Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ

 

Το πρόβλημα με τη διάδοση της διαφώτισης

είναι όταν αρχίζεις να πιστεύεις

πως είναι κάτι σαν αποστολή από τον Θεό,

τον Βούδα ή κάποιον άλλο σωτήρα.

Υπάρχουν τόσοι πολλοί εκεί έξω

ανεξερεύνητοι ελευθερωτές της ανθρώπινης καρδιάς

που θα τροποποιούσαν και τα ιερά βιβλία.

Αν είχαν τον τρόπο...

 

Βασιλική Δραγούνη

ΨΕΜΑ ΣΤΟ ΔΕΡΜΑ

 

Ψέμα στο δέρμα

αιχμηρό φινίρισμα

σκοτάδι ανάσκελο

ύπνος μορφίνης.

Το έργο είναι ειρωνικό

βλέμμα τυφλό

άνευ ορίων και άστοχο

σαν όνειρο φεντανύλης.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: Le passage by Kay Sage, 1956

ΘΑΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΙ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΙ

 

Θάνατοι και μικροί δεινόσαυροι

κατεδάφισαν μεμιάς

τα οδοφράγματα της μνήμης

με τον τρόπο που ένας τυφώνας

σαρώνει την παλιά νεκρή ξυλεία

ξεχασμένη από καιρό

δίπλα στα ανελέητα δάση

πίσω από σπίτια

σαν αυτά

που προσποιούνταν ότι ζούσαν.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: Somewhere Today by Isidora Axis

ΟΤΑΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

 

Ο Μελχιόρ ψιθυρίζει

στα γκρίζα αυτιά του Θανάτου:

Θάνατε, είχες ποτέ

σάρκα στα κόκαλά σου;

Ήταν ζεστό το χέρι σου

στο άγγιγμα;

Ήταν ο σκελετός σου κάποτε κομψός

και άψογα ντυμένος;

Ήσουν ευγενικός με το κορίτσι σου;

Διψούσαν τα χείλη σου από τότε

για αίμα και ψυχές;

Θάνατε, χίλιοι εχθροί τώρα ροκανίζουν

μυαλά και κόκκαλα εξίσου

και μαύρα σύννεφα περικυκλώνουν

τη ζωή του χωριού.

 

Βασιλική Δραγούνη

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΗ ΝΤΙΣΝΕΫΛΑΝΤ

 

Στο τέλος του δρόμου, στο τέλος του τώρα

όπως το ξέρουμε, μία σεπτή αποκάλυψη:

φλόγες, εμπρησμοί, ετοιμοθάνατοι πυροσβέστες,

ιπτάμενες σφαίρες, νεκροί διασκεδαστές

και καθημερινοί ευαγγελιστές της λήθης.

Οι στρατοί της ανοργάνωτης τύχης

συνεχίζουν να κυλούν το βράχο σε ατελείωτη ανάβαση.

Ο θάνατος έρχεται στη Ντίσνεϋλαντ.

 

Βασιλική Δραγούνη

Nightmare...

 

...Τι θα συμβεί αν αυτό που νομίζω ότι βλέπω

είναι πραγματικά εκεί: η μούσα με σάρκα και οστά

και μια καρέκλα, στην οποία κάθομαι

ενώ παρακολουθώ τον εαυτό μου - είναι η ζωή άραγε

ένας καθρέφτης;

 

Βασιλική Δραγούνη

Flickr Presentation: 

https://www.flickr.com/photos/136717974@N08/33131465374/in/photostream/

Behind the rainbow...

...Επιστρέφοντας από τις αδιέξοδες οδούς

και τα μονοπάτια του χρόνου

βρήκα τον άνεμο να φυσά

μέσα από τις κουρτίνες

και ένα χαμόγελο

να κρέμεται στο δωμάτιο

και έναν μικρό θάνατο

φτιαγμένο από σιωπή

και υγρό άρωμα.

 

Βασιλική Δραγούνη

Flickr Presentation: 

https://www.flickr.com/photos/136717974@N08/33934205416/in/photostream/

ΕΝΑ ΝΗΣΙ ΕΙΡΗΝΗΣ

 

Αυτό είναι το τέλος.

