ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΚΟΚΚΙΝΟ
Ο Τερματικός Πύργος φωτίστηκε
σε ηλεκτρικό κόκκινο,
το χρώμα ενός πλανήτη που ανακαλύφθηκε
πρόσφατα
σε κάποια ταινία επιστημονικής
φαντασίας.
Βυθισμένη μέσα σε έναν ωκεανό βροχής,
χιονιού, πάγου και γραφειοκρατίας
ξεπουλώντας πείσμα και ακλόνητη άρνηση
κι αριθμούς που επιπλέουν πάνω σε
ημιτελή χαρτιά
η μνήμη πάλλεται, σαν λαμπτήρας
χαμηλής ισχύος
και τα φώτα του Τερματικού Πύργου
λάμπουν σε ηλεκτρικό κόκκινο
και με κάποιο τρόπο, μπορεί ακόμα να
θυμάται.
Βασιλική Δραγούνη
ΚΑΠΟΙΑ ΠΟΛΥ ΤΥΧΑΙΑ ΣΚΕΨΗ
Τι τρεμοπαίζει σαν φτερό
στου φόβου το ξυράφι;
κάποια πολύ τυχαία σκέψη, ικανή
να αγγίξει επιφάνειες και βάθη;
ή η απροσδιόριστη ευκρίνεια του κενού
που ξεθωριάζει εκεί, στο περιθώριο του νου
και η θύμηση ξεγράφει;
Βασιλική Δραγούνη
Artwork: Memories
of Surrealism by Salvador Dalí
ΣΤΕΡΕΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ
Δέντρα σε στερεογραφική απεικόνιση -
διαπεραστικές, αδιάλυτες λάμψεις,
ραβδώσεις και θραύσματα
γήινων αποχρώσεων,
μια ζωηρή επίδειξη ζωής.
Ας αφήσουμε τη δύναμη της φύσης
να δείξει τα αληθινά της χρώματα
διαβρώνοντας τα αυτάρεσκα βουνά μας.
Βασιλική Δραγούνη
Image: Στερεογραφική προβολή του σφαιρικού πανοράματος του
γλυπτού του Μυστικού Δείπνου από τον Michele Vedani στο Esino Lario, Λομβαρδία.
ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ
Αυτά τα ίχνη από βήματα
στον πλίνθινο δρόμο
μπορεί να είναι μία διαδρομή
προς το ουράνιο τόξο, είπαν.
Ή μπορεί να είναι ίσως μόνο πλάκες
ανακυκλωμένες και βαριεστημένες.
Αυτό το καταχρηστικό μονοπάτι
οδηγεί από μερικά παλιά αδιέξοδα
κατευθείαν σε καινούργια.
Μόνη διαφυγή, μια ακουαρέλα βροχής,
μία σελίδα αναγέννησης.
Βασιλική Δραγούνη
Photo: Methoni Castle
THE OTHER SIDE OF AETHER : POEM BY VASILIKI DRAGOUNI
Published
on Writers Edition
Link:https://www.writersedition.com/the-other-side-of-aether-poem-by-vasiliki-dragouni/
Darkness
is approaching my window,
looks thoughtfully at my tangled hands
and withdraws into silence.
You
live there now, where you can hear the voices of the sea,
where you can wear snow like a garment around your shadow.
You wander in the twilight of strange dreams
like an angel who lost her way.
You move like a flash of light in the river at the edge of sunset.
You recall the memories of trees in the loneliness of autumn
and then you withdraw into silence like an absence.
I
speak to you through the universe of silent things
with the white vowels of the sky.
Here, in a landscape of hearing where languages hush
I won’t be waiting for you to answer me.
Here, where I can hear your voice
calling me out of sleep as the other side of aether,
there is no need to hug me anymore.
I
look out of my window at night constellations
searching in the abyss for your fading face.
I believe in what has not been said yet, mother.
Poem by:
Vasiliki Dragouni
©Vasiliki Dragouni
ΑΔΗΛΟ ΚΙ ΑΝΕΙΠΩΤΟ
(Ending VAWG: Violence Against Women and Girls)
Στο τελευταίο φως η ομίχλη καίγεται
και η δυσοίωνη σιωπή
δεξαμενή ψαριών που βράζει.
