ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ
(Ending VAWG: Violence Against Women and Girls)
Μπορεί να είναι αίμα.
Μπορεί να είναι τρέλα στο μάτι.
Μπορεί να είναι τα ονόματα στην πόρτα.
Τα παράθυρα κρύβονται το ένα από το άλλο.
Οι τοίχοι μεταμφιέζονται.
Το κόκκινο επεκτείνεται.
Μπορεί να είναι το γυαλί μπροστά στο φως.
Μπορεί να είναι θλίψη στην πέτρα.
Μπορεί να είναι σημάδια από νύχια στο πάτωμα.
Οι τοίχοι συρρικνώνονται.
Οι μαύρες γραμμές ολισθαίνουν.
Το κόκκινο επεκτείνεται.
Βασιλική Δραγούνη
SHORT STORY WEEK
Η ΑΛΥΣΙΔΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Ο Θάνατος ήταν κουρασμένος. Εργαζόταν κάθε μέρα πολύ
σκληρά, χωρίς ποτέ κανείς να είναι ευγνώμων για το έργο του. Κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να δει το καλό
που έκανε, όλοι τον καταριούνταν.
Έτσι κάποια ημέρα εμφανίστηκε μπροστά στους ανθρώπους
δυσανασχετώντας.
"Θα πάρω τη ζωή αυτού του άνδρα τώρα", είπε
καθώς στεκόταν μπροστά σε ό,τι είχε απομείνει από ένα γρήγορο αμάξι. "Δεν
θα είναι πλέον σε θέση να σκοτώσει περισσότερους".
"Θα πάρω τη ζωή αυτής της γυναίκας τώρα",
ανακοίνωσε από το κρεβάτι του πόνου μιας άρρωστης γυναίκας. "Δεν χρειάζεται
να υποφέρει άλλο, ούτε εκείνη ούτε οι δικοί της".
"Άφησα μια αλεπού να σκοτώσει ένα κουνέλι για να
μπορέσει να ταΐσει τα μικρά της. Σε λίγο καιρό θα σκοτώσω και την ίδια την αλεπού,
κάνοντάς την θήραμα για μεγαλύτερα ζώα, ώστε να συνεχιστεί η αλυσίδα της ζωής".
"Όλα αυτά τα κάνω για να βοηθήσω τα έμβια όντα",
φώναζε ο Θάνατος στον κόσμο. "Δεν μπορείτε να δείτε την καλή μου
δουλειά;"
"Παίρνεις τους ανθρώπους που αγαπάμε",
αναφώνησε ο κόσμος. "Θυσιάζεις τους αδύναμους. Λιμοκτονείς τους φτωχούς".
"Ναι, παίρνω τους αδύναμους για να γλιτώσω τις
οικογένειές σας από περισσότερη θλίψη. Οι λιμοί που σκορπώ κατά καιρούς κρατούν
τον κόσμο βιώσιμο για τους υπόλοιπους, ακριβώς όπως κάνετε κι εσείς με τους
πολέμους σας. Η απληστία σας μετατρέπει σε σαρκοβόρα κτήνη κι εγώ κάνω τους
άπληστους να αλληλοεξουδετερώνονται. Ο θάνατος βοηθά τη ζωή να επιβιώνει. Μην
κατηγορείτε εμένα, κατηγορείστε τους εαυτούς σας", είπε ο Θάνατος.
Κι ύστερα εξαφανίστηκε.
Βασιλική
Δραγούνη
SHORT STORY WEEK
ΕΝΑ
ΟΝΕΙΡΟ
"Είδα πάλι αυτό το όνειρο, miss Sally. Σχετικά με εμένα, πριν έρθω σε αυτό το μέρος".
"Τα όνειρα δεν σου κάνουν καλό. Παρεμβαίνουν στη
φαρμακευτική αγωγή σου".
"Είμαι
η Destiny Jones, miss Sally. Το είδα
στον ύπνο μου".
"Θα πρέπει μάλλον να κάνω μια κουβέντα με τον γιατρό".
"Ακούστε με μισό λεπτό, στο όνειρό μου είχα μια καλή
δουλειά, δεν θυμάμαι τι ακριβώς, αλλά ζούσα σε ένα μεγάλο σπίτι. Μπορούσα να το
δω τόσο καθαρά όσο σας βλέπω τώρα. Στον αριθμό 172 ήταν, αλλά δεν μπορώ να
θυμηθώ την οδό, νομίζω ότι άρχιζε από Α".
"Πολύ ωραία, θα ήθελες τώρα μερικά μπισκότα με το
τσάι σου; Σου πήρα digestive, ξέρω πόσο σου αρέσουν".
"Αφήστε
τα digestive, miss Sally! Πρέπει
να σας πω γι' αυτό το όνειρο".