Ένα νησί ειρήνης,

ένα ειδύλλιο της μοίρας και της παραίτησης.

Μοναχικά αστέρια πάνω

από την περικλείουσα θάλασσα.

Μόνος, κοιτάζεις τη νύχτα

στον εσφαλμένο καθρέφτη του εαυτού σου.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΣΠΟΥΔΗ ΘΑΛΑΣΣΗΣ

Στίχοι από την ποιητική σύνθεση «Μυθιστόρημα», 1934

 Γιάννης Ρίτσος

 

Μετακινώντας τσακισμένες πέτρες, ανασαίνοντας

τη δροσιά του πεύκου πιο δύσκολα κάθε μέρα,

κολυμπώντας στα νερά τούτης της θάλασσας

κι εκείνης της θάλασσας

χωρίς αφή

χωρίς ανθρώπους

μέσα σε μια πατρίδα που δεν είναι πια δική μας

ούτε δική σας.

ΣΠΟΥΔΗ ΘΑΛΑΣΣΗΣ

«Το ελληνικό καλοκαίρι κατά τον Ε. Teriade»

Οδυσσέας Ελύτης

 

Σιγά σιγά, μες στο κατακαλόκαιρο, το φως αφανίζει την Ελλάδα. Χωνεύει τα νησιά, εξουδετερώνει τις θάλασσες, αχρηστεύει τους ουρανούς. Μήτε που βλέπεις πια βουνά, μήτε δέντρα, μήτε πολιτείες, μήτε χώμα και νερό. Άφαντα όλα.

Πιωμένος φως – μονάχα μια σκιά μαύρη – ο άνθρωπος. Μια σκιά που μεγαλώνει, δυσανάλογα προστατευμένη από την ίδια του τη θυσία.

Η αντίσταση σ’ ένα τέτοιο φως: να ποιο είναι το βαθύτερο νόημα της ελληνικής αρχιτεκτονικής.

Μέσα στη διαφάνεια, ποιο διάφανος ακόμη, πιο λευκός, ο Παρθενώνας δικαιώνει μυστηριακά την ύπαρξή του την ώρα που το μεσημέρι το αττικό φτάνει στη μεγαλύτερή του ένταση κι όπου μονάχα νεράιδες τριγυρνάν μες στο θαμπωτικό διάστημα.

Η Ελλάδα στους χάρτες ανύπαρχτη.

Λες και βρήκε ο κόσμος το μακαρισμένο τέλος του σ’ αυτή την απόλυτη ισότητα.

Κι όμως, το ίδιο αυτό φως, το αστραφταβόλο, το καταιγιστικό, που αναιρεί την Ελλάδα μες στα μεσημέρια, την αποκαθιστά πάλι το ηλιοβασίλεμα κάτω από τα φαντασμαγορικά πυροτεχνήματα του δειλινού και αργότερα κάτω από την τρυφερή παρουσία της Σελήνης.

Τότε ξαναβρίσκει τον εαυτό της η Ελλάδα. Ξαναγίνεται αυτό που πραγματικά είναι. Ξαναπαίρνει στους χάρτες τη θέση που της αξίζει. Θέλω να πω τη θέση των ονείρων.

 

Ο. Ελύτης, Εν λευκώ, Ίκαρος

ΣΠΟΥΔΗ ΘΑΛΑΣΣΗΣ

Μυρίσαι το άριστον - XIV

Οδυσσέας Ελύτης

 

Τ' ανώτερα μαθηματικά μου τα έκανα στο Σχολείο της θάλασσας. Ιδού και μερικές πράξεις για παράδειγμα:

1. Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.

2. Το γινόμενο των μυριστικών χόρτων επί την αθωότητα δίνει πάντοτε το σχήμα κάποιου Ιησού Χριστού.

