ΚΑΤΙ ΓΝΩΣΤΟ ΚΑΙ ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΟ

Ο τυχοδιώκτης της πολυθρόνας

θα ξυπνήσει κάποια μέρα

με παπούτσια σκονισμένα 
και μαλλιά αφρόντιστα

κουβαλώντας χάρτες άγνωστων χωρών

από μέρη που δεν μπόρεσε να πάει.

Γνωρίζοντας τον εαυτό του

όχι από τις πράξεις μα από τα λόγια,

ξεφυλλίζει το βιβλίο της ζωής του

υπογραμμίζοντας κάθε αφυπνιστική στιγμή της διαδρομής

και σχεδιάζοντας αμετακίνητα περιγράμματα

στα περιθώρια των σελίδων

σαν υποσχέσεις χαραγμένες σε περγαμηνή

με αόρατο μελάνι 

και ύστερα το τοποθετεί ξανά στο σκονισμένο ράφι

ενώ από μέσα ξεγλιστρούν σελίδες 
με ανεκμυστήρευτες αγάπες και απώλειες

που δεν περιμένει πια να ξαναζήσει,

επιμύθια ανομολόγητων φόβων

που δεν πρόκειται να ομολογήσει,

μέρη της πλοκής του σεναρίου

που δεν χρειάζεται να επινοήσει,

τυχάρπαστα κομμάτια ενός παζλ

που θα πρόσθεταν κάτι περισσότερο

σε αυτό που δεν πρόκειται ποτέ να ανακαλύψει,

κάθε λογής απάντηση σε οποιαδήποτε ερώτηση

δεν χρειάζεται πλέον να απαντήσει

και επιστρέφει στη δική του αλήθεια

που ίσως δε συνάδει με τις επικρατούσες

αλλά μπορεί μονάχα να επινοηθεί

από κάποιον που είναι πρόθυμος

να παραμένει αμετακίνητος στο πέρασμα των εποχών

μέσα σε μια πραγματικότητα

που δεν προτίθεται ποτέ να αμφισβητήσει.

Βασιλική Δραγούνη