ΤΟ ΒΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ

Χρόνια αργότερα

ξεκόλλησα το βέλος μου απ' τον τοίχο

κι αναρωτήθηκα

"προς τα πού, παλιέ ταξιδιώτη,

πού πρέπει να σε στείλω τώρα

για να ακολουθήσω;"

Βασιλική Δραγούνη

HANGOVER

Ίσως είναι το hangover

τόσο νωρίς το πρωί

πριν ο καφές ξεκαθαρίσει την ομίχλη

που εξαπλώνεται

σαν δύο μπάντες μουσικής

που παίζουν διαφορετικά κομμάτια

κατά τη διάρκεια της ανάδρομης πορείας τους.

Μα η καφεΐνη εντός ολίγου

θα διαλύσει αυτά τα ψέματα

και η ελπίδα κι η συνήθεια

θα αναλάβουν τα υπόλοιπα.

Βασιλική Δραγούνη

ΕΝΑΣ ΔΙΑΡΚΗΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Τα  χελιδόνια φύγαν για το νότο

παίρνοντας τη συνήθη διάταξη

μέσα από αλλεπάλληλα κενά αέρα.

Ένας διαρκής διχασμός η διαδρομή

στην άγονη γραμμή που σε τραβά

βαθύτερα στη μέρα

σαν μία σκέψη μεταφυσική

απροσδιόριστη και μακρινή

μα εκκωφαντική σα σφαίρα

που επιβιώνει εντός κατακλυσμού

σε τόπο άνυδρο, ξηρό 

κι αναπαράγεται στην τέφρα.

Βασιλική Δραγούνη

ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ ΦΩΣ

Μου είπαν πως ο ήλιος ζήτησε να με δει 

για καλημέρα.

Ξύπνησα νωρίς και εγένετο φως

στον ζοφερό αιθέρα.

Οι γραμμές απροσδιόριστες, τα πρόσωπα θολά

κι ο δρόμος σκοτεινός πιο πέρα.

Ευχαριστώ για την ειδοποίηση.

Ελπίζω να τα πούμε μια άλλη μέρα.

Βασιλική Δραγούνη

ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΡΗΝΗΣ ΝΤΟΥΡΑ-ΚΑΒΒΑΔΙΑ

ΑΦΥΠΝΙΣΗ

Μέσα σε άγρυπνες νυχτιές

μέσα σ’ ατέρμονες σιωπές

την αγκαλιά σου άνοιξε.

Μες στου ονείρου τις φωλιές

κι από άρρητες διαδρομές

το κρυφό το νόημα άδραξε.

Μέσα από πέτρινες στιγμές

σε δαντελόπλεχτες ακρογιαλιές

έλα, και νέα μέρα χάραξε.

Άφησε πια τις κλεφτές ματιές,

δέξου της μοναξιάς σταλαγματιές,

απόψε που η ψυχή μας σπάραξε.

Πάψε κι αφουγκράσου! Δες!

Βγες από της λήθης τις σκιές

και τη μοιραία πορεία άλλαξε!

Άνθρωπε!

Δεν πλάστηκες για καταστροφές

μα γι’ αγάπη, δημιουργία και νέες εποχές.

Την ύστατη ώρα, έστω, μέλι στάλαξε

πάνω σ’ αιώνων αγιάτρευτες πληγές

κι από καινές ολέθριες συμφορές

τις επόμενες γενιές απάλλαξε…

Ειρήνη Ντούρα-Καββαδία

Η ΚΡΗΤΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ:

«ΕΡΩΦΙΛΗ» ΤΟΥ Γ. ΧΟΡΤΑΤΣΗ

Η ώριμη φάση της κρητικής λογοτεχνίας, η οποία αρχίζει στα τέλη του 16ου αιώνα, χαρακτηρίζεται από έντονα αναγεννησιακά στοιχεία και ανήκει στην πρώτη «σχολή» της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Οι άλλες δύο είναι η επτανησιακή και η αθηναϊκή.