3. Η ευτυχία είναι η ορθή σχέση ανάμεσα στις πράξεις (σχήματα) και στα αισθήματα (χρώματα). Η ζωή μας κόβεται, και οφείλει να κόβεται, στα μέτρα που έκοψε τα χρωματιστά χαρτιά του ο Matisse.

4. Όπου υπάρχουν συκιές υπάρχει Ελλάδα. Όπου προεξέχει το βουνό απ' τη λέξη του υπάρχει ποιητής. Η ηδονή δεν είναι αφαιρετέα.

5. Ένα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη σε τόσο ίσες δόσεις που δε μένει στο τέλος παρά η αλήθεια.

6. Κάθε πρόοδος στο ηθικό επίπεδο δεν μπορεί παρά να είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την ικανότητα που έχουν η δύναμη κι ο αριθμός να καθορίζουν τα πεπρωμένα μας.

7. Ένας «Αναχωρητής» για τους μισούς είναι, αναγκαστικά, για τους άλλους μισούς, ένας «Ερχόμενος».

 

Από τη συλλογή Ο Μικρός Ναυτίλος (1985)
[πηγή: Οδυσσέας Ελύτης, Ποίηση, Ίκαρος, Αθήνα 2002, σ. 514-515]

ΣΠΟΥΔΗ ΘΑΛΑΣΣΗΣ

Εκ του πλησίον

Οδυσσέας Ελύτης

 

Τόσο το θέρος,
τόσα τα πουλιά,
και σε μέγα βάθος

Η πάντων και πασών
Ελληνίς η θάλασσα.

 

Painting by Jean Baptiste Valadie

 

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης ( Τα Ρω του Έρωτα )

Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου

Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη

 

ΣΠΟΥΔΗ ΘΑΛΑΣΣΗΣ

ΓΥΜΝΑΣΜΑ

Άρης Αλεξάνδρου

Δοκίμαζε, συνέχιζε τα γυμνάσματά σου.
Κοίτα που κ' η θάλασσα ανακατεύει συνεχώς
ουρανό και φύκια
πασχίζοντας να βρει το σωστό της χρώμα.

 

ΣΠΟΥΔΗ ΘΑΛΑΣΣΗΣ

Ἀμοργός (απόσπασμα)

Νίκος Γκάτσος

Μὰ εἶταν ἀγέρας κι ἔφυγε κορυδαλλὸς κι ἐχάθη 
Εἶταν τοῦ Μάη τὸ πρόσωπο τοῦ φεγγαριοῦ ἡ ἀσπράδα 
Ἕνα περπάτημα ἐλαφρὺ σὰ σκίρτημα τοῦ κάμπου 
Ἕνα φιλὶ τῆς θάλασσας τῆς ἀφροστολισμένης.

 

ΣΠΟΥΔΗ ΘΑΛΑΣΣΗΣ

ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΠΡΩΪΟΥ

Κ.Π. Καβάφης

 

Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ' εγώ την φύσι λίγο.
Θάλασσα του πρωϊού κι ανέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη· όλα
ωραία και μεγάλα φωτισμένα.

 

ΣΠΟΥΔΗ ΘΑΛΑΣΣΗΣ

Από "Το Εμβατήριο του Ωκεανού"

Γιάννης Ρίτσος


ΘΑΛΑΣΣΑ θάλασσα
στο νου στην ψυχή και στις φλέβες μας θάλασσα.
Είδαμε τα πλοία να φέρνουν τις μυθικές χώρες
εδώ στην ξανθή αμμουδιά
όπου αργοπορούν οι βραδινοί οδοιπόροι.

Ντύσαμε τις παιδικές αγάπες μας
με νωπά φύκια.
Προσφέραμε στους θεούς της ακρογιαλιάς
όστρακα στιλπνά και βότσαλα.

