ΤΑ ΚΟΜΜΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ

 

Και ξύπνησαν

τα παιδιά στην αυλή σου ξανά

καρφώνοντας τα μάτια τους στα δικά σου

όταν πήγες στο παράθυρο.

 

Χλωμά παιδιά

χωρίς λόγια και κίνηση

περιμένοντας τι η καρδιά σου

θα τους πρόσφερε.

 

Στέκονταν σαν κομμένα λουλούδια

στο μαυρισμένο γρασίδι

ριζοβολώντας και μεγαλώνοντας εκεί

σε θλιβερή αφθονία.

 

Δεν τα ρώτησες

τι ήθελαν - το ήξερες.

Δεν σου ζήτησαν να δώσεις.

Ήξεραν πως δεν θα το ‘κανες.

 

Βασιλική Δραγούνη

Artwork: Gabe Tomoiaga’s surreal photography