόσμου
που πνίγεται στις ιδιοτροπίες της καρδιάς.
Στέκονται μόνοι μέσα στις φωνές του ανέμου
με το τραγούδι τους να κρέμεται στο τέλος της συγχορδίας
σαν την βουβή κραυγή του Έντβαρντ Μουνκ
που αντηχεί απ’ τον καμβά.
Βασιλική Δραγούνη
Artwork:
“Scream” by Pradip Sengupta
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΚΗΝΗ
Η χιονοστιβάδα των σπασμένων ονείρων;
Η χορωδία της νέας περιζήτητης υπόσχεσης;
Η τηλεπάθεια των πραγμάτων;
Το όραμα των ορτανσιών και των μικρών πίστεων;
Το τραμπολίνο του τσίρκου της ανθρωπότητας;
Ποιος είναι ο σκηνοθέτης της παράστασης
που γέμισε όλη τη σκηνή
κάνοντάς μας να ξεχάσουμε
από πού ερχόμασταν
και πού πηγαίναμε;
Κατάλαβε κανείς
τι είδους μαγικούς κρυστάλλους έριξε
για να προκαλέσει σε όλους αμνησία
και ξαφνική συσκότιση;
Η συσκότιση είναι ίσως προτιμότερη
από την αμνησία,
καταχράται το εδώ και το τώρα,
ενώ η αμνησία θάβει μνήμες
κάτω από μαξιλάρια
αφήνοντάς σε εδώ και τώρα,
ίσως για πάντα,
χωρίς καταφύγιο
χωρίς επιστροφή στο μέρος που ήσουν πριν
το κεφάλι σου αρχίσει να γυρίζει.
Η σκηνή δεν είναι ο σωτήρας σου.
Είναι μόνο εκεί για να προεξαγγείλλει
τη δική σου άμεση έκθεση μέχρις εσχάτων.
Να σε βλέπουν να υποφέρεις.
Να σε βλέπουν να πέφτεις.
Βασιλική Δραγούνη
ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ
Προσεχώς κοντά σας
ένα πεδίο μάχης.
Ο πόλεμος είναι κόλαση
σαν δείπνο χωρίς επιδόρπιο,
ραντεβού χωρίς φιλί,
δουλειά χωρίς μέλλον,
αστείο χωρίς νόημα,
ποίημα χωρίς συμπόνια,
εξίσωση χωρίς λύση.
Ο διάβολος πουλάει
χρησιμοποιημένες ψυχές
με υπερδιευρυμένη πίστωση.
Η μοναξιά μεγαλώνει συνεχώς
καθώς η γαλήνη
είναι πιο ακριβή απ' την αγάπη.
Βασιλική
Δραγούνη
ΕΜΦΥΤΟ ΕΛΑΤΤΩΜΑ
Η Σελάνα εξηγεί:
ένα άνοιγμα στο κέντρο
κάθε ονειροπαγίδας
αφήνει τους εφιάλτες
να γλιστρήσουν στο σκοτάδι
και να πέσουν σε μαύρες τρύπες
όπως μέσα από μια πόρτα σήραγγας
ανθρακωρυχείου.
Μας θυμίζει
ότι τα πιο σημαντικά όνειρα
διατηρούνται καλύτερα σε λίκνο,
ότι κάθε ιστός είναι
πιο αληθινός, πιο αυθεντικός
στον εαυτό του και στη ζωή
αν έχει κάποιο έμφυτο
ελάττωμα.
Βασιλική Δραγούνη
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Το πρόβλημα είναι υπομονετικό
κρύβεται στις γωνίες,
σέρνεται μέσα απ’ τις σκιές
ύπουλα, χωρίς ήχο.
Ξεκινά σαν αδύναμος σπόρος
παρασυρμένος από πλάγιους ανέμους,
καλύπτοντας τον κήπο σου
με βρώμικα υφάλμυρα ζιζάνια.
Ή σαν μια απρόσεκτη σπίθα
που απλώνεται σε γόνιμο έδαφος
και μετατρέπεται σε φλόγες που φουντώνουν
κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης νύχτας.
Το πρόβλημα ξέρει πού μένεις.
Δεν μπορείς να κρυφτείς από αυτό.
Κερδίζει έδαφος, με μοριακή πορεία
μέσα από τις φλέβες σου.
Το πρόβλημα ξεκινάει σαν ψίθυρος
και μέρα με τη μέρα γίνεται πιο δυνατός.
Πιο δυνατός από τον καρδιακό παλμό,
γίνεται τύμπανο που χτυπάει.
Προσπαθώντας να διατηρήσεις τον έλεγχο
το πλησιάζεις με δική σου ευθύνη.
«Μαθαίνω πολλά από σένα», του λες.
«Ξέρω πολλά άχρηστα πράγματα», σου απαντάει.
Βασιλική Δραγούνη
ΑΓΝΩΣΤΗ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΟΤΕ
Η μοίρα σε έφερε ως εδώ
άγνωστος λόφος και ουρανός,
ένα μόνο δέντρο μοιάζει οικείο.