Γαυγίζει το όνειρο του σκύλου που
κοιμάται
και το πανταχού παρόν
σφύριγμα της
πραγματικότητας
αντιβοά μακρόσυρτο στα αυτιά σου.
Πρόσεχε τι δεν λες
μπορεί να σε καθορίσει.
Βασιλική Δραγούνη
Η ΣΙΩΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΙΩΠΗ
(Ending VAWG: Violence Against Women and Girls)
Η σιωπή που δεν είναι σιωπή
ξεχωρίζει το ναι από το όχι,
την κινούμενη άμμο του ίσως,
την άβυσσο του ποτέ,
το ατελείωτο του τώρα.
Η σιωπή που δεν είναι σιωπή
περιπλανιέται από δωμάτιο σε δωμάτιο.
Ακολουθεί ο χρόνος.
Βασιλική Δραγούνη
Artwork: Surreal Art Painting Silence by
Chie Yoshii
ΤΑ ΚΟΜΜΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ
Και ξύπνησαν
τα παιδιά στην αυλή σου ξανά
καρφώνοντας τα μάτια τους στα δικά σου
όταν πήγες στο παράθυρο.
Χλωμά παιδιά
χωρίς λόγια και κίνηση
περιμένοντας τι η καρδιά σου
θα τους πρόσφερε.
Στέκονταν σαν κομμένα λουλούδια
στο μαυρισμένο γρασίδι
ριζοβολώντας και μεγαλώνοντας εκεί
σε θλιβερή αφθονία.
Δεν τα ρώτησες
τι ήθελαν - το ήξερες.
Δεν σου ζήτησαν να δώσεις.
Ήξεραν πως δεν θα το ‘κανες.
Βασιλική Δραγούνη
Artwork: Gabe
Tomoiaga’s surreal photography
ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ
Όχι, δεν είναι το άβολο συνονθύλευμα
θεών και τεράτων στον ανήσυχο
ύπνο σου,
είναι τα κιγκλιδώματα των
βουνών
που τελικά ραγίζουν και υποχωρούν
από το βάρος του ουρανού.
Όχι, δεν είναι ο ουρανός
αλλά υποχωρήσεις ημιτονοειδών
κυμάτων
στο μεγάλο, έναστρο στερέωμα
που μεταφέρουν τα λόγια των
ανθρώπων
έναν κόσμο μακριά.
Όχι, δεν είναι κύματα
αλλά στρατοί από σκελετούς
γιγάντων
που περπατούσαν κάποτε στη γη
περιμένοντας ριπές ανέμου να τους
μεταφέρουν λέξεις
που θα τους αφύπνιζαν.
Όχι, δεν είναι σκελετοί μα δομικά
προφίλ
κτιρίων ελλειπτικής και μη
Ευκλείδειας αρχιτεκτονικής
που άρχισαν να κατασκευάζονται
πολύ πιο πριν
οι άνθρωποι σταθούν στα δυο
τους πόδια.
Όχι, δεν είναι πρωτόγονα homo
erectus
αλλά αρκούδες, κουκουβάγιες
και κογιότ που περπατούν
τη νύχτα στα κοιμισμένα
προάστια
φορώντας το ανθρώπινο δέρμα
τους.
Όχι, δεν είναι προάστια
αλλά μελλοντικά ερείπια και
χωματερές
χτισμένα σε αρχαίους ταφικούς
χώρους.
Όχι, δεν είναι τάφοι
αλλά οι χώροι ανάπαυσης
ξεχασμένων θεών και τεράτων του
αρχαίου κόσμου
που ονειρεύονται τις μέρες όταν
ήταν
της τροφικής
αλυσίδας.
