POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΤΑΣΟΥ ΣΤΑΥΡΑΚΕΛΗ

ΑΓΑΠΗΣΑ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΜΟΥ

Αγάπησα τις νύχτες μου

Τις έκανα  φίλες και ερωμένες μου.

Νύχτες, που τα αστέρια δακρύζουν

και τα φεγγάρια αιμορραγούν

μέσα στην αδιόρατη θλίψη τους.

Και φοβάμαι, φοβάμαι πολύ

που κάθε που ξημερώνει

αδηφάγες μέρες

στήνουν καρτέρι να με καταπιούν.

Τάσος Σταυρακέλης

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 30x40cm)

POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΤΡΙΑΝΤΗ

ΣΑΝ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ

Τα πουλιά κρύβονταν

στις φυλλωσιές του χρόνου.

Ο φόβος ερχόταν τροπαιούχος.

Τον συνόδευαν ουρλιαχτά

και προσταγές αρχόντων.

Οι βροχές του

έσπερναν πληγές στους δρόμους

και φανερώνανε τις μνήμες.

Ήταν θαμμένες στα χώματα

της ιστορίας.

Και κάποιες

που είχαν πάνω τους

τον πόνο της χαράς,

πρόλαβαν να γαντζωθούν

στις ακτίνες του ήλιου.

Σαν υπενθύμιση

πως η ομορφιά ξαγρυπνούσε εκεί,

έχοντας για συντροφιά αγίους

που κρατούσαν κεριά.

Χριστόφορος Τριάντης

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 40x60cm)

POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΤΡΙΑΝΤΗ

ΠΕΡΙΦΟΡΑ

Ω, ψυχή δεμένη στα σπάργανα

των περιπτύξεων.  

Ακυβέρνητο κυκλώπειο τείχος

που περιφέρεται ξεχασμένο

στα δάση

με τα σκοτωμένα δέντρα,

διεκδικώντας λίγη βροχή

αντί για δάκρυα

και τέφρα

αντί για φως.

Ω, η περιφορά αφορά

οδοιπορίες και πλάνες.

Μα το αδιάφορο φεγγάρι

συνδράμει τους  καθορισμούς

της φύσης,

αποκαθιστώντας

(εξισορροπητικά και επαναληπτικά)

την υπέρβαση λόγω έρωτα.

Χριστόφορος Τριάντης

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 30x40cm)

POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΤΡΙΑΝΤΗ

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ

Ω, μέσα στη σιωπή
η καρδιά του ποταμού
πήρε μορφή
ιερής κίνησης.
Ο χρόνος  ξαναγύρισε
στην παιδική ηλικία
στολισμένος με κίτρινες μαργαρίτες.
Κι εμείς
ευλογημένοι εραστές
στο φως του φθινοπώρου
προχωρούμε.
Στα μάτια μας σκαλώνει
η χαρά
και τα χνάρια μας
στη βροχή βαφτίζουμε.
Η αγάπη μας ν’ αγιάσει
ως το τέλος…

Χριστόφορος Τριάντης

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 40x40cm)

POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΤΡΙΑΝΤΗ

ΦΑΥΛΟΙ ΚΥΚΛΟΙ

Ας μας εγκατέλειψε η γεωμετρία,

φίλοι.

Στις στοχαστικές διαδρομές δεν χωράνε

οι γραμμές και τα τετράγωνα.

Ελεύθερα πρέπει να κινούνται οι σκέψεις,

τη δράση καθηλώνοντας

στα γραφεία και τις φυλακές (αποκλειστικά).

Ας αγοράζουν οι λογάδες

γη, μέτρα και διχοτόμους.

Έχουν αποστολές να εκτελούνε

σε κόσμο και μικρόκοσμο (κυρίως).

Τους υπολογισμούς

(ως καθήκον πρωτεύον)

ας τους φέρνουνε στις συναθροίσεις,

να λιμνάζουν μέσα στην τύρβη

και την αδιαντροπιά.

Απολύτως προσδιορισμένους γεωμετρικά.

Είναι το προνόμιο των φαύλων

κύκλων, ανέκαθεν.

Χριστόφορος Τριάντης

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 40x40cm)

POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΟΥ

ΕΡΩΤΟΠΑΘΗΣ ΦΥΛΑΚΑΣ

Το φως έσπασε την πορεία στον καθρεπτισμό του,

Πάνω στο παράθυρο που το διέπρεπε.

Κι όμως, σε στένευε τόσο η νύχτα που οι λέξεις

αποκοιμήθηκαν στο αθάνατο.

Σαρκοβόρες σελίδες μάτωναν τα μεσάνυχτα.