Αδράνεια εντροπίας εν εξελίξει
περιπλανήσεις διάθεσης
ανηφόρα, κατηφόρα σκοτεινή,
άγνωστη η ώρα του πότε.
Γλείφεις τους καθρέφτες της φθοράς
με ένα χαμόγελο εν παρόδω.
Βογγητό πόνων γέννησης που μεγαλώνουν
με τον θάνατο συνυφασμένο.
Βασιλική Δραγούνη
ΤΟ ΣΙΒΥΛΛΙΚΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ
Φορώντας ρούχα επώνυμων σχεδιαστών
και κομψά κοσμήματα
έρχεται ουρανοκατέβατη
ρίχνοντας χρυσό κισμέτ
οπουδήποτε καλεί η ιδιοτροπία.
Κάποιοι αναρωτιούνται αν τους επιφυλάσσει
ευλογία από την γέννησή τους
ή σκληρή δουλειά.
Με μυριάδες τρόπους
το σιβυλλικό χαμόγελο που στάζει μέλι
σκοτώνει τις ανοιχτές ερωτήσεις.
Βασιλική
Δραγούνη
Η ΜΟΥΣΑ ΤΗΣ ΑΚΤΗΣ
Μέσα από τις υφάλμυρες προσευχές των ψυχών
η μούσα της ακτής του αντικατοπτρισμού
εξαφανίζεται στην ψευδαίσθηση του νερού
κάτω από την ομίχλη της νύχτας.
Καθώς η γη απλώνεται από ορίζοντα σε ορίζοντα
ρίχνει την σιλουέτα της στο πιο νεφελώδες όνειρο,
στο γυάλινο μπουκάλι με ομίχλη γιασεμί
που ανθίζει τη νύχτα
ψιθυρίζοντας αρωματισμένα τίποτα
την δωδεκάτη ώρα.
Βασιλική
Δραγούνη
ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ
Περπάτησε πέρα απ’ τον ύπνο
σε έναν νέο κόσμο, στην άκρη του δάσους
φιλτραρισμένο από νυχτερινούς ιστούς αράχνης.
Ο παλιός δρόμος ερήμωσε και εγκαταλείφθηκε
διακλαδώθηκε σε μοναχικά μονοπάτια
και αναπόφευκτα κατέληξε σε αδιέξοδο.
Συστάδες δέντρων; όχι,
μόνο ένα στενό μονοπάτι
λεπτό σαν καλαμάκι, που χάνεται στο σκοτάδι
και μετά ένας θάλαμος με καθαρό ηλιακό φως
έξω από τη σκιά,
ένας χώρος όπου μπορούσε να αναπνεύσει ελεύθερα.
Αν ξυπνήσει, ξέρει ότι δεν θα ξαναβρεί
ποτέ αυτό το μέρος, το χωρίς κατευθυντήριες οδηγίες
το αιώνια πράσινο.
Βασιλική
Δραγούνη
ΤΟ ΜΑΓΑΖΑΚΙ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ
«Περίεργο, πολύ περίεργο»,
αναφωνούσε κάθε τόσο η Άλις
καθώς έψαχνε στα απομεινάρια
της ζωής των άλλων
που διατίθενταν προς πώληση.
«Πολύ περίεργο», επανέλαβε
κρατώντας ψηλά μια αλατοπιπεριέρα-σετ
δύο πορσελάνινων μπάτλερ.
«Μοιάζουν με πραγματικούς χαρακτήρες,
θα τους ονομάσω Χάρι και Λόιντ
προς το παρόν».
Μάταια αναζητούσε έναν καθρέφτη
για να δει αν θα μπορούσε να περάσει ανάμεσα.
Είχε ακούσει ότι αυτό ήταν μερικές φορές
μια περίεργη πιθανότητα.
Ανάμεσα στα αντικείμενα,
σε μια μεγάλη γυαλιστερή τσάντα,
βρήκε ένα σετ τράπουλας
με μια τρομακτική Ντάμα Κούπα.
«Θα μπορούσα να γράψω μια καλή ιστορία για αυτήν»,
σκέφτηκε.
Βρήκε τους άδειους δίσκους των μπάτλερ
κάπως άκομψους.
Έτσι τους αφαίρεσε
και κρέμασε από ένα δαχτυλίδι στο λαιμό τους.
Ευχαριστημένη με την μεταμόρφωση
σκέφτηκε ότι ίσως είχε έρθει η ώρα
και για εκείνη.
Γδύθηκε και φόρεσε
ένα μικρό μαύρο φόρεμα
που βρήκε στην γυαλιστερή τσάντα.
Ζωγράφισε το πρόσωπό της
και κάλυψε τα ξανθά της μαλλιά
με μια κοντή μαύρη περούκα.
Κρίμα που δεν υπήρχε ένας καθρέφτης.
Μπορούσε μοναχά να φανταστεί
τον νέο της εαυτό.
Κανένας δεν θα έβλεπε ποτέ
αυτό που είχε δημιουργήσει.
Κανένας δεν θα ήξερε ποτέ.
Ή έτσι νόμιζε..
Βασιλική
Δραγούνη