Βασιλική Δραγούνη
ΕΙΔΗ ΥΠΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ
Και μετά από πολλή φωτιά και αστραπές
πηδώντας από τα μεγάλα ύψη σε ανεξιχνίαστους ανοιχτούς
χώρους
ο Παράδεισος γέννησε το σκοτάδι κι αυτό με τη σειρά του τα
βουνά,
κοιλάδες και πεδιάδες, τα βάθη των ωκεανών,
λίμνες της ενδοχώρας, τυφώνες και ανεμοστρόβιλους,
ανέμους και χαλαζοπτώσεις που έδωσαν τη σειρά τους
σε προηγούμενες εκδόσεις πρωτόγονων άλλων:
την αδιάσπαστη απαρτία όλων των φυτών,
αράχνες, φίδια και βατράχους, ποντίκια και αρουραίους
και φυσικά τους μακρινούς δεινόσαυρους
που, ίσως, από κάποιους ατυχείς συνδυασμούς
ασθένειας, κλιματικής αλλαγής,
γιγαντιαίων βράχων που έπεσαν από το διάστημα
και μίας γενικής αδυναμίας να προσαρμοστούν σε αυτά τα
πράγματα
χαρακτηρίστηκαν είδη υπό εξαφάνιση
επιστρέφοντας σε έναν σωρό κομποστοποίησης που είναι -τελικά-
η γη,
η οποία με τη σειρά της γεννώντας -ή τουλάχιστον εισάγοντας-
πλήθη ανδρών και γυναικών κι όλα τα παρελκόμενα
-ίσως ακόμη και αναπόφευκτα- ζητήματα:
εμμονές και καταναγκασμούς σχετικούς με θάνατο και σεξ,
αποτυχία-επιτυχία,
θορύβους και σκοτάδι, κατευνασμό και αντιπαράθεση,
να είναι ολομόναχοι ή μέσα σε μεγάλα πλήθη άλλων ανθρώπων,
τα υποκινεί σε μια πορεία προς μια άλλη γη, της επαγγελίας,
έως ότου αδέσποτοι πλανήτες και ψευδοπροφήτες
συντρίψουν τον Αρμαγεδδώνα τους…
Βασιλική Δραγούνη
ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑΤΙΚΕΣ ΣΚΙΕΣ
Όταν ψιθυρίζει η παγωμένη ανάσα του σύμπαντος
βρώμικα αστεία και αναρριχώμενες συνωμοσίες
στο πίσω μέρος του λαιμού μας,
όταν σκέψεις και ανεξήγητες διαισθήσεις
της αιώνιας επανάληψης αρχίζουν
να σιγοκαίν και να καπνίζουν
μέσα στο μυαλό μας,
δεν μπορούμε παρά να σκεφτούμε
τουλάχιστον εν συντομία, μερικά από τα σπουδαία
υπαρξιακά μυστήρια και αινίγματα
που καταδιώκουν το είδος μας
από τα πρώτα εξελικτικά του άλματα,
όπως τότε που ανακαλύψαμε πως η φωτιά
εξακολουθεί να είναι ο δημιουργός των παραληρηματικών σκιών
που κάνουν το σκοτάδι μέσα μας
πιο σκοτεινό.
Βασιλική Δραγούνη
ΚΟΚΚΙΝΟ
ΜΕΛΑΝΙ
ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ
ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΧΑΡΗ ΤΖΟ ΠΑΤΣΗ
Το
«Κόκκινο Μελάνι» παραπέμπει στον πραγματικό κόσμο - τον κόσμο όπως τον ξέρουμε,
τον ζούμε και τον αναπνέουμε. Φωτίζει με αποκαλυπτικούς τρόπους το τραύμα και
την τραγωδία του σύγχρονου πολέμου, ταξιδεύοντας τον αναγνώστη μέσα από ανάγκες
και ελλείψεις, μέσα από θριάμβους και καταστροφές.
Εξερευνά
την αποδοχή και τη λογική της απώλειας - απώλεια φίλων και οικογένειας και
απώλεια του εαυτού. Χρησιμοποιεί καθημερινό αλλά έντονο λόγο για να περιγράψει
την καταστροφικά σουρεαλιστική πραγματικότητα της καθημερινής ζωής και να
σχολιάσει την ατημέλητη φύση του χρόνου.
