ΜΠΑΡΜΠΕΚΙΟΥ ΣΤΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ

Δεν υπάρχει εξιλέωση.

Μόνο κοράκια που κουρνιάζουν

στο δέντρο της γνώσης

-η αποκάλυψη αποδεικνύεται

διαδικτυακό ζήτημα

και η ψυχή δεν είναι τίποτε άλλο

από ένα μπολ χημικής σούπας.

To φρεσκοκομμένο γκαζόν καταριέται τη σκαπάνη

που πετά το χόρτο πάνω στον γυμνό αέρα

-η χλόη μεγαλώνει καλύτερα στη σάπια σάρκα

και το ανόργανο λίπασμα της μνήμης

χωνεύεται καλύτερα στο λασπωμένο χώμα.

Τα κοράκια κλαίνε με λυγμούς κι αυτή είναι η μόνη ευλογία

που ο ατομικός αριθμός του άνθρακα μπορεί να δώσει.

Μια χλοοκοπτική μηχανή περιφέρεται αμέριμνα

σε όλο το μήκος του πεπλατυσμένου ουρανού.

Μωρές παρθένες οδηγούν τα άλογα της αποκάλυψης

ανάμεσα σε παστέλ σπίτια

χωρίς να βλέπουν πως η γονιδιακή πισίνα

έχει γίνει ένας βάλτος γεμάτος με όξινη βροχή,

νεκρές γάτες και χλώριο.

Καθεδρικοί ναοί οστών

κυλούν στον μολυσμένο Γάγγη

με έναν ελέφαντα ευαισθητοποίησης στην πλάτη τους

και τα κοράκια σιγοψήνονται

στη θερμοπυρηνική κάμινο του ήλιου

περασμένα μέσα στις στριφογυριστές λεπίδες

του δέντρου της γνώσης.

Βασιλική Δραγούνη