ΣΠΟΥΔΗ  ΘΑΛΑΣΣΗΣ

Η ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ

Οδυσσέας Ελύτης

 

Έχοντας ερωτευθεί και κατοικήσει αιώνες μες στη θάλασσα
έμαθα γραφή και ανάγνωση

Ώστε τώρα να μπορώ σε μεγάλο βάθος πίσω τις γενιές απανωτές
όπως αρχίζει ένα βουνό προτού τελειώσει το άλλο

Να κοιτάζω Και μπροστά πάλι το ίδιο:

Το βαθύ σκούρο μπουκάλι και η νέα στο μπράτσο Ελένη
με το πλάι επάνω στον ασβέστη

Να γεμίζει κρασί της Παναγίας το μισό το σώμα της φευγάτο κιόλας
στην Ασία την αντικρινή

Και το κέντημα όλο μετατοπισμένο μες στον ουρανό    
με τα διχαλωτά πουλιά τα κιτρινάκια και τους ήλιους.

 

Από "Το Φωτόδεντρο και η Δέκατη Τέταρτη Ομορφιά", Ίκαρος 1971

Πίνακας: Γιώργος Σταθόπουλος, "Κοπέλα και πλοίο"

ΣΠΟΥΔΗ ΘΑΛΑΣΣΗΣ

Σχέδια γιὰ ἕνα καλοκαίρι. [Ἄνθη τῆς πέτρας]

Γιώργος Σεφέρης

 

Ἄνθη τῆς πέτρας μπροστὰ στὴν πράσινη θάλασσα
μὲ φλέβες ποὺ μοῦ θύμιζαν ἄλλες ἀγάπες
γυαλίζοντας στ᾿ ἀργὸ ψιχάλισμα,
ἄνθη τῆς πέτρας φυσιογνωμίες
ποὺ ἦρθαν ὅταν κανένας δὲ μιλοῦσε καὶ μοῦ μίλησαν
ποὺ μ᾿ ἄφησαν νὰ τὶς ἀγγίξω ὕστερ᾿ ἀπ᾿ τὴ σιωπὴ
μέσα σε πεῦκα σὲ πικροδάφνες καὶ σὲ πλατάνια.

Η ΣΤΙΓΜΗ

 

Η στιγμή της επιφοίτησης

είναι ένα κοχύλι σπασμένο στην ακτή

τυφλωμένο απ’ την ομίχλη

και τον γρήγορο πικρό αφρό

από αξόδευτο κύμα.

Είναι επίσης

ένας ήλιος που ανατέλλει

και δύει σε μυριάδες παπαρούνες

στους συνεχώς μεταβαλλόμενους

ωκεανούς του ουρανού.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΟΤΑΝ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ

 

Μία επίκληση δεν πρέπει να σημαίνει

αλλά να είναι

μια χρυσοπράσινη αλέα

και ένα φύλλο γερανιού,

ένα ανέμελο γρασίδι

και δυο γλάροι πάνω απ' τη θάλασσα.

 

Ψηλαφητή και λαμπερή

σαν παλιό μενταγιόν στον αντίχειρα,

σιωπηλή σαν πέτρα

από βρύινο περβάζι,

άτρωτη απ' το χρόνο

σαν πτήση των πουλιών,

φευγαλέα σαν φεγγάρι

πίσω από μπερδεμένα κλωνάρια.

 

Μία επίκληση δεν πρέπει να σημαίνει

αλλά να είναι

ολοκληρωμένη εγκαίρως

όταν το φεγγάρι ανεβαίνει.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: Full Moon impressionism art - Blue Moon, a painting by Kathy Symonds, uploaded on July 31st, 2015.

ΜΙΑ ΑΦΩΝΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗ

 

Μια θρυαλλίδα ανάφλεξης

στις προσευχές των φύλλων,

μια άφωνη απόδραση

στον κήπο του καλοκαιριού

η απουσία, εκτοπίζει τον αέρα

τον αντικαθιστά με

ωκεάνιο άνεμο.

 

Βασιλική Δραγούνη

Η ΣΚΟΥΡΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

 

Κάθε σκοτάδι κρύβει μέσα του

μία ρωγμή φωτός

και κάθε φως ένα κομμάτι σκότους.