Οι παλάμες έσφιγγαν τη σιωπή.

Αδυσώπητο υγρό τινάσεται στο στήθος του κρεβατιού.

Ποιά μορφή ήσουν πάλι;

Το ποίημα ή το άγαλμα;

Αλέξανδρος Δαμουλιάνος

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 40x40cm)

POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΟΥ

ΓΕΝΕΘΛΙΑ

Γενέθλια
Ένα κοχύλι μου μήνυσε
Την εξομολόγηση της θάλασσας
Με το εσπερινό κύμα, πλάι στη διπλή τάφρο της άμμου.
Οι πεζόδρομοι στένεψαν,
Πλημμύρισαν με ρυάκια από μυγδαλιές, ολάνθιστα
ψόφιες.
Τα αστέρια περιγελούν
Σατυρικά την άλωση της γης,
Δίχως να μαρτυρούν τη δική τους ανομία, αποποιούνται
την κηδεμονία του ουρανού μα όχι την ερωτοφιλία του.
Η σελήνη δουλεύει μηχανικώς στο μηχανοστάσιο της
νύχτας, έχασε το πάνθεο του έρωτος σ’ ένα χαρτοπαίγνιο
με το δρόσο, όπου είχε το μονοπώλιο.
Ένα κοχύλι μου μήνυσε την εξομολόγηση της θάλασσας
με το τελευταίο κύμα.
Κι εγώ, στην κάμαρη την οκνή και τη φιλήδονη να
δικάζω τον διχασμό μου για τα σώματα που έχασα
και που μ’ έχασαν.

Αλέξανδρος Δαμουλιάνος

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 30x40cm)

POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΑΜΟΥΛΙΑΝΟΥ

Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

I

Στα αγριόχειλα του βασιλικού

καίει απέραντη η Μεσόγειος νιότη σου.

Τα στήθη ξεδιπλώνονται 

του σγουρομάλλη βοριά 

μες στα μάτια του καπετάνιου 

της γης ορίζοντα

καθώς η ώρα αργεί

να πιστέψει στον εαυτό της.

Σκοτεινιάζουν τα δάχτυλα των αμπελιών,

στα γυμνά πόδια σου μπερδεύεται

μια ημισέληνος σκιά της ανάγκης,

κρυώνει στ’ αυτιά του ύπνου η μνήμη,

γδύνεται η σιωπή

μέσα στο στενό λαρύγγι της ξαστεριάς.

Αποδημεί ο καιρός μου 

για το νότο των ελπίδων,

ανεβαίνει στη ραχοκοκαλιά

της μέρας το ξημέρωμα,

ξυπνάνε τις αμφιβολίες 

τα καρδιοχτύπια της ρολογιάς

του δωματίου όπου λαγοκοιμάται

ο τσιγγάνος ουρανός,

σφίξτε τα κουπιά αγγελοσυννεφιές μου

σαλπάρει απόψε για τον κόσμο

η ρωμιά θάλασσα.

Κι ο Οδυσσέας βίος μου

χαράζει τη ρότα του

στ’ αρχιπέλαγος που το ονόμασε θάνατο

η Κίρκη αθανασία

πλάι στα ηλιόκτιστα χωριά των ματιών σου

όπου φουμέρνουν καπνό από τις φυτείες 

των ονείρων οι γερό-θαλασσόλυκοι βράχοι.

II

Με πευκοβελόνες από τα ξανθά μαλλιά

αυγουστιάτικου μεσημεριού

κεντάνε οι αστρογοργόνες το νυφικό

της μικρής πασχαλιάς που πρωτοέγραψε

με το αίμα της πάνω στον Παρθενώνα ώμο

της νονάς του ήλιου Ελλάδας: 

«με μια σταγόνα αίμα 

θα ζωντανέψουμε το μέλλον».

Πρόδωσε και το πιο πιστό της παρόν

η θετή του διαβόλου κόρη η Ομορφιά

που κάθε φορά ξεγελάει το Θεό 

και τη συγχωρεί και τη βάζει στο Παράδεισο

κεριά δεκατέσσερα ν’ ανάβει στη μνήμη 

του Μάρτη ‘κείνου που ξεπαρθένεψε 

και ‘κλεψε τη ψυχή της,

-αλλού γερνά η Ομορφιά 

κι αλλού η ψυχή της-

μα το παρόν θα πεθαίνει πάντοτε 

για χάρη της και πάντοτε 

θα της είναι πιστό.

