ΤΟ ΗΣΥΧΟ ΛΟΜΠΙ

 

Στο ήσυχο λόμπι, ένα γκρουπ ηλικιωμένων 

περνά το χρόνο του χαζεύοντας,

κοιτάζοντας επίμονα έξω από το παράθυρο

ή διαβάζοντας παλιές εφημερίδες.

Τις περισσότερες φορές κοιμούνται

και ονειρεύονται τα άλυτα όνειρά τους.

Η ώρα είναι ένα χαλί ανάμεσά τους,

η φθαρμένη απόσταση για τον έξω κόσμο.

Ο υπάλληλος στο γκισέ, ένα ανδρείκελο της πλήξης

με ζοφερή υπομονή, μόλις που παρατηρεί

τι εισβάλλει απ' το παράθυρο, τι γλιστράει από τις σκάλες.

Η ώρα είναι ασήμαντη. Παραμένει πάντα η ίδια.

Κανένας δε ρωτάει γι' αυτήν.

Η βροχή διαμορφώνει το παράθυρο του λόμπι

με ραβδώσεις από περίπλοκα σχέδια.

Ο υπάλληλος γκισέ απαντά βαριεστημένα

στο σκληρό κουδούνισμα

που σπάει την ανία του χώρου.

Στέκει για πολλή ώρα πετρωμένος, χωρίς έκφραση

αυτοσχεδιάζοντας θεμελιώδεις ενδοιασμούς

αδυνατώντας να πιστέψει αυτά που ακούει.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: “Lobby Wall”, styleframes by Andrea Bitai