Οι δύο εξεγέρσεις του 16ου αιώνα είναι περιορισμένου χαρακτήρα. Το φεουδαρχικό σύστημα και οι φεουδάρχες απώλεσαν την κυριαρχία τους από νέες οικονομικές δυνάμεις, τους αστούς και οι πόλεις γνωρίζουν αξιόλογη ακμή. Η κοινωνία της πόλης ομοιογενοποιείται, αφού αποτελείται από Έλληνες και εξελληνισμένους Ενετούς. Οι Ενετοί της Κρήτης αυτοπροσδιορίζονται ως Γραικοί (homo graecus) αφού είναι Έλληνες με βενετικά επίθετα, καθολική θρησκεία και τίτλους ευγενείας κατοχυρωμένους από το μητροπολιτικό κέντρο που τους εξασφαλίζουν μεγάλα κοινωνικά προνόμια. Οι κάτοικοι των πόλεων, στην πλειοψηφία τους ελληνόφωνοι, πλουτίζουν με τη ναυτιλία, το εμπόριο, τις εξαγωγές κρητικών προϊόντων και τη βιοτεχνία. Έτσι διαμορφώνεται μια προηγμένη κοινωνία που έχει άμεση σχέση με τη Δύση και σπουδάζει σε δυτικά κέντρα.

Το 1600 περίπου εμφανίζεται η κρητική ποίηση που χαρακτηρίζεται από έντονες αναγεννησιακές επιρροές.  Η περίοδος μέχρι την εμφάνιση του Χορτάτση χαρακτηρίζεται ως προπαρασκευαστική φάση. Από αυτή την φάση δεν υπάρχει κανένα δείγμα αφού το θέατρο, είδος κατ’ εξοχήν ζωντανό, προφορικό και αυτοσχεδιασμού, αν δεν χειρίζεται σημαντική υπόθεση ως θέμα του δεν διατηρείται. Όταν όμως εμφανίζονταν σημαντικά έργα, με το συχνό τους παίξιμο, την αντιγραφή και το διάβασμά τους, μπορούσαν να διασωθούν.

Οι παραστάσεις δίνονταν στα αρχοντικά, σε στενούς κύκλους και στις πλατείες με λαϊκότερο χαρακτήρα, κυρίως πριν το δείπνο και πριν το βράδυ. Παραστάσεις κωμωδιών γίνονταν στις Απόκριες. Θέατρο έβλεπαν άνθρωποι όλων των τάξεων, γυναίκες και άντρες, ενώ οι ηθοποιοί ήταν ερασιτέχνες. Τα έξοδα της παράστασης τα έκανε κάποιος πλούσιος, φιλότεχνος. Ο Χορτάτσης, που πρώτος στρέφεται συνειδητά και συστηματικά προς το γλωσσικό ιδίωμα της Κρήτης, όπως αυτό είχε διαμορφωθεί τέλη του 16ου αιώνα, ασχολείται και με τα τρία είδη αναγεννησιακού θεάτρου: τραγωδία, ποιμενική κωμωδία και αστική κωμωδία.

Για τον ποιητή, που έχει χαρακτηριστεί «πατέρας του νεοελληνικού θεάτρου», και τη βιογραφία του, μόνο εικασίες γίνονται μέχρι τώρα και προτάσεις από διάφορους μελετητές. Οι πληροφορίες που αντλούνται από τα έργα του εμφανίζουν έναν άνθρωπο που η ακμή της συγγραφικής του δραστηριότητας τοποθετείται στα τελευταία χρόνια του 16ου αιώνα, εξοικειωμένο με την ιταλική και τη λατινική λογοτεχνία και με τη θεωρία του θεάτρου, ο οποίος κινούνταν σε κύκλους ευγενών και ισχυρών στην Κρήτη της εποχής του. Ο Χορτάτσης είχε αναγνωριστεί πολύ σύντομα από τους συγχρόνους του και τους λίγο μεταγενέστερούς του ως σπουδαίος συγγραφέας, ειδικά για την «Ερωφίλη» υπάρχει η πολυσυζητημένη πληροφορία ότι στα χρόνια πριν από την τουρκική κατάκτηση «είχε παρασταθεί πολλές φορές στον Χάνδακα και πάντοτε άρεσε». Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1960, ήταν το μόνο έργο που του αποδιδόταν (από τη χειρόγραφη και την έντυπη παράδοσή του), αλλά στη συνέχεια ταυτίστηκαν ως δικά του και ο «Κατζούρμπος» με την «Πανώρια».