"Νόμιζα ότι μου είπες ήδη".
"Λίγα πράγματα μόνο, ακούστε τώρα το καλύτερο... στο
όνειρό μου ήμουν όμορφη και διάσημη και είχα πολλούς θαυμαστές. Με έλεγαν Destiny Jones, θυμάμαι το όνομά μου από περιοδικά μόδας και από τηλεοπτικές εκπομπές".
"Έλα τώρα νούμερο 334711, το ξέρεις πως δεν είναι
καλή ιδέα να μιλάς έτσι. Κανείς εδώ δεν έχει ονόματα, εκτός από τους γιατρούς
και τους φύλακες. Κοίταξε τι συνέβη στο νούμερο 321888, όταν άρχισε να πιστεύει
ότι είχε όνομα και παρελθόν. Δεν θα θέλαμε να σου συμβεί το ίδιο, έτσι δεν
είναι, νούμερο 334711; Γιατί δεν χαλαρώνεις όσο σου κάνω αυτήν τη μικρή ένεση;
Θα διώξει όλα τα περίεργα όνειρα μακριά".
"Μα, miss Sally, έχω όνομα... είμαι... είμαι..."
"Έτσι μπράβο, νούμερο 334711, άφησε όλες τις ανόητες
σκέψεις να εξαφανιστούν... Τώρα, θα ήθελες ένα ή δύο digestive με το τσάι σου;"
Βασιλική Δραγούνη
SHORT STORY WEEK
ΟΙ
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΕΣ
Η ψήφος σας θα καθοριστεί με βάση τις απαντήσεις σας σε
μια σειρά ερωτήσεων:
"Προτιμώ
να παρακολουθώ ταινίες δράσης από ρομαντικές κωμωδίες".
Διαφωνώ έντονα.
Διαφωνώ.
Ουδέτερος.
Συμφωνώ.
Συμφωνώ απολύτως.
Εκατοντάδες ερωτήσεις που περίμεναν απάντηση. Η
δημοκρατία είχε αποτύχει. Οι άνθρωποι δεν θα ενδιαφέρονταν πλέον για θέματα
όπως ενημέρωση, κρίση ή κριτική, αλλά θα ενεργούσαν σύμφωνα με το θυμικό τους.
Οι ψήφοι τους θα ακολουθούσαν τον υποψήφιο που θα τους δημιουργούσε τα
εντονότερα συναισθήματα. Δεν θα μπορούσαν πλέον να ψηφίσουν κατά την κρίση
τους, οι απαντήσεις τους ήταν εκείνες που θα αποφάσιζαν για το τελικό
αποτέλεσμα. Οι απαντήσεις τους θα επέλεγαν τον ιδανικό υποψήφιο και όχι οι
ίδιοι.
"Νιώθω
άνετα όταν περιβάλλομαι από ανθρώπους".
Διαφωνώ έντονα.
Διαφωνώ.
Ουδέτερος.
Συμφωνώ.
Συμφωνώ απολύτως.
Οι άνθρωποι ήταν εξοργισμένοι αλλά, δεδομένης της
ευκαιρίας να καταψηφίσουν το ερωτηματολόγιο, οι απαντήσεις τους έδειχναν ότι
κατά βάθος προτιμούσαν να αποποιηθούν την ευθύνη της επιλογής. Και αυτό έκαναν.
Υποβλήθηκαν με τη θέλησή τους σε μια σειρά εμπιστευτικών τεστ προσωπικότητας
χωρίς να γνωστοποιηθεί το αποτέλεσμα ούτε καν στους ίδιους.
"Είμαι
της άποψης ότι δεν θα πρέπει να ανησυχώ για πράγματα πέρα από τον έλεγχό μου.
Εσείς;"
Διαφωνώ έντονα.
Διαφωνώ.
Ουδέτερος.
Συμφωνώ.
Συμφωνώ απολύτως.
Σύντομα και οι ίδιοι οι υποψήφιοι συνειδητοποίησαν ότι υπήρχε
περίπτωση οι απαντήσεις τους να μην ευνοούσαν τους εαυτούς τους, αλλά τους
αντιπάλους τους. Όλες οι προεκλογικές διαφημιστικές εκστρατείες σταμάτησαν.
"Μου
συμβαίνει συχνά να τηλεφωνώ φίλους απλά και μόνο για κουβέντα".
Διαφωνώ έντονα.
Διαφωνώ.
Ουδέτερος.
Συμφωνώ.
Συμφωνώ απολύτως.
Η προσωπικότητα νίκησε την ουσία κατά κράτος. Το σύνολο
των απαντήσεων ανέδειξε μια νέα σαρωτική κοινωνική και κατ' επέκταση πολιτική
πραγματικότητα. Την απάντηση στις απαντήσεις μας.