Έλα, σκιά μου, αυτό το φωτεινό,

σαστισμένο πρωί - ας ακολουθήσουμε μαζί

τη σκουριά του ήλιου.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΧΡΩΜΑ ΚΑΙ ΣΥΝΝΕΦΟ

 

Ρίξε ένα αναμμένο σπίρτο

στον τάφο της συνείδησης

για να διώξει όλες τις αιχμηρές σκιές

μίας μετασυνείδησης

μπαλωμένης με τύψεις.

Μην μπλοκάρεις την προβολή της

καθώς μιλάς προς τα κάτω.

Άφησέ την να κοιτάξει

ψηλά στον ουρανό

αναδιατάσσοντας τον εαυτό της

σε χρώμα και σύννεφο.

 

Βασιλική Δραγούνη

Η ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΗ ΠΤΩΣΗ

 

Στόχος η κορυφή,

μια πρόκληση που δοκιμάζει

τη δύναμη του άλλου,

πρόβα τζενεράλε για μια ζωή παρκούρ

παρά το ρευστό του ουρανού

και την υφέρπουσα θλίψη

που υποδεικνύουν βάναυσα

το στάδιο της προσγείωσης.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΘΕΜΕΛΙΑ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑΣ

 

Μυστικές, υποκείμενες επιθυμίες

χαμένες επικοινωνίες

σκεπάζουν ίχνη ενδείξεων και κατεύθυνσης

στηριγμένες στην Ευκλείδεια γεωμετρία

της συνηθισμένης εμπειρίας,

μην επιθυμώντας η δική τους στάχτη να είναι μέρος

της απτής ύπαρξης

του εγχώριου στερεώματος.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: Comfortable Introspection by Victor Fota

ΜΙΑ ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ ΝΤΡΟΠΗ

 

Μια εικόνα ακίνητη και παγωμένη

στο μουσειακό κομμάτι του μυαλού

εξακολουθεί να εμφανίζεται, σαν δικαιολογία.

Πόσο περιορισμένη η όρασή μας

καθώς σαρώθηκαν οι πρωτόγονοι ορίζοντες..

Χόμπι, επενδύσεις, χωροχρόνος,

ανταμειβόμενα καθήκοντα,

καύσιμο για αγενείς φωτοβολίδες που καταναλώνουν

μια φλεγόμενη ντροπή.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗΣ

 

Μια αθετημένη υπόσχεση

δεν μπορεί να διορθωθεί.

Καμία κόλλα δεν μπορεί

να την ανασυνθέσει.

Τα θραύσματά της είναι διάσπαρτα

σε σκοτεινά σοκάκια,

θαμμένα κάτω από σωρούς

καλών προθέσεων.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: Pastor com Rebanho, digital painting by Marcel Caram

Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

 

Η αλήθεια πιάστηκε

σε μια έκρηξη φερομόνης

και μισεί τις σκιές

του παρελθόντος της.

Και η ερμηνεία επικαλύφθηκε

με υπολείμματα κατηγόριας

και αναζητά το φως της αλήθειας

να κρυφτεί…

 

Βασιλική Δραγούνη

ΑΠΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΚΡΥΟ

 

Ήταν στο τρένο

ακουμπώντας το κεφάλι της στο τζάμι,

κοιτάζοντας απέξω

το πέρασμα των σκοτεινών σπιτιών,

κάποιο φως αποχαιρετισμού που έμεινε αναμμένο

σ’ ένα παράθυρο.

Ήταν φτιαγμένη από φως.

Ήταν και από κρύο.

Το όνειρο θα την καλούσε πάλι, σκέφτηκε

καθώς τα πάντα θόλωσαν.

Καθώς τα πάντα έγιναν άσπρα.

 

Βασιλική Δραγούνη

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΔΟΣΗΣ

(Ending VAWG: Violence Against Women and Girls)

Άφησε πίσω σου σιωπές

και αγωνίες ακρόασης.

Αγνόησε τον κακοφωνικό ήχο

του κεντρικού δελτίου

και ρίξε το μικρόφωνο -

έτσι κι αλλιώς

είναι το τέλος της μετάδοσης.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: Turn The Radio On, a photograph by Ruth Franke which was uploaded on November 13th, 2021.