Επηρεασμένος από την τραγωδία «Orbecche» του Gianbattista Giraldi, ο Χορτάτσης ολοκληρώνει την έμμετρη τραγωδία «Ερωφίλη». Είναι η πιο γνωστή τραγωδία της κρητικής λογοτεχνίας. Πρέπει να γράφτηκε περίπου το 1595 (αφού αναφέρεται στην επιδημία πανούκλας που έπληξε την Κρήτη ανάμεσα στο 1592 και το 1595) και εκδόθηκε πρώτη φορά μετά το θάνατο του ποιητή, το 1637 στη Βενετία. Το έργο είναι γραμμένο στο κρητικό ιδίωμα της εποχής του, με πολύ περισσότερα λόγια στοιχεία και με λιγότερες λέξεις ιταλικής προέλευσης, γιατί η θεωρία της τραγωδίας επέβαλλε γλώσσα υψηλή και απομακρυσμένη από τη ρεαλιστική αποτύπωση της σύγχρονής της πραγματικότητας. Είναι γραμμένο σε δεκαπεντασύλλαβο ομοιοκατάληκτο στίχο, με εξαίρεση τα χορικά, που είναι γραμμένα σε ενδεκασύλλαβους σε τερτσίνες (τρίστιχες στροφές).

Η «Ερωφίλη» διαδραματίζεται στην Αίγυπτο της προχριστιανικής εποχής. Ο Φιλόγονος, βασιλιάς της αιγυπτιακής Μέμφιδας, ανέβηκε στο θρόνο σκοτώνοντας τον αδελφό του. Η κόρη του βασιλιά Φιλόγονου Ερωφίλη ερωτεύεται τον Πανάρετο, στρατηγό του πατέρα της, και οι δυο νέοι παντρεύονται μυστικά. 'Οταν το μαθαίνει ο Φιλόγονος εξοργίζεται, σκοτώνει τον Πανάρετο και στέλνει την καρδιά του ως δώρο στην Ερωφίλη. Η Ερωφίλη αυτοκτονεί και ο Χορός, που τον αποτελούν κορασίδες της ακολουθίας της, εξεγείρεται και σκοτώνει τον απάνθρωπο πατέρα. Παρουσιάζεται τότε η σκιά (το φάντασμα) του δολοφονημένου αδελφού και εκφράζει ικανοποίηση για την τιμωρία του δολοφόνου βασιλιά.

Το θέμα που δεσπόζει στο έργο, όπως φαίνεται ήδη από τον πρόλογο αλλά και από τα χορικά, είναι η υπερηφάνεια και η απληστία, που είναι οι πρόξενοι των περισσοτέρων δεινών, αλλά τελικά αποδεικνύονται όλα μάταια, αφού οι μεταστροφές της τύχης είναι απροσδόκητες και κοινό τέλος όλων των ανθρώπων είναι ο θάνατος, μπροστά στον οποίο δεν μπορεί να αντισταθεί ούτε η δύναμη, ούτε τα πλούτη, ούτε άλλες αρετές. Μόνο ο Έρωτας φαίνεται να έχει την απόλυτη δύναμη να υπερβεί τη δύναμη του θανάτου, γι' αυτό και ο βασιλιάς που επιχείρησε να αγνοήσει τη δύναμη του Έρωτα τιμωρήθηκε. Το έργο μπορεί να είναι εμπνευσμένο από ιταλικό πρότυπο, αλλά ο Έλληνας ποιητής δούλεψε πολύ ελεύθερα, μετρίασε τις αιματηρές σκηνές και έδωσε στους ήρωες του ήθος και περισσότερη ευγένεια. Έφτιαξε ένα έργο «ελληνικό» στο βαθύτερο χαρακτήρα του.