Βασιλική
Δραγούνη
ΕΝΑ ΑΛΥΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ
Ενώ λοιπόν τα αισθητήρια όργανα
του δίνουν ένα πλήρες φάσμα
συλλεγομένων δεδομένων,
κάπου βαθιά, μέσα στο εξαιρετικά εκλεπτυσμένο
σύστημα επεξεργασίας πληροφοριών του
ελλοχεύουν πάντα μεγαλύτερα κενά
από τις χαμένες μέρες του σχολείου.
Κι ενώ εύκολα μπορεί να διακρίνει τη διαφορά
ανάμεσα σε ένα δέντρο κι ένα άλογο κούρσας,
όταν πιεστεί για λεπτομέρειες
για αυτό που ξεχωρίζει ένα δέντρο ή φυτό από ένα άλλο
δεν είναι μόνο η δική του ψυχική βιβλιοθήκη
που δεν έχει αυτές τις λεπτομέρειες διαθέσιμες
αλλά και μέσα από τις καθημερινές επαναλήψεις
της εκάστοτε διαφημιστικής καμπάνιας
-αν και επιδέξια φωτίζονται οι διαφορές
ανάμεσα σε ένα άλογο κούρσας και σε ένα άλλο-
τα μυριάδες δέντρα και φυτά
παραμένουν ένα άλυτο μυστήριο.
Βασιλική Δραγούνη
ΕΝΑΣ ΤΟΙΧΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
Τα μάτια του είναι δυο σκοτεινά παράθυρα
με κατεβασμένα στόρια
αν και δωμάτια πολυπλοκότητας τον περιβάλλουν.
Είναι ένας τοίχος χωρίς εικόνες
όμως ζωγραφίζει κραυγές
πάνω στο φόντο της σιωπής του.
Κάθε μέρα όλο και περισσότερο από αυτόν εξαφανίζεται
μα κολακεύει τον εαυτό του
σε έναν καθρέφτη χωρίς αντανάκλαση.
Είναι το σκληρό κέντρο της ύπαρξής του.
Δεν συγχωρεί κανέναν
αν και οι Ερινύες τον πλησιάζουν με χρυσά δάχτυλα
και ακουμπούν το χέρι του.
Βασιλική Δραγούνη
ΣΗΜΕΙΟ ΣΥΓΚΛΙΣΗΣ
Η σιγασμένη μνήμη ψιθυρίζει
"σπίτι, σπίτι, σπίτι"
και κάθε ανυποψίαστο χθες συγκλίνει εκεί
σαν Βιβλικός ορισμός της αμαρτίας
σαν ζωντανή χειρονομία
του αναδιπλωμένου χρόνου
που ξετυλίγεται σε μια στιγμή
από μακριά δάχτυλα.
Βασιλική Δραγούνη
Artwork: Klimt Gold,
digital painting created by Dodi Ballada
Η ΕΠΙΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΕΡΟΤΗΤΑΣ
Πόσο αχνά
η μουσική παίζει για τους χορευτές
που στροβιλίζονται απόψε στη βεράντα.
Πόσο αργά
οι κουρτίνες του καλοκαιριού
φυσάνε μέσα και έξω απ' τα ανοιχτά παράθυρα.
Πόσο διαχρονική η νύχτα -
πόσο μακριά το πρωί
και η μουσική τόσο καθηλωτική
κι απόλυτα συγχρονισμένη
και οι χορευτές χωρίς πρόσωπα -
τόσο απορροφημένοι
με τις περίπλοκες κινήσεις του χορού.
Εκεί που τα λόγια αποτυγχάνουν
δεν υπάρχει κανένας εκτός από εμάς
κι ακόμη και εσύ
είσαι επινοημένος.
Βασιλική Δραγούνη
Artwork: Daciana
Lucia Deufel, "Surrealer Tanz", 2010
ΠΟΡΤΡΕΤΟ
Αφοπλιστικά υποσχετικό
το χαμόγελο της Μόνα Λίζα
κρύβει ανεξερεύνητες
και μύχιες σκέψεις
αφήνοντάς μας να μιλήσουμε
για τις παλιές θλιμμένες ευτυχίες
για τις αμηχανίες
και τα λάθη μας...
Στο πνιγηρό υπόβαθρο του χρόνου,
πορτρέτο αυτάρεσκο Μητέρας
με την κρατημένη συμβουλή της.
Βασιλική Δραγούνη
ΤΟ ΛΑΧΕΙΟ
Αγόρασε λαχείο σήμερα.
Ο δύσπιστος, απαισιόδοξος εαυτός του
ένιωσε πως έπρεπε να κινηθεί
προς την κατεύθυνση της πίστης.
