ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΚΑΔΡΑ

 

Οι λέξεις λιγοστεύουν, πέφτουν τετριμμένες,

πέφτουν λυπημένες.

Δεν έχουν ιστορία.

Έχουν μόνο το βάθος της απώλειας,

της έλλειψης, της παλιάς νοσταλγίας.

Οι λέξεις αιωρούνται στην αφωνία

αμίλητες...

παραδίδονται στη λήθη αμνημόνευτες,

χαμένες κι άκυρες, σιωπηλές, ξεχασμένες -

ρωγμές που συνθέτουν τον τοίχο

και κρατούν την εικόνα θολή,

δάκρυα που έχουν σκουριάσει στα κάδρα.

 

Βασιλική Δραγούνη