Η «Ερωφίλη» ήταν ένα έργο που άσκησε σημαντική επιρροή τόσο στην επώνυμη λογοτεχνία όσο και στην ανώνυμη, δημοτική παραγωγή της Κρήτης και πέρα απ’ αυτήν: όλο και περισσότερο αναδεικνύεται από την έρευνα η επίδραση που άσκησε στον Ερωτόκριτο του Βιτσέντζου Κορνάρου αλλά και στον κεφαλλονίτη ποιητή και θεατρικό συγγραφέα Πέτρο Κατσαΐτη (αρχές του 18ου αιώνα). Τα έργα της κρητικής λογοτεχνίας αποτέλεσαν την πνευματική τροφή του ελληνικού λαού για πάρα πολλά χρόνια. Στην Κρήτη τα ονόματα της Αρετούσας, του Ρωτόκριτου, του Πολύδωρου και του Χαρίδημου έγιναν βαπτιστικά, ενώ στα Επτάνησα, και συγκεκριμένα στη Ζάκυνθο, η «Ερωφίλη» επεβίωσε ως «ομιλία» (σύντομη υπαίθρια αυτοσχέδια παράσταση) μέχρι και τον 20ο αιώνα.

Η «Ερωφίλη» παίζονταν σε λαϊκές παραστάσεις και στην Αθήνα -οι στήλες του Ολυμπίου Διός ονομάστηκαν «παλάτι του Ηρακλή» και μια σπηλιά εκεί κοντά «φυλακή της Αρετούσας». Ωστόσο, η επίδρασή της είναι εντονότερη και ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτη στην προφορική παράδοση, τόσο στην Κρήτη, όσο και στην Ήπειρο, τη Θεσσαλία και τη Δυτική Ρούμελη, όπου επεισόδια του έργου επεβίωσαν ως εκτενές τραγούδι του είδους της παραλογής σε διάφορες παραλλαγές.

Ένας ακόμη μάρτυρας της επιτυχίας του έργου είναι και η πλούσια χειρόγραφη και έντυπη παράδοσή του: τρία χειρόγραφα, και τρεις έντυπες εκδόσεις ήδη μέσα στον 17ο αιώνα. Η έκδοσή του ωστόσο το 1637, όσες ατέλειες κι αν έχει, δεν παύει να είναι η πρώτη έντυπη έκδοση θεατρικού έργου στα νέα ελληνικά και το δίχως άλλο συνέβαλε πολύ στη διάδοση της τραγωδίας.

Βασιλική Δραγούνη

Project International of "IDEOPNOON" 2019-2020, Αφιέρωμα στην Κρήτη και τον πολιτισμό της, Πνευματικό Κέντρο Πετρούπολης, Νοέμβριος 2019

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟΣ-ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ 2019

PROJECT INTERNATIONAL OF IDEOPNOON 2019-2020

ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

Ο ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΠΕΡΙΔΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΑΜΠΗ

Τα πτηνά πεθαίνουν 
στον δηλητηριασμένο αέρα

προσκρούοντας στο έδαφος

με άχρηστα, διπλωμένα φτερά.

Μια συμφωνία κοσμική αναδυόμενη

ξορκίζει στην ανατολή τις τύψεις 

ως τη γραμμή που ενώνει 
δύο μεγέθη νοητά

απερίφραστα απορρίπτοντας

κάθε αρχαία ψευδαίσθηση.