Ενδόμυχα το γνώριζε
ότι καλά πράγματα θα έρχονταν στον δρόμο του
αν διατηρούσε απλά την πίστη ζωντανή.
Σήμερα λοιπόν επέτρεψε στον εαυτό του
να κρατήσει μια μικρή ελπίδα.
"Το θέμα", επαναλάμβανε, "είναι να πιστεύεις
ότι θα κερδίσεις - όχι ότι θα χάσεις
είναι να πιστεύεις ότι θα κερδίσεις"
και σε αυτήν την ελπίδα, άφησε τον εαυτό του
να προδώσει τις ανάγκες και τα θέλω του,
τις πολλές ελλείψεις και απογοητεύσεις του
και αγόρασε ένα λαχείο για μερικά ευρώ.
Φυσικά και δεν κέρδισε,
όμως για λίγο αισθάνθηκε τον πόνο
της υψηλότερης ελπίδας.
Βασιλική Δραγούνη
ΤΟ ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΜΕΝΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Αυτό που καίει τον αέρα είναι το φως.
Σαν ιδιωτική ψευδαίσθηση
κρύβεται στο σκοτάδι και αιωρείται εκεί
και κόβει την ημέρα για να επαληθεύσει την
προοπτική
και επεκτείνεται,
επαναλαμβάνοντας το σχήμα της προοπτικής
έξω από την κλίμακα του χώρου και του χρόνου,
έξω από τον περιορισμούς που επιβάλλει
το μεταβαλλόμενο εσωτερικό δωμάτιο.
Βασιλική
Δραγούνη
Artwork: René Magritte, "Le Domaine enchanté III"
(détail), 1953
ΑΙΩΡΗΣΗ
Σαν τα κυρτωμένα χρόνια
που προβάλλουν
από τις γωνίες του
συνθλιπτικού μυαλού,
σύννεφα από νέον κι από
σκόνη ρύπανσης
κρέμονται απ’ την άκρη
του εξαφανισμένου ήλιου
πλάθοντας ένα καινούργιο σύμπαν
από ερμαφρόδιτες
αλήθειες
που αντικατοπτρίζονται σε αχανείς ωκεανούς
κρυμμένους από κάτω.
Βασιλική
Δραγούνη
ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΜΕ ΘΕΑ
Ακαθάριστη μοναξιά πάνω στα τζάμια
σαν πέπλα καπνιστών
θολώνει τα ρουθούνια και τα οράματα,
η ρουτίνα ανεμίζει μεσίστια
στις αντένες της μέρας
και σε ένα θραύσμα του ουρανού
θρυμματισμένο από κεραίες
προϊστορικοί πελεκάνοι με φτερά μαχαίρια
επιπλέουν πάνω από σειρές μεταλλικών εντόμων
σε μπλε, κόκκινο, λευκό, ασημί
και μαύρο...
Βασιλική Δραγούνη
Artwork: "Pelican
Triptych" by Jack Chamberlin
(ΣΥΝ)ΕΚΔΟΧΕΣ
Τα φώτα αναβοσβήνουν
μπρος και πίσω
σχεδόν ζωντανά - σχεδόν
πραγματικά
προβάλλοντας νέες
εικόνες σήμερα
σε κάποιο άλλο τείχος
της πόλης.
Άραγε τέτοιες προβολές
προκαλούνται από
συγκεκριμένες ιδιότητες
εγγενείς στα ανακλαστικά
μέσα
τις ποιότητες και τις
συνθέσεις τους
ή οι διαφορές οφείλονται
στη διαθέσιμη ποσότητα
φωτός
τη στιγμή που
προβάλλεται μια εικόνα;
Άλλη μια εξαπάτηση
φαίνεται πως ξεπέρασε
το αιώνιο χρονοδιάγραμμα
μα ο χρόνος βαδίζει προς
τα εμπρός
και προς τα πάνω.
Βασιλική Δραγούνη
Artwork:
Lorenzo Muriedas, The Projection, 2014
ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ
Μια θλίψη καμπουριάζει στο σκοτάδι του.
Τα μάτια του είναι πέτρινα -
πονάνε λόγω έλλειψης δακρύων.
Το gps είναι σε σίγαση
και η μνήμη δυσλειτουργική σαν διπλωμένος χάρτης.
Δεν μπορεί να ταξιδέψει εδώ.
Ο δρόμος φαίνεται να 'χει τελειώσει
και το μικρό πανδοχείο είναι κλειστό.
Οι πινακίδες κατευθύνσεων είπαν ψέματα.
Οι θόρυβοι της νύχτας τρεμοπαίζουν
και τρίζουν και θροΐζουν
ενώ τα αστέρια του παρμπρίζ εκτρέπονται
και καιν το κρύο του.
Βασιλική Δραγούνη