Λίγο να γείρει και να κοιμηθεί

στο πλευρό της ερωμένη του άγνοιας 

ο νους μας

και αμέσως ονειρεύεται 

όλες τις σκέψεις εκείνες 

που δε του δόθηκαν, 

όλους τους καημούς εκείνους 

που γεννιούνται κι ύστερα θυσιάζονται

για τα πλάνα μάτια της χαράς,

τ’ άστρο εκείνο που φώτισε

το δρόμο στο μέλλον, 

τη πυγολαμπίδα εκείνη που ‘βαλε φωτιά

στη συνείδηση,

το χέρι εκείνο που τόλμησε να βουτήξει

μες στα βαθειά γηρατειά του ουρανού

για να σώσει μια ευχή,

το ποιητή εκείνο που όσο κι αν πόθησε

τη σιωπή δεν την έκανε ποτέ δική του.

III

ΝΥΝ ΑΕΙ και ΆΞΙΟΝ όσα δε ζήτησε να μάθει

ο Νους μας στην εξοχή της Καρδιάς

που αυτά οδηγούν την αόμματη Ελπίδα

στο όρος όπου ασκητεύει το Θαύμα.

ΝΥΝ ΑΕΙ και ΆΞΙΟΝ όσα δεν έζησε 

η τσιγγάνα Αιωνιότητα φεύγοντας 

για το Αδοκίμαστο παρελθόν του Έρωτα

άπιαστου δρομέα της φλέβας.

ΝΥΝ ΑΕΙ και ΆΞΙΟΝ ο πατέρας που στύβει στις παλάμες του το γινωμένο παράπονο,

η μητέρα που τίκτει μες στα μάτια της 

μια ζωή την άνοιξη,

η γιαγιά που ρίχνει στο τζάκι 

τα κούφια της παραμύθια για να ζεσταθεί

ο ύπνος του πελάγου.

ΝΥΝ ΑΕΙ και ΆΞΙΟΝ η πρωτόπλαστη φωτιά που υφαίνει κάθε βράδυ στα σπλάχνα της

την φωτοφάγο Ψυχή.

ΝΥΝ ΑΕΙ και ΆΞΙΟΝ ο «Στρατηγός» όλων

των απροσκύνητων νικημένων που πιάνει

με μια βέργα ματιά χελιδονιού

τόσα απολωλότα άστρα.

ΝΥΝ ΑΕΙ και ΆΞΙΟΝ ο Όμηρος με το φωτοαλέτρι του που οργώνει

τα πέρατα της Γλώσσας,

ο Σολωμός με το Κρίνο της Αρετής

που ευαγγελίζει την Αειπάρθενο Λευτεριά,

ο Παπαδιαμάντης με την λαλιά της ξάγρυπνης καμπάνας που αναγγέλλει

στα βασιλικά μαύρα σκοτάδια

τον ερχομό της αντάρτισσας Αυγής,

ο Παλαμάς με το βάμμα της γλαυκής Ιστορίας που γράφει πάνω στη πιο

σκληρή υπομονή τη δέκατη τρίτη εντολή:

Ουκ ξεστομίσεις παρακάλια 

εις τον σταυρόν επάνω,

ο Ελύτης με το αλφαβητάρι του ήλιου

που δένει τα άγρια κύματα

στο πιο γερό όρθρο.

ΝΥΝ ΑΕΙ και ΆΞΙΟΝ όλες οι δυστυχίες

αυτού του κόσμου, του υπερήφανα σκυφτού,

που πρέπει πρώτα να γνωρίσουμε 

και ν’ αγαπήσουμε

για να μας προξενέψει στο τέλος ο Θεός 

την μοναχοκόρη του Ευτυχία.

Από την ποιητική συλλογή ''Για τα μάτια του ωραίου αδοκίμαστου" (2012)

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Τρίπτυχο: Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 30x40cm/30x40cm/40x40cm)

POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΠΑΣΧΑΛΗ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΕ ΜΟΥ

Απαρίθμησέ μου
τις πηγές του ανέσπερου καλοκαιριού
Το κλωθογύρισμα νοερά
σε στιγμές γιομάτες χαμόγελα
σε χείλη με γεύση αυγής
σε ατέρμονη λαχτάρα

Το στραφτάλισμα του φεγγαριού
σε γαλήνια θάλασσα
Ποικιλόχρωμο ψηφιδωτό
μιας ολάκερης ζωής

Μα πάνω από όλα
η θωριά μιας ύστατης αγάπης
που προξενεί
τόση χαρά όση και λύπη
Πηγή ανέσπερου μελλοντικού καλοκαιριού.

Πασχάλης Παπαβασιλείου

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 30x40cm)

POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΡΑΤΗ ΠΑΡΕΛΗ

ΖΩ..

Σε μια μικρή πατρίδα όλο φώτα σήμερα σβηστά

ζω.