Βασιλική Δραγούνη

ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΟΥΡΑΝΟΥ

Ένας περιορισμός του μπλε

ένα τετράγωνο αιθέρα

χωρίς αέρα

χωρίς κίνηση

κρατά όλα τα λεπτά

του διαλείμματος θερμά

διεκπεραιώνοντας κομμάτια ουρανού 

στον αφηρημένο τοίχο.

Βασιλική Δραγούνη

ΥΣΤΑΤΗ ΠΟΡΕΙΑ ΕΞΟΔΟΥ

Σκονισμένα κάτοπτρα πεθαίνουν στον αέρα

ακολουθώντας ύστατη πορεία εξόδου.

Σωρεύουν σύνολα ετερόκλητα

με δόλωμα το χρόνο.

Απορροφούν τη μήνιδα

σ' άγνωστο χάρτη φθόνου.

Μαθαίνουν να μη θρυμματίζονται...

Βασιλική Δραγούνη

ΤΕΛΟΣ ΠΡΑΞΗΣ ΤΡΙΤΗΣ 

Ένα μεγάλο ευχαριστώ

για το θερμό καλωσόρισμα.

Επιτρέψτε μου να μην ξεκινήσω

με τετριμμένα κλισέ.

Ξέρω ότι είστε κουρασμένοι

και η υπομονή σας έχει εξαντληθεί.

Έτσι θα το κάνω πολύ σύντομο:

"Τέλος Πράξης Τρίτης. Καληνύχτα σας."

Βασιλική Δραγούνη

ΟΙΚΟΘΕΝ

Το σπίτι που με αυταπάρνηση

προσπαθούν να διασώσουν

κείτεται ερειπωμένο ανάμεσά τους.

Παραμερίζουν τα συντρίμμια με απάθεια.

Δύο οικόσιτα θηρία

που τρέμουν την αιχμαλωσία

μα διστάζουνε να σπρώξουν

τα σκουριασμένα κάγκελα

που τα κρατούν φυλακισμένα.

Βασιλική Δραγούνη

Photo by Vasiliki Dragouni, from the 6th Thessaloniki Biennale of Contemporary Art, Project Title: “Imagined Homes”

PLACEBO

Μοιάζει, έστω και λίγο

με αυτό που ήθελες;

Περπατά όπως εκείνη;

Μιλά όπως εκείνη;

Χρωματίζει τις αϋπνίες σου

με έναν φαντασιακά

υποκαταστάσιμο τρόπο

-σαν να ήταν

σχεδόν

εκείνη;

Βασιλική Δραγούνη

ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Δοκίμασε την πυρκαγιά

των πολεμοχαρών ασμάτων

που τροφοδοτούνται από ωμή συγκίνηση

αντί της ζεστασιάς

του καρδιακού παλμού

της καθημερινότητας.

Κι έπειτα στάθηκε μπροστά

στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο

και τον κοίταξε.

Και η ματιά του ήταν άφοβη.

Βασιλική Δραγούνη

ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ

Οι ρωγμές στους τοίχους μεγαλώνουν,

εθίζονται στο άμορφο

καθώς η αυτοκρατορία καταρρέει.

Καταπακτές πεποιθήσεων

γεμάτες σκόνη και  μούχλα,

φθορά, ανάγκες, ένστικτα

διάσπαρτα ριγμένα στις γωνίες.

Η τρέλα του Καλιγούλα,

η αδιαφορία του Νέρωνα,

όλα αυτά είναι κλισέ

σε σχέση με την αποσύνθεση

που ζούμε αυτές τις μέρες.

Βασιλική Δραγούνη

DEJA VU

Εκ πρώτης, φαίνεται οικείο:

κάτι σαν παιχνίδι του μυαλού,

κάτι σαν εικόνα deja vu

που καταπίνει τη μέρα.

Κυνηγώντας ασαφείς προορισμούς,

κόβοντας ένα δέντρο με σουγιά

ή αναζητώντας την αλήθεια

στον κόσμο των μικρών ανθρώπων.

