ΚΕΡΙΝΗ ΦΙΓΟΥΡΑ

Το απόγευμα είναι τυλιγμένο

με τη μονοτονία των ωρών. Νιώθεις χαμένος,

έγκλειστος, άρρωστος από ανεπάρκειες

κι από αναρίθμητες προσπάθειες

να ξεχάσεις το αυτονόητο.

Αποσυντίθεσαι επαναπαυμένος

σε ένα στατικό κενό αποδοχής

προσπαθώντας να σκοτώσεις την πλήξη

με μεγαλεπίβολα, ανούσια σχέδια.

Μάλλον είσαι μόνος.

Θα ήθελες να βρεις το θάρρος

να συγχωρήσεις τον εαυτό σου

-παγιδευμένος ήδη στα μέσα μέρη του εγώ

και στις άκρες ενός δυσοίωνου

σκοταδιού συνωμοσίας.

Θα ήθελα να έχω

την κέρινη φιγούρα σου στα χέρια μου

πάνω από μια φλόγα κρατημένη  

για να εξετάσω πόσο γρήγορα θα λιώσει

το παγωμένο σώμα σου.

Βασιλική Δραγούνη