ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΡΗΝΗΣ ΝΤΟΥΡΑ-ΚΑΒΒΑΔΙΑ

ΑΦΥΠΝΙΣΗ

Μέσα σε άγρυπνες νυχτιές

μέσα σ’ ατέρμονες σιωπές

την αγκαλιά σου άνοιξε.

Μες στου ονείρου τις φωλιές

κι από άρρητες διαδρομές

το κρυφό το νόημα άδραξε.

Μέσα από πέτρινες στιγμές

σε δαντελόπλεχτες ακρογιαλιές

έλα, και νέα μέρα χάραξε.

Άφησε πια τις κλεφτές ματιές,

δέξου της μοναξιάς σταλαγματιές,

απόψε που η ψυχή μας σπάραξε.

Πάψε κι αφουγκράσου! Δες!

Βγες από της λήθης τις σκιές

και τη μοιραία πορεία άλλαξε!

Άνθρωπε!

Δεν πλάστηκες για καταστροφές

μα γι’ αγάπη, δημιουργία και νέες εποχές.

Την ύστατη ώρα, έστω, μέλι στάλαξε

πάνω σ’ αιώνων αγιάτρευτες πληγές

κι από καινές ολέθριες συμφορές

τις επόμενες γενιές απάλλαξε…

Ειρήνη Ντούρα-Καββαδία