Βασιλική Δραγούνη

ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ

Εκτύπωσα τα βήματά μου

σε προτάσεις σκόνης

και άνοιξα το λεξικό των κοινών τόπων

για έναν ορισμό

αλλά το μόνο που είδα μέσα

ήταν ισοπεδωμένα φύλλα

αγνώστου προελεύσεως.

Βασιλική Δραγούνη

ΣΙΩΠΗΛΗ ΚΡΑΥΓΗ

Η ψυχή της ποίησης

δεν επιπλέει

πάνω στη σελίδα.

Βυθίζεται

μες στο μελάνι

και στεγνώνει απέξω

με μια σιωπηλή κραυγή.

Βασιλική Δραγούνη

ΜΑΓΜΑ

Πεινασμένες μελωδίες

στραγγίζουν τις αρνήσεις απ’ τα σύμφωνα.

Χείλη φιλούν τη γροθιά

του απελπισμένου σκοταδιού.

Ιδρωμένα δάχτυλα συνθλίβουν

τον κρατήρα του οίστρου

και σαρκοβόρες τουλίπες στάζουν μάγμα

από ψιχάδι κι αίμα.

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ ΜΙΑΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ

Της είπε: "Κόψε μου την καρδιά στα δυο"

της έδωσε ψαλίδι

και πιάτο ανοξείδωτο βαθύ

υπό το φως του Δήμιου Άστρου.

Της είπε: "Ξέπλυνε μετά το πιάτο

και ράντισε σταγόνες στα σεντόνια,

η αγάπη είναι πλέον διαφάνεια περατή

και τα ψαλίδια αθώα".

Βασιλική Δραγούνη

ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΚΟΛΙΕ

Η εκδιδόμενη καρδιά

δεν έχει διαστάσεις

μόνο παράλληλες μοναχικότητες,

συνειδητές αποστάσεις

και αναπαραστάσεις

που συστέλλονται, διαστέλλονται,

ανθίστανται και κρέμονται

γύρω από το ντεκολτέ

σαν σπασμένο κολιέ.

Βασιλική Δραγούνη

ΤΡΕΝΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ

Στέκεται όρθιος στο σταθμό

ανάμεσα σε πέτρες και σκουπίδια

και απολιθώματα αποχαιρετισμών

και σε αφύλακτες διαβάσεις

φορτωμένες λάσπη και αδιέξοδο

και τα μεγάφωνα αναγγέλλουν

"επόμενη στάση: επιβίωση".

Στέκεται ακόμα στο σταθμό

αν και το τρένο έχει φύγει προ πολλού.

Βασιλική Δραγούνη

ΑΥΤΟΣ ΚΙ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ

Άλλη μια μέρα τέλειωσε

και η ψυχή του αποκοιμιέται

με το γλυκό μουρμουρητό της ενοχής

-μπορεί ακόμα να κοιτάξει στον καθρέφτη

χωρίς αποδοκιμασία.

Έτσι, κατά κάποιον τρόπο,

η μέρα ήταν μια επιτυχία

-ακόμη κι αν το ξέρει μόνο

αυτός κι η ψυχή του.

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Η μισαλλοδοξία βρίσκει θέση στη σκηνή

κυνηγώντας ψεύτικες ελπίδες

με ελάχιστες πιθανότητες

για ένα αίσιο τέλος.

Άνοδος, πτώση, απόρριψη.

Και οι κουρτίνες πάντα να καλούν

το τέλος της παράστασης.

Βασιλική Δραγούνη

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΚΔΟΧΗ

Υπάρχει μόνο ένας Θεός,

αλλά χιλιάδες εκδοχές

και παρεκκλίσεις

για την μέγιστη δυνατή χρήση

του ουράνιου πεδίου.

Τι θα συνέβαινε όμως αν

ο Ιησούς είχε έρθει πριν

από την καταγεγραμμένη ιστορία

και το γενέθλιο γεγονός

που μεγαλόπρεπα γιορτάζεται

ήταν ήδη η Δευτέρα Παρουσία Του;

Βασιλική Δραγούνη