POETRY IN SIDE | INTERACTION OF ARTS

ΠΟΙΗΣΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ-ΚΑΡΟΛΟΥ ΤΣΙΛΕΔΑΚΗ

ΣΚΥΛΑΝΘΡΩΠΟΙ

Συρμάτινο το πλέγμα 

μου σκίαζε τον ήλιο

τ’ αγκίστρια του βεντούζες 

ξεπέτσωναν την σάρκα

αίμα και πόνος νάνοι 

στην δίψα μου να φύγω

από κελί τσιμέντο 

σε όνειρα κι ελπίδες

Και τώρα που ‘μαι ελεύθερος 

ξέρω που να πάω

το μνήμα της μνηστής μου 

με δάκρυα να ποτίσω

και μία ντάλια που ‘κλεψα 

στο μάρμαρο ν’ αφήσω

μ’ έναν λυγμό που άργησα 

να πω το σ’ αγαπάω

Με μαύρο φεγγάρι σύμμαχο 

δεν θα με δει κανένας

σαν φίδι σέρνομαι κρυφά 

ένα με το χώμα

με τα χαλίκια κόκκινα 

απ’ των πληγών το αίμα

χρώμα της ντάλιας φλογερό 

που κράταγα στο στόμα

Ξάφνου η νύχτα μέρα 

αμάξια σταματάνε

άνθρωποι με μαύρα 

αρχίζουν να γελάνε

με τσάπες και με φτυάρια 

τα μάρμαρα σηκώνουν

τους τάφους μαγαρίζουν 

τα κόκαλα ξεθάβουν

Τις μάσκες τους πετάνε 

ζώα ντυμένα άνθρωποι

μισάνθρωποι απάνθρωποι 

υπάνθρωποι σκυλάνθρωποι

βέβηλοι σιχαμένοι 

στα απομεινάρια φτύνουνε

ξεκοκαλίζουν λείψανα 

και Θεία βλαστημάνε

Στα πόδια το βάζω τρέχοντας 

γυρνώντας προς τα πίσω

άντρα του νόμου συναντώ

βοήθεια του φωνάζω

χαμογελάει λύνοντας 

τον κόμπο της γραβάτας

μα η προβιά του μαρτυρά 

σκυλάνθρωπος πως είναι

Τρέχω πανικόβλητος 

κοιτώντας προς τα κάτω

τα κόκκινα χαλίκια 

την έξοδο μου δείχνουν

της φυλακής που ήμουνα

στον φράχτη σκαρφαλώνω

Ήχος υπόκωφος 

σκίζει τον αέρα

σουβλιά στο στέρνο

μια σφαίρα για μένα

δραπέτης ελεύθερος 

μαζί και δυστυχής

σάρκα μου απ’ τα δόντια τους 

σαν μακελευτείς

Από την ποιητική συλλογή "Όρνια-Λάµιες"

Εικαστική Απόδοση: Λίζα Γιαννούρη

(Λάδι σε καμβά - Μικτή τεχνική - 40x50cm)