Ένα σπίτι ξύλινο ανάμεσα στα δέντρα

του βουνού·

Ένα ναυάγιο της στεριάς που στέκεται εκεί που είναι

μπουκωμένοι με υπεροψία οι άνεμοι.

Με άνεμο φίλο δεν μπορείς

να ημερώσεις την θάλασσα- ξέρω..

Που μετά θα κρύβεται άστρο

την νύχτα θέλω που έρχεται.

Οι καημοί της

λαμπαδιάζουν τους πόθους μου-

Καθώς σε κρατώ κάτω απ’ τα φτενά σεντόνια, γυμνή

κόρη του άνεμου..

Στρατής Παρέλης

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 30x40cm)

POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΡΑΤΗ ΠΑΡΕΛΗ

ΠΑΝΤΟΥ ΕΝΑ ΜΝΗΜΕΙΟ Ο ΧΡΟΝΟΣ

Άγρυπνος και διαλέγω ουρανούς-

αιθρίες με ανέμους 

απαλούς να κατοικήσω.

Στο στήθος μου σαν κλειδωμένο μυστικό το όνομά σου

την νοσταλγία ανεβάζει αόρατη που φλέγεται-

όπως κι η νύχτα.

Σαν από ώχρα γύρω μου χρωματισμένα σπίτια· 

κι η θάλασσα που ξεδιπλώνει

λιθάρια θρυλικά 

στο ακρογιάλι 

απ’ τον παλιό καιρό.

Νόημα παίρνουν όλα! Ξέρω 

τον κρυφό παλμό τους.

Πίσω από κείνο που κοιτάζω σαν μια άθληση

κρυφή και προσεγγίζω

μνημεία θεάς που χάθηκε και τώρα ένας

ναός ερειπωμένος μες τις παπαρούνες σαν ένας κλωβός του αέρα

που πλέκει αντένες πάνω του η άνοιξη..

Παντού ένα μνημείο ο χρόνος…

Όλα θυμίζουνε ιέρειες που απορροφήθηκαν απ’ τα φεγγάρια

κι η γη κατάπιε τους χιτώνες τους.

Στο χάσιμο του φεγγαριού αν δεις καμιά φορά

κάτι ανεμίζει αρπαγμένο από κλαδί, 

λευκό κι ωραίο.

Και η αγνότητα να σφύζει στο τοπίο.

Μόνο την φαντασία αφήστε μου, μόνο την φαντασία…

Αυτό το γρηγορότερο ταξίδι του μυαλού.

Από την ποιητική συλλογή ''Παυσίλυπον" (2009)

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 30x40cm)

POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΡΑΤΗ ΠΑΡΕΛΗ

ΕΣΥ..

Εσύ..

Ο χαρακτήρας σου είναι ρωγμή στην ιστορία των άστρων·

Ψαλμωδείς άγρια φύλλα ευκαλύπτου που μαλώνει

με του αέρα τις ριπές·

Στεντόρεια- σαν

Να γράφεις την βίβλο των ανυποχώρητων,

Απόλυτη

όταν η ζωή σε πολιορκεί,

Δίκαιη

όταν ο κόσμος σ' αρνιέται,

Ράβεις και ξηλώνεις το ύφασμα

των μυστικών που δεν ομολογήθηκαν..

Στρατής Παρέλης

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 30x40cm)

POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΡΑΤΗ ΠΑΡΕΛΗ

ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΩΝ ΑΙΓΑΙΩΝ ΥΔΑΤΩΝ

Ανατολικά των Αιγαίων υδάτων,

υπάρχει ακόμα μια μούσα που ονομάζει

«σελάνα» το λαμπρό φεγγάρι,

αυξάνοντας την σημασία του.

Και στων ποιητών τον έρωτα μαγεμένο είναι αυτό

που στέκεται ακόμα εκεί, με σύμβολα

των δυνατών επιρροών που αγγίζουν

την γη,

όπως την τύχη των ανθρώπων.

Στ’ ανοιχτά μπαλκόνια με τις όμορφες

αναρριχητικές τριανταφυλλιές που σκαρφαλώνουν

έως της κόρης της ερωτευμένης την αγρύπνια

ακόμη το ασήμι του τσιρίζει,

ιερό και πράο.

Και έχει μέσα του την θλίψη

εκείνη της αρχαίας ποιήτριας

που πλέκει τον ερωτικό υμέναιο,

πριν από την κατάνυξη φωτιάς

που καίει, καίει, καίει

σαν το πάθος

αφήνοντας να φαίνεται που λαχταρά η θεά

ν’ αγγίξει πέφτοντας τα γαλανά, λυτρωτικά νερά!

Στρατής Παρέλης

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 64x52cm)