ΕΝΑΣ ΤΟΙΧΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

 

Τα μάτια του είναι δυο σκοτεινά παράθυρα

με κατεβασμένα στόρια

αν και δωμάτια πολυπλοκότητας τον περιβάλλουν.

 

Είναι ένας τοίχος χωρίς εικόνες

όμως ζωγραφίζει κραυγές

πάνω στο φόντο της σιωπής του.

 

Κάθε μέρα όλο και περισσότερο από αυτόν εξαφανίζεται

μα κολακεύει τον εαυτό του

σε έναν καθρέφτη χωρίς αντανάκλαση.

 

Είναι το σκληρό κέντρο της ύπαρξής του.

Δεν συγχωρεί κανέναν

αν και οι Ερινύες τον πλησιάζουν με χρυσά δάχτυλα

και ακουμπούν το χέρι του.

 

Βασιλική Δραγούνη