Το
«Κόκκινο Μελάνι» έχει να κάνει με την
ευθραυστότητα όλων μας και τη δύναμη που γεννιέται μέσα από αυτήν. Τη δύναμη
που θα μας δώσει ένα κανάλι διεξόδου για τον πόνο, την απογοήτευση, την οργή μας
και την αίσθηση της αλληλεγγύης και της ευθύνης μας.
Βασιλική
Δραγούνη
Πίνακας
εξωφύλλου: Τζωρτζίνα Τσισμαλίδου
Παρουσίαση του νέου τεύχους του περιοδικού "Κέφαλος - Λογοτεχνικό Περιοδικό Κεφαλονιάς". Στο νέο τεύχος συμμετέχουν 134 σύγχρονοι λογοτέχνες.
Link Εκδήλωσης:
https://www.facebook.com/kefalosperiodiko/videos/4944465878995029
2ος ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ULYSSES
ΞΕΝΕ, ΘΑ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΩ ΕΓΩ ΜΕ
ΠΕΡΙΣΣΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
Πώς θα αντιμετώπιζες τη σιωπή της πέτρας;
"Με ψιθύρους σε μια άγνωστη γλώσσα
σαν να μην ήταν απαραίτητες ποτέ
οι απαντήσεις".
Πώς θα αντιμετώπιζες τον κυνισμό;
"Σαν καρδιογράφημα με ακαθόριστες αιχμές
κι απότομες εναλλαγές".
Πώς θα αντιμετώπιζες ένα κλειστό δωμάτιο;
"Σαν μνήμη, με τοίχους ημικυκλικούς και μία πόρτα
που υπάρχει μόνο στην αθέατη πλευρά".
Πώς θα αντιμετώπιζες μια απόλυτη αλήθεια;
"Ξένε, θα σου μιλήσω εγώ με περισσήν αλήθεια.
Η αλήθεια είναι αμφίπλευρη.
Όπως η δική μου και η δική σου αλήθεια".
Βασιλική
Δραγούνη
"Η
εικόνα, φιλοτεχνημένη από μέλος της Ένωσης, αποτελεί μέρος του εξωφύλλου της
έντυπης συλλογής των ποιημάτων που διακρίθηκαν στον 2ο Μαραθώνιο Ποίησης. Μια
εικόνα που μαρτυρεί την 'Οδύσσεια' του τελευταίου χρόνου που όλοι μας
βιώσαμε."
Καλλιτεχνική
Ένωση Ulysses
Source: https://www.facebook.com/Ulysses.Artistic.Merits/?fref=mentions
ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ
Παρελθόν παρόν, άλογο με αναβάτη
καλπάζοντας σε μίλια ερήμου
αγωνίζεται για να καλύψει τον χαμένο
χρόνο
τρέχοντας παρέα με τον άνεμο.
Ένα πλάσμα μεγαλύτερο απ’ τον μύθο…
Πόσο συγκλονιστικά κουνάει τη γη
και την αφήνει αλώβητη…
Πόσο ήρεμο και συμπονετικό
είναι το βλέμμα του…
Βασιλική Δραγούνη
Artwork: Kirk Hughey, Horse & Rider
Lithograph
ΜΝΗΜΕΣ ΜΙΑΣ ΜΗΤΕΡΑΣ
Βαθιά μέσα απ’ τη μήτρα της γελούσε.
Η καρδιά της μάνας θυμόταν τα παιδιά
που οι ψυχές τους ήρθαν από τον
Παράδεισο.
Μέσα στο νερό τα άκουγε να
ονειρεύονται
και τα αναγνώριζε από τα όνειρά τους.
Κάποια όνειρα αφορούσαν νούφαρα σε πράσινες
λίμνες,
ενώ κάποια άλλα γαλάζιους παραδείσους.
Όνειρα όντων μικροσκοπικών
που κολυμπούσαν, σπρώχναν και πιέζαν
ανέτοιμα ακόμα για τον κόσμο.
Βασιλική
Δραγούνη
Artwork:
Digital Painting by Cyril Rolando
