Η ΑΝΟΙΞΗ ΑΡΓΕΙ

 

Περπατάς σε μια μεγάλη έκταση ερημιάς

τυφλά ευκολόπιστος σε όνειρα μακρινά, ανυπεράσπιστος.

Φοράς την καρδιά σου γύρω από τον λαιμό σου

χαραγμένη με λέξεις μικρές και δυσανάγνωστες.

Ο δρόμος που ήξερες, ανούσιος και ξεπερασμένος.

Η αστρόσκονη διαρρέει από τα κουρασμένα μάτια

θαμπώνει και μετατρέπεται σε νύχτα.

Ο Νοέμβρης σβήνει, φθίνει.

Η άνοιξη αργεί.

 

Βασιλική